Przegląd zespołu rozpadu guza

Zespół rozpadu guza (TLS) występuje, gdy ogromna liczba komórek nowotworowych umiera i uwalnia różne elektrolity, białka i kwasy do krwioobiegu pacjenta. Masowa i nagła śmierć komórek najczęściej występuje po tym, jak osoba chora na raka krwi (zwykle ostrą białaczkę lub agresywny chłoniak, taki jak chłoniak Burkitta) otrzymuje chemioterapię w celu zabicia komórek nowotworowych.

W wyniku dużego przedostania się zawartości komórek (potasu, fosforanu i kwasu moczowego) do krwioobiegu mogą wystąpić różne objawy, takie jak nudności, wymioty, niewydolność nerek i zaburzenia rytmu serca.

Rozpoznanie zespołu rozpadu guza stawia się na podstawie oceny objawów danej osoby i oceny badań laboratoryjnych pod kątem obecności nieprawidłowości metabolicznych (takich jak wysoki poziom potasu lub kwasu moczowego we krwi).

Leczenie zespołu rozpadu guza w trybie nagłym jest niezbędne, ponieważ niektóre objawy mogą potencjalnie zagrażać życiu. Terapie obejmują intensywne nawodnienie, korektę zaburzeń elektrolitowych, a czasami dializę.

Objawy

Nagłe uwolnienie wewnętrznej zawartości komórek nowotworowych jest ostatecznie przyczyną różnych objawów obserwowanych w zespole rozpadu guza.1

Mogą one obejmować:

• Ogólne zmęczenie
• Nudności i wymioty
• Nieprawidłowe rytmy serca
• Krew w moczu ( krwiomocz )
• Dezorientacja
• Napady
• Skurcze mięśni i tężyczka
• Półomdlały
• Nagła śmierć

Ostra niewydolność nerek (obserwowana przez osobę, która ma podwyższony poziom kreatyniny i małe oddawanie moczu lub brak wydalania moczu) jest kolejną poważną potencjalną konsekwencją TLS. W rzeczywistości badania wykazały, że ostre uszkodzenie nerek, które rozwija się w wyniku TLS, jest silnym prognostykiem śmierci.2

Powoduje

Zespół rozpadu guza może rozwinąć się, gdy duża liczba komórek nowotworowych nagle obumiera. Gdy komórki nowotworowe „lizują”, obumierają i szybko pękają, ich rozlana zawartość – potas, fosforany i kwas moczowy – jest uwalniana w dużych ilościach do krwioobiegu pacjenta.1

To rozlanie ostatecznie prowadzi do następujących zaburzeń metabolicznych:

• Wysokie stężenie potasu we krwi ( hiperkaliemia )
• Wysoki poziom fosforanów we krwi (hiperfosfatemia)
• Wysokie stężenie kwasu moczowego we krwi ( hiperurykemia )

Oprócz powyższych nieprawidłowości, dodatkowy fosforan obecny w krwiobiegu może wiązać się z wapniem, tworząc kryształy fosforanu wapnia. Oprócz tego, że powodują niski poziom wapnia we krwi ( hipokalcemia ), kryształy te mogą osadzać się w narządach, takich jak nerki i serce, i powodować uszkodzenia.

Oprócz elektrolitów i kwasów śmierć komórek nowotworowych może prowadzić do uwolnienia białek zwanych cytokinami . Cytokiny te mogą wywołać reakcję zapalną całego organizmu, która może ostatecznie prowadzić do niewydolności wielonarządowej.3

Czynniki ryzyka

Chociaż TLS najczęściej rozwija się po otrzymaniu przez pacjenta chemioterapii, rzadko może wystąpić samoistnie. Oznacza to, że komórki nowotworowe otwierają się i same rozsypują swoją zawartość, jeszcze zanim zostaną wystawione na działanie jednego lub większej liczby leków przeciwnowotworowych.

Istnieją również doniesienia o rozwoju TLS po leczeniu radioterapią, deksametazonem (steroidem), talidomidem i różnymi terapiami biologicznymi, takimi jak Rituxan (rytuksymab).2

Osoby najbardziej narażone na wystąpienie zespołu rozpadu guza to osoby cierpiące na nowotwory krwi, zwłaszcza ostrą białaczkę limfoblastyczną i chłoniaki wysokiego stopnia (takie jak chłoniak Burkitta ). Jednakże TLS może również wystąpić, choć rzadko, u pacjentów z guzami litymi, takimi jak rak płuc lub piersi.

