- Objawy
- Powoduje
- Leczenie
- Czas odzyskiwania
Wszelkie urazy lub uszkodzenia wyściółki chrząstki na końcu kości piszczelowej nazywane są złamaniem kostno-chrzęstnym kości piszczelowej. Jest to obszar, który łączy się z kością skokową, tworząc staw skokowy.
Złamania chrzęstno-kostne kostki często obserwuje się w górnej części kości skokowej. Uszkodzenie chrząstki stawowej jest trudne do zdiagnozowania i często mylone jest ze skręceniem stawu skokowego ze względu na podobne objawy. Uszkodzenia kostno-chrzęstne zwykle nie są widoczne na zdjęciach rentgenowskich. Z tego powodu złamania chrzęstno-kostne nie są łatwe do zdiagnozowania i można je podejrzewać, jeśli ból kostki utrzymuje się po rozpoczęciu treningu sportowego lub innej aktywności.
Objawy złamania chrzęstno-kostnego kości piszczelowej
- Nagły ból przy skręceniu kostki.
- Utrata funkcji i ruchu kostki.
- Ból przy obciążeniu.
- Niestabilność stawu skokowego.
- Mogą występować siniaki.
- Czułość jest obecna.
- Ból przy ruchu kostki.
- Natychmiastowy obrzęk.
- Może występować deformacja kostki.
- W kostce można wyczuć klikanie lub skrzypienie.
Przyczyny złamania chrzęstno-kostnego kości piszczelowej
- Siła skręcająca działająca na kolano.
- Bezpośredni uraz.
- Powtarzające się lub powtarzające się urazy kostki, np. skręcenie.
Leczenie złamania chrzęstno-kostnego kości piszczelowej
- Odpoczynek jest ważny.
- Terapia lodem pomaga w bólu i obrzękach.
- Ucisk i uniesienie pomagają również w zmniejszeniu obrzęku.
- Pacjent powinien natychmiast zwrócić się o pomoc lekarską.
- Aby ocenić ciężkość urazu, można wykonać badanie rentgenowskie lub rezonans magnetyczny.
- W przypadku drobnych urazów zwykle wystarcza leczenie zachowawcze.
- Kostkę można odrzucić w celu unieruchomienia.
- NLPZ, takie jak ibuprofen i naproksen, pomagają złagodzić ból.
- Po całkowitym wygojeniu pacjent powinien rozpocząć program rehabilitacji obejmujący ćwiczenia rozciągające i wzmacniające, aby odzyskać mobilność, elastyczność i zakres ruchu kostki.
- W przypadku poważnych obrażeń może być konieczna operacja w celu usunięcia złamanych fragmentów chrząstki.
Jaki jest czas rekonwalescencji w przypadku złamania chrzęstno-kostnego kości piszczelowej?
Czas rehabilitacji i rekonwalescencji po złamaniu osteochrondralnym kości piszczelowej zależy od ciężkości urazu. Proces rehabilitacji trwa zwykle od czterech do pięciu miesięcy. Rehabilitację przeprowadza się etapowo, jak wyjaśniono poniżej.
Faza I : Faza ta rozpoczyna się po około ośmiu tygodniach od zagojenia urazu, a jej celem jest ochrona miejsca naprawy, przywrócenie normalnej funkcji mięśnia czworogłowego oraz ruchomości rzepki oraz zmniejszenie obrzęku stawu. Ponieważ podczas obciążania wykorzystywane są kłykcie kości udowej, obowiązują ograniczenia dotyczące ciężaru, jaki osoba dotknięta chorobą może unieść na dotkniętą nogę. W większości przypadków pacjent może przez pierwsze osiem tygodni opierać się na przyziemieniu przy pomocy kul, ale zależy to od charakteru operacji. Jeśli kontuzja i leczenie są dość łagodne, obciążanie można rozpocząć stosunkowo wcześnie.
Faza II : Faza ta rozpoczyna się pomiędzy 8 a 12 tygodniem po naprawie. W tej fazie nacisk kładzie się na początek na trening chodu. Pacjent jest odłączany od kul i proszony jest o noszenie ciężaru, o ile pozwala na to komfort. Pacjent jest instruowany w zakresie prawidłowej mechaniki chodu, aby w jak najkrótszym czasie przejść do normalnego chodu. Po normalizacji chodu i umożliwieniu pacjentowi pełnego obciążania pacjenta można wykonywać ćwiczenia, takie jak bieżnia, ćwiczenia na basenie i tym podobne. W tej fazie ćwiczenia mają na celu wzmocnienie i zwiększenie wytrzymałości mięśni czworogłowych, ścięgien podkolanowych , kompleksu brzuchatego i mięśni pośladkowych, ze szczególnym uwzględnieniem stabilności tułowia. Pacjenci są instruowani, aby wykonywać te ćwiczenia wielokrotnie, aby zabezpieczyć uszkodzone miejsce.
Faza III : Ta faza trwa od 12 do 16 tygodni po naprawieniu urazu. W tej fazie rehabilitacji prowadzona jest agresywna rehabilitacja części sercowo-naczyniowej z wykorzystaniem maszyn eliptycznych przy niewielkim obciążeniu stawów. Ćwiczenia zwinności inicjowane są także na miękkich nawierzchniach. Celem tej części rehabilitacji jest nauczenie pacjenta ochrony powierzchni stawu. Podkreśla się także wzmocnienie zginaczy stawu biodrowego, gdyż osłabienie tego mięśnia może prowadzić do nadmiernego obciążenia mięśnia czworogłowego uda i oddziaływać na staw kolanowy , co może narażać pacjenta na kontuzje.
Faza IV : Do tego czasu pacjent prawie zagoił się po urazie i może przystąpić do ćwiczeń sprawnościowych. Ćwiczenia w tej fazie mają na celu powolny powrót pacjenta do aktywności sportowej. Dokonuje się tego poprzez odtworzenie środowiska podobnego do sportu, w którym uczestniczy pacjent, uwzględniającego te same wymagania, jakie sport stawia pacjentowi w celu oceny, czy pacjent jest psychicznie i fizycznie gotowy na powrót do aktywności sportowej. Pacjent może również wykonywać takie czynności, jak gra w golfa i jazda na rowerze, aby sprawdzić siłę i wytrzymałość chorej kończyny. Powrót do pełnej, nieograniczonej aktywności możliwy jest po około dziewięciu miesiącach od urazu i naprawy.