Złamanie czaszki: rodzaje, objawy, badania, leczenie – odpoczynek, uniesienie, operacja

Czaszka składa się z następujących kości: kości ciemieniowej tworzącej boki czaszki, czaszki tworzącej tylną stronę głowy oraz kości czołowej będącej czołem. Wszelkiego rodzaju złamania lub złamania jednej lub wszystkich kości tworzących czaszkę określa się jako złamanie czaszki. Najczęstszą przyczyną złamania czaszki jest uraz, który powoduje uderzenie w głowę jakimś przedmiotem lub podczas zajęć sportowych. Najczęściej ma to miejsce w sportach kontaktowych, gdzie mogą to być kolizje między graczami, takie jak piłka nożna, rugby itp., lub uderzenie piłką, na przykład podczas gry w krykieta. Upadek z odpowiedniej wysokości na głowę może również skutkować złamaniem czaszki.

• Liniowe złamanie czaszki : Jest to jeden z najczęstszych rodzajów złamania czaszki i występuje w ponad 50% przypadków urazów głowy. W przypadku tego typu złamania kość czaszki pęka i wygląda jak bardzo cienka linia. Nie ma fragmentacji kości, zniekształceń ani zagłębień. Przyczyną może być niewielki uraz głowy, na przykład w wyniku upadku, uderzenia kijem itp. lub w wyniku wypadku drogowego. Złamanie to nie jest w żaden sposób uważane za śmiertelne i jest zwykłym złamaniem. U większości osób z tego typu złamaniami nie występują żadne objawy i nie dochodzi do utraty przytomności.
• Złamanie obniżone : W przypadku tego typu złamania kość zostaje zmiażdżona, a część kości zostaje przemieszczona w kierunku mózgu.
• Złamanie podstawy czaszki : Jest to jedna z najrzadszych postaci złamań czaszki. W tym przypadku kości znajdujące się u podstawy czaszki ulegają złamaniu. Ten typ złamania jest zwykle spowodowany działaniem dużej siły. Złamanie podstawy czaszki może spowodować uszkodzenie kości ucha środkowego. Może to spowodować głuchotę lub wyciek płynu mózgowo-rdzeniowego z nosa lub uszu. Jeśli złamany odcinek czaszki zetknie się z mózgiem, sprawa staje się poważna i zagraża życiu. Często skutkuje to tymczasową lub trwałą niepełnosprawnością i może okazać się śmiertelne.

• Krew wypływa z miejsca urazu, a także z oczu, uszu i nosa.
• Obrzęk w miejscu urazu.
• Siniaki w oczach i uszach.
• Słomkowy drenaż z uszu lub oczu.
• Zmiany wielkości źrenicy.
• Silny ból głowy.
• Mdłości.
• Wymioty.
• Niespójna mowa.
• Trudności z równowagą i koordynacją.
• Niedowidzenie.
• Zdrętwienie szyi.
• Drażliwość.
• Fotofobia i fonofobia.
• Niedociśnienie.
• Senność.
• Upośledzony zmysł węchu, smaku lub słuchu.
• Utrata przytomności.
• Konwulsje.

• Badania obrazowe, takie jak MRI, CT, PET, EEG itp.
• Kompleksowa ocena neuropsychologiczna.

• Pacjentowi zaleca się odpowiedni odpoczynek i zaprzestanie jakiejkolwiek aktywności fizycznej lub sportowej.
• Należy unikać prowadzenia pojazdów.
• W czasie odpoczynku głowa pacjenta powinna być uniesiona powyżej poziomu serca, a pacjent powinien przyjmować pozycję siedzącą.
• Wymagana jest natychmiastowa pomoc lekarska.
• Nic nie należy podawać pacjentowi bez konsultacji z lekarzem.
• Pacjent powinien zawsze mieć kogoś przy sobie i nigdy nie powinien być zostawiany sam.
• Jeżeli pacjent wymiotuje, należy ustabilizować głowę/szyję, aby zapobiec zadławieniu.
• W przypadku krwawienia należy je zatamować czystą szmatką.
• W przypadku utraty przytomności konieczne jest wezwanie karetki pogotowia. Nigdy nie należy próbować samodzielnie przenosić pacjenta, gdyż może to spowodować uraz kręgosłupa, a ruch może spowodować większe przemieszczanie się fragmentów kości. Nigdy też nie próbuj usuwać fragmentów kości.
• W leczeniu złamania czaszki na ogół wymagana jest operacja.