Seks wśród pensjonariuszy domów opieki i innych ośrodków opieki długoterminowej jest nadal tematem tabu. A jednak to się dzieje. Bardzo!
Z badania przeprowadzonego w ramach National Poll on Healthy Aging sponsorowanego przez AARP i Uniwersytet Michigan wynika, że około 40% osób w wieku od 65 do 80 lat jest aktywnych seksualnie.
W przypadku osób starszych z demencją przebywających w placówkach opieki nad osobami starszymi (RACF) problem staje się bardziej złożony. Personel często ma trudności z pogodzeniem praw mieszkańców z obowiązkiem opieki, a negatywne nastawienie do seksualności osób starszych może prowadzić do pomijania, ignorowania lub nawet zniechęcania mieszkańców do seksualności. W szczególności pytania dotyczące tego, czy pensjonariusze z demencją są w stanie wyrazić zgodę na aktywność seksualną lub relacje intymne fizycznie, stanowią wyzwanie dla personelu RACF, a obecne ustawodawstwo w niewielkim stopniu im pomaga. 1
Domy opieki pomagające pacjentom w ich związkach romantycznych
W Hebrajskim Domu w Nowym Jorku Daniel Reingold, prezes i dyrektor generalny, opowiada, że kiedy pracownicy dowiedzieli się o łączeniu się w pracach, nie czekają, aż mieszkańcy poproszą o prywatny pokój. Przenoszą jednego z partnerów do pokoju prywatnego, jeśli oboje mieszkają w pokojach wspólnych. W swoim ośrodku liczącym 1000 mieszkańców zna kilkanaście romansów. Polityka ta opiera się na założeniu, że jest to prawo mieszkańca. „Wszystko, co ludzie mogą robić w domu, mogą robić tutaj”.
W czasopiśmie Topics in Geriatric Rehabilitation badaczka i profesor Robin Stadnyk odkryła, że małżonkowie niezinstytucjonalizowani i ich partnerzy zinstytucjonalizowani pozostają ze sobą bardzo blisko, przeciwstawiając się powszechnemu założeniu, że małżeństwo kończy się, gdy jeden z małżonków trafia do placówki opiekuńczej.
Domy opieki muszą o to dbać. Zapewnij cichą, prywatną przestrzeń, przyjmij politykę prywatności, zapukaj przed wejściem, pomóż im znaleźć wspólne zajęcia. Przygotuj pisemną politykę, szkol personel i chroń bezbronnych mieszkańców.
Wielu pracowników domów opieki po prostu nie patrzy na osoby starsze jak na dojrzałych dorosłych, ale jak na dzieci, które wymagają nadzoru ze strachu przed konsekwencjami prawnymi lub medycznymi.
Domy opieki muszą nadążać za zmieniającym się społeczeństwem
Ludzie żyją zdrowiej i dłużej. Obyczaje są bardziej liberalne. Istnieją powszechnie akceptowane metody leczenia dysfunkcji seksualnych, a osoby starsze nie chcą zaakceptować samotności jako warunku starzenia się. Telewizja i pies mogą tylko tyle. Wydaje się, że nawet sytuacja na świecie zbliża ludzi do siebie. Jako kolejny powód, dla którego osoby starsze poszukują bezpieczeństwa i komfortu, jakie daje intymność, wymienia się skutki klęsk żywiołowych. A masowe strzelaniny, które miały miejsce w ostatnich latach, tylko pogłębiają potrzebę bliskości. Istnieją również pewne niezamierzone konsekwencje. Przypadki AIDS wśród osób po 50. roku życia stanowią 47% wszystkich przypadków.
Dom Hebrajski, dzięki dotacji Departamentu Zdrowia Stanu Nowy Jork, stworzył kompleksowe wideo/DVD szkoleniowe dla personelu zatytułowane „Wolność ekspresji seksualnej: demencja i prawa mieszkańca w placówkach opieki długoterminowej”. Polityka i filmy wideo Domu stanowią podstawę edukacyjną i standardy praktyki dla stacjonarnych placówek opieki zdrowotnej w całym stanie i całym kraju. Może warto rzucić na to okiem. 2
Dostawcy balansują na granicy opieki skoncentrowanej na osobie z zarządzaniem ryzykiem. Ryzyko można jednak zminimalizować, wykazując się wrażliwością i empatią wobec potrzeb mieszkańców.