Zapalenie mononeurologiczne: przyczyny, objawy, leczenie, rokowanie, czynniki ryzyka, powikłania, środki bezpieczeństwa

Zapalenie mononeuritis multiplex to rodzaj bolesnej neuropatii obwodowej, która jest spowodowana uszkodzeniem dwóch lub więcej różnych obszarów nerwu. Zapalenie mononeuritis multiplex to tak naprawdę zespół obejmujący grupę objawów, takich jak drętwienie, mrowienie, osłabienie lub brak czucia, nieprawidłowe czucie, niemożność poruszania częścią ciała lub trudności w kontrolowaniu ruchu.

W przypadku zapalenia mononeuritis multiplex może dojść do zajęcia wielu nerwów w przypadkowych obszarach ciała pacjenta. W miarę nasilania się zapalenia wielonerwowego stan ten staje się bardziej zlokalizowany i symetryczny. Mononeuropatia multipleks może być rozmieszczona obustronnie, proksymalnie i dystalnie na całym ciele.

Przyczyną multipleksowego zapalenia mononeuritis jest uszkodzenie nerwu. Uszkodzenie nerwów może wystąpić w następujących stanach, w których często występuje zapalenie wielonerwowe:

Zapalenie mononeurologiczne często wiąże się z chorobami ogólnoustrojowymi, takimi jak cukrzyca , amyloidoza, zapalenie naczyń, bezpośrednie zajęcie guza, reumatoidalne zapalenie stawów, guzkowe zapalenie tętnic, celiakia , neurosarkoidoza, zespoły paranowotworowe i toczeń rumieniowaty układowy .

Złożone zapalenie mononeuritis może być również związane z następującymi infekcjami, takimi jak trąd, borelioza, ostre wirusowe zapalenie wątroby typu A, B i C, zakażenie wirusem opryszczki pospolitej, ostre zakażenie parwowirusem B-19 oraz AIDS i zakażenie wirusem HIV.

Następujące choroby reumatologiczne mogą również powodować zapalenie mononerwowe: zespół Henocha-Schönleina, ziarniniakowatość Wegenera, choroba Behçeta , zespół Sjögrena , zapalenie tętnic skroniowych i twardzina skóry.

Następujące schorzenia hematologiczne mogą również objawiać się zapaleniem mononerwowym: hipereozynofilią, zespołem Churga-Straussa , zapaleniem nerwów obwodowych związanym z atopią, krioglobulinemią i idiopatyczną plamicą małopłytkową.

Inne różne stany mogą być również powiązane z zapaleniem jednonerwowym: zapalenie naczyń po amfetaminie i wąchanie benzyny.

Mononeuritis Multiplex może dotknąć każdego; jednakże u osób cierpiących na choroby tkanki łącznej lub cukrzycę występuje zwiększone ryzyko wystąpienia mononeuritis multiplex. Inną częstą przyczyną mononeuritis multiplex jest zmniejszony dopływ tlenu spowodowany zmniejszonym przepływem krwi, który jest często spowodowany zapaleniem naczyń. Zapalenie naczyń może objawiać się wieloma schorzeniami, np. guzkowym zapaleniem tętnic, toczniem rumieniowatym układowym, reumatoidalnym zapaleniem stawów, twardziną skóry i ziarniniakowatością Wegenera, dlatego też mononeuritis multiplex jest powszechnie kojarzony z tymi schorzeniami.

Objawy zapalenia mononeuritis multiplex zależą od nerwów, które są dotknięte chorobą. Niektóre objawy multipleksowego zapalenia mononeuritis to:

• Utrata czucia w jednej lub kilku częściach ciała.
• Paraliż w jednym lub kilku obszarach ciała.
• Utrata kontroli nad jelitami lub pęcherzem.
• Osłabienie w jednym lub kilku obszarach ciała.

Ból, pieczenie, mrowienie lub inne tego typu nietypowe odczucia w jednej lub kilku częściach ciała.

W celu rozpoznania zapalenia mononeuritis multiplex wykonuje się następujące badania:

• Elektromiogram (EMG) do rejestrowania aktywności elektrycznej mięśni.
• Biopsja nerwu w celu mikroskopowego zbadania nerwu.
• Testy przewodnictwa nerwowego w celu oceny prędkości impulsów nerwowych wzdłuż nerwów.

