Zaparcia czynnościowe, znane również jako przewlekłe zaparcia idiopatyczne , diagnozuje się, gdy u danej osoby występują objawy zaparcia, ale nie można zidentyfikować konkretnej przyczyny problemu. Ponieważ można znaleźć przyczynę fizyczną wyjaśniającą objawy, zaparcie czynnościowe jest jednym z czynnościowych zaburzeń żołądkowo-jelitowych (FGD).
Objawy
Osoby cierpiące na zaparcia czynnościowe zgłaszają niektóre lub wszystkie z następujących objawów : 1
- Trzy lub mniej wypróżnień tygodniowo
- Twarde, nierówne stolce
- Poczucie niepełnej ewakuacji
- Uczucie blokady lub niedrożności odbytu i/lub odbytnicy
- Napinanie się podczas wypróżnień
- Używanie palców do wspomagania oddawania stolca ( cyfrowa ewakuacja )
- Luźne stolce są rzadkie bez stosowania środków przeczyszczających
Zgodnie z kryteriami Rzymu III dotyczącymi FGD , objawy zaparcia muszą wystąpić w przypadku co najmniej 25 procent wszystkich wypróżnień. Aby można było postawić diagnozę zaparcia czynnościowego, objawy muszą występować rzadziej niż 3 dni w tygodniu, przez co najmniej trzy miesiące w ciągu ostatnich sześciu miesięcy. 2
Zaparcia funkcjonalne a IBS
Rozpoznanie zaparcia czynnościowego wymaga, aby objawy nie spełniały kryteriów zespołu jelita drażliwego (IBS). Zwykle to brak bólu związanego z wypróżnieniami powoduje rozpoznanie zaparcia czynnościowego, w przeciwieństwie do IBS. Chociaż te dwa zaburzenia mają różne kryteria diagnostyczne, niektórzy badacze uważają, że nie ma między nimi wyraźnego rozróżnienia. Wielu pracowników służby zdrowia oferuje diagnozę IBS, nawet jeśli nie są spełnione rygorystyczne kryteria, każdemu, kto cierpi na przewlekłe problemy z jelitami bez możliwej do zidentyfikowania przyczyny. Wielu pacjentów zgłasza, że obraz ich objawów zmienia się z biegiem czasu z jednego zaburzenia na drugie i z powrotem. 3
Zaparcia czynnościowe u dzieci
Kryteria diagnostyczne Rome IV dotyczące zaparć czynnościowych u niemowląt, małych dzieci i dzieci różnią się od kryteriów diagnostycznych dla dorosłych: 4
- Zaparcie definiuje się jako dwa lub mniej wypróżnień w tygodniu.
- Co najmniej jeden epizod zabrudzenia tygodniowo (u osób przeszkolonych w korzystaniu z toalety)
- Historia trzymania stołka
- Bolesne, twarde wypróżnienia
- Zatrzymany stolec w odbytnicy
- Doświadczenie ze stolcami, które są tak duże, że mogą zatkać toaletę
Twoje dziecko może również wykazywać drażliwość i zmniejszony apetyt, ale nastrój poprawia się, a apetyt wzrasta, gdy jest w stanie oddać duży stolec. Podobnie jak w przypadku zaparcia czynnościowego u dorosłych, diagnozę stawia się tylko u dzieci, które nie spełniają kryteriów IBS.
Przewlekłe zaparcia to jeden z dziesięciu najczęstszych problemów, z którymi dzieci zgłaszają się do pediatry. Szacuje się, że w 95 procentach przypadków problem jest diagnozowany jako funkcjonalny, a jedynie u niewielkiego odsetka dzieci problem, który można zidentyfikować, jest przyczyną objawów zaparcia. Problem pojawia się najprawdopodobniej w wieku od dwóch do czterech lat i zazwyczaj wiąże się z rozpoczęciem nauki korzystania z toalety. 4
Duży odsetek dzieci cierpiących na zaparcia czynnościowe doświadcza również nietrzymania stolca , ponieważ luźny stolec wycieka wokół twardej masy. Około jedna trzecia dzieci z zaparciami czynnościowymi będzie wykazywać trudności w zachowaniu związane z ich objawami. 5
Leczenie
Leczenie zaparć czynnościowych jest inne u dorosłych i u dzieci. Jeśli Ty lub Twoje dziecko doświadczacie objawów przewlekłego zaparcia, koniecznie skonsultuj się z lekarzem w celu przeprowadzenia odpowiedniej diagnostyki. Jeśli Twój lekarz postawi diagnozę zaparcia, wspólnie z Tobą opracuje plan leczenia.