Co masz na myśli mówiąc, że woda gromadzi się wokół serca?
Serce człowieka otoczone jest dwuwarstwową błoną zwaną osierdziem. Osierdzie pełni wiele ważnych ról, które pomagają w prawidłowym funkcjonowaniu serca. Utrzymuje ludzkie serce w odpowiedniej pozycji w klatce piersiowej; chroni serce przed infekcją oddzielając je od pozostałych narządów wewnętrznych i zapobiega przepełnieniu serca krwią. Zwykle osierdzie zawiera niewielką ilość żółtego, przezroczystego płynu (około dwóch do trzech łyżek stołowych) zwanego płynem osierdziowym, który pomaga nawilżać i zmniejszać tarcie spowodowane skurczem i rozluźnieniem serca. Jeśli jakikolwiek stan powoduje wzrost zawartości tego płynu, powoduje to nadmiar wody wokół serca.
Kiedy się dzieje, gdy woda gromadzi się wokół serca?
Jeśli w osierdziu otaczającym serce znajduje się nadmiar wody, zakłóci to jego sprawne funkcjonowanie. Stan ten jest również znany w medycynie jako wysięk osierdziowy. W tym stanie najczęstszym obserwowanym objawem klinicznym jest obecność bólu w klatce piersiowej . Ból ten różni się nieco od bólu odczuwanego podczas zawału serca , ponieważ zmniejsza się, gdy pochylasz się do przodu podczas siedzenia, i pogarsza się podczas wdechu. Oprócz bólu w klatce piersiowej pacjenci mogą również skarżyć się na duszność , gorączkę, zawroty głowy i bóle mięśni.
Co powoduje gromadzenie się wody wokół serca?
Większość przypadków klinicznych wysięku osierdziowego jest produktem ubocznym zapalenia osierdzia, czyli zapalenia osierdzia. Im dłużej utrzymuje się stan zapalny, tym większe jest gromadzenie się płynu w sercu. Głównymi przyczynami są infekcje bakteryjne lub wirusowe, nowotwory, zaburzenia metaboliczne, zawał serca w wywiadzie, niewydolność wątroby lub nerek oraz choroby autoimmunologiczne. W większości przypadków trudno jest zidentyfikować konkretną przyczynę, a leczenie zwykle ma na celu złagodzenie objawów choroby.
Czy woda wokół serca może spowodować śmierć?
Kiedy w sercu znajduje się nadmiar wody, wywiera ona stały nacisk na ściany serca. To z kolei zwiększa podstawowy stan zapalny ścian serca. Jeśli problem ten nie zostanie leczony, z biegiem czasu w osierdziu stopniowo zacznie rozwijać się blizna. Przez to traci swoją elastyczność i przez to staje się sztywniejszy. Zatem zdolność serca do napełniania krwią z biegiem czasu stale się zmniejsza. Prowadzi to do poważnych powikłań, takich jak przewlekłe zaciskające zapalenie osierdzia lub kardiomiopatia. Pacjenci będą doświadczać problemów z oddychaniem, przewlekłego osłabienia mięśni, zawrotów głowy i kołatania serca. Jeśli objawy te nie zostaną szybko leczone, istnieje duże prawdopodobieństwo, że staną się zagrożeniem dla życia pacjenta, ponieważ u pacjenta może rozwinąć się niewydolność serca. Większość osób zdiagnozowanych i leczonych na wczesnym etapie może prowadzić długie, zdrowe życie.
Celem leczenia jest zmniejszenie ciśnienia na sercu. Można to osiągnąć poprzez usunięcie nadmiaru płynu za pomocą leków moczopędnych lub zmniejszenie spożycia soli kuchennej; zmniejszenie stanu zapalnego osierdzia poprzez stosowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych, kortykosteroidów lub kolchicyny oraz przyjmowanie leków przeciwbólowych w celu łagodzenia bólu w klatce piersiowej. Podczas rekonwalescencji pacjent musi unikać wszelkiej rygorystycznej aktywności fizycznej, ponieważ forsowne czynności mogą wywołać powrót objawów klinicznych. Powrót do zdrowia może zająć od kilku tygodni do kilku miesięcy.
O ile nie wiąże się to z powikłaniami, zabiegi interwencyjne na ogół nie są konieczne. Jeśli u pacjenta rozwinie się ciężka infekcja lub upośledzenie serca, należy natychmiast usunąć nadmiar płynu. Można to zrobić poprzez perikardiocentezę lub perikardiektomię. Podczas perikardiocentezy chirurg wprowadza igłę do jamy osierdzia, aby usunąć nadmiar płynu. Perikardiektomia jest zabiegiem bardziej ryzykownym, wykonywanym w znieczuleniu ogólnym. Tutaj chirurg wykonuje małe nacięcie w klatce piersiowej, aby usunąć część osierdzia. Powoduje to odpływ nadmiaru płynu i zapobiega jego powrotowi.