Dodatkowe badania obejmują: badania biochemiczne krwi, panel przeciwciał przeciwjądrowych (ANA), badanie białka C-reaktywnego, prześwietlenia rentgenowskie , badania obrazowe, szybkość sedymentacji, badanie czynnika reumatoidalnego i badania tarczycy.

Zapalenie mononeuritis multiplex leczy się poprzez identyfikację i leczenie jego przyczyny. Pełnego wyzdrowienia pacjenta można oczekiwać, jeśli przyczyna zostanie zidentyfikowana i leczona na czas.
Celem leczenia mononeuritis multiplex jest:

• Leczenie choroby podstawowej, która powoduje multipleksowe zapalenie mononeuritis.
• Kontrolowanie i leczenie objawów mononeuritis multiplex.
• Zapewnienie pacjentowi opieki wspomagającej w celu poprawy jego niezależności.

Leczenie multipleksowego zapalenia mononeuritis obejmuje:

Terapia zajęciowa , fizykoterapia , urządzenia wspomagające (wózki inwalidzkie, szyny i aparaty ortodontyczne) oraz terapia zajęciowa są pomocne w leczeniu objawów mononeuritis multipleks.

W leczeniu mononeuritis multiplex pomocne są następujące leki:

Dostępne bez recepty leki przeciwbólowe, takie jak acetaminofen lub ibuprofen, które pomagają złagodzić ból w leczeniu mononeuritis multiplex. W leczeniu mononeuritis multiplex mogą być również potrzebne leki przeciwbólowe na receptę.

W leczeniu zapalenia wielonerwowego można przepisać leki przeciwdrgawkowe, takie jak fenytoina, gabapentyna lub pregabalina.

W celu złagodzenia kłującego bólu wywołanego zapaleniem mononeuritis multiplex można przepisać leki przeciwdepresyjne, takie jak nortryptylina, amitryptylina lub duloksetyna.

Ważne jest, aby zwrócić uwagę na środki bezpieczeństwa u pacjentów z jednonerwowym zapaleniem wielonerwowym, ponieważ mają oni trudności z poruszaniem się lub czuciem. Zmniejszone czucie i brak kontroli mięśni w przypadku mononeuritis multiplex zwiększa ryzyko urazów lub upadków pacjenta. Środki bezpieczeństwa w Mononeuritis Multiplex obejmują:

• Odpowiednie oświetlenie w nocy.
• Stosowanie poręczy na schodach, w łazience itp.
• Badanie temperatury wody przed kąpielą.
• Usuń z drogi przeszkody, takie jak meble lub luźne dywaniki, aby uniknąć potknięcia się i upadku.
• Zawsze noś obuwie ochronne, które nie ma wysokich obcasów ani odkrytych palców.
• Zawsze sprawdzaj buty pod kątem szorstkich miejsc lub piasku, aby uniknąć obrażeń stóp.

Pacjenci z zapaleniem mononerwowym również cierpią na zmniejszone czucie, dlatego powinni zawsze sprawdzać stopy i inne obszary pod kątem otwartej skóry, siniaków i innych urazów, które mogły pozostać niezauważone. Jeśli te urazy zostaną zignorowane, mogą ulec poważnej infekcji i spowodować dalsze komplikacje.

Pacjenci cierpiący na jednonerwowe zapalenie wielonerwowe są narażeni na zwiększone ryzyko nowych urazów nerwów, zwłaszcza punktów ucisku, takich jak łokcie i kolana. Dlatego też pacjenci z jednonerwowym zapaleniem wielonerwowym powinni unikać ucisku tych obszarów, nie krzyżując kolan ani nie opierając się na łokciach.

Poniżej przedstawiono następujące powikłania występujące w przypadku wielonerwowego zapalenia pojedynczego nerwu: niezauważone lub nawracające uszkodzenie dowolnej części ciała, atrofia, deformacja, zaburzenia autonomicznej funkcji narządów, problemy psychologiczne i inne problemy w relacjach związane z impotencją.

Pacjenci mogą osiągnąć całkowite wyleczenie, jeśli przyczyna wielonerwowego zapalenia nerwu zostanie wykryta i skutecznie wyleczona. Jednakże multipleksowe zapalenie mononeuritis ma skłonność do nawrotów po kilku miesiącach lub latach przerwy.