Ogólnie rzecz biorąc, istnieją czynniki specyficzne dla nowotworu , które zwiększają ryzyko rozwoju TLS. Czynniki te obejmują:

• Guzy szczególnie wrażliwe na chemioterapię
• Guzy, które szybko rosną
• Guzy masywne (co oznacza, że ​​poszczególne masy guzów mają średnicę większą niż 10 centymetrów)
• Duże obciążenie nowotworem (co oznacza, że ​​w całym organizmie występuje duża ilość guza)

Istnieją również czynniki specyficzne dla pacjenta , które czynią go bardziej podatnym na rozwój TLS. Na przykład zwiększone ryzyko występuje u pacjentów odwodnionych lub z niewydolnością nerek. 4 Dzieje się tak, ponieważ te stany utrudniają organizmowi usuwanie rozlanej zawartości komórek.

Pacjenci z wysokim poziomem fosforanów, potasu i kwasu moczowego we krwi przed poddaniem się leczeniu raka są również narażeni na zwiększone ryzyko rozwoju TLS.5

Diagnoza

Zespół rozpadu guza podejrzewa się, gdy u pacjenta z ostrą białaczką, agresywnym chłoniakiem lub inną masą guza po leczeniu nowotworu rozwinie się ostra niewydolność nerek i różne nieprawidłowości w wynikach badań krwi, takie jak wysoki poziom potasu lub wysoki poziom fosforanów.

Aby pomóc w postawieniu diagnozy, lekarze często korzystają z systemu klasyfikacji Cairo i Bishop. System ten klasyfikuje dwa typy zespołu rozpadu guza – TLS laboratoryjny i TLS kliniczny.

Laboratorium TLS

Laboratoryjna TLS oznacza, że ​​w ciągu trzech dni przed lub siedmiu dni po rozpoczęciu chemioterapii wystąpiły co najmniej dwie z następujących nieprawidłowości metabolicznych:

• Hiperurykemia
• Hiperkaliemia
• Hiperfosfatemia
• Hipokalcemia

Istnieją określone wyniki badań laboratoryjnych, na które lekarz będzie zwracać uwagę podczas diagnozowania TLS – na przykład poziom kwasu moczowego wynoszący 8 miligramów na decylitr (mg/dl) lub więcej lub poziom wapnia wynoszący 7 mg/dl lub mniej.

Nieprawidłowości te można zaobserwować pomimo odpowiedniego nawodnienia i stosowania leku hipourykemicznego (leku rozkładającego kwas moczowy lub zmniejszającego jego wytwarzanie w organizmie).

Kliniczny TLS

Kliniczną TLS rozpoznaje się, gdy spełnione są powyższe kryteria laboratoryjne oraz co najmniej jeden z następujących scenariuszy klinicznych:

• Nieprawidłowy rytm serca lub nagła śmierć
• Poziom kreatyniny (miara czynności nerek) większy lub równy 1,5-krotności górnej granicy normy dla wieku pacjenta
• Napad

Leczenie

Jeśli u danej osoby zdiagnozowano zespół rozpadu guza, można ją przyjąć na oddział intensywnej terapii (OIOM) w celu ciągłego monitorowania i opieki nad sercem. Oprócz specjalisty OIOM-u i zespołu onkologicznego zwykle konsultuje się specjalistę od nerek (zwanego nefrologiem ).

Plan leczenia TLS zazwyczaj obejmuje następujące terapie:6

Energiczne nawodnienie i monitorowanie wydalania moczu

Osoba z TLS będzie otrzymywać wystarczającą ilość płynów przez jedną lub więcej linii dożylnych (IV) w celu utrzymania wydalania moczu większego niż 100 mililitrów na godzinę (ml/h). Aby zwiększyć ilość wydalanego moczu, można podać rodzaj leku moczopędnego zwanego Lasix (furosemid).

Korygowanie nieprawidłowości elektrolitowych

Poziom elektrolitów danej osoby będzie bardzo dokładnie monitorowany (zwykle co cztery do sześciu godzin) i korygowany w razie potrzeby.

Wysoki poziom potasu: Aby obniżyć poziom potasu (co jest niezwykle istotne, ponieważ wysoki poziom może powodować śmiertelne zaburzenia rytmu serca), lekarz może zastosować jedną lub więcej z następujących terapii:

• Kayexalate (sulfonian polistyrenu sodu)
• Dożylna (IV) insulina i glukoza
• Glukonian wapnia
• Albuterol
• Dializa (jeśli jest ciężka lub uporczywa)

Wysoki poziom fosforanów: Leki zwane doustnymi środkami wiążącymi fosforany – takie jak PhosLo (octan wapnia) – są przyjmowane podczas posiłków, aby zmniejszyć wchłanianie fosforu w jelitach.

Wysoki poziom kwasu moczowego: Często podaje się lek o nazwie Elitek (rasburykaza), który powoduje rozkład kwasu moczowego w organizmie.7

Niski poziom wapnia : Leczenie niskiego poziomu wapnia poprzez podawanie suplementów wapnia jest stosowane tylko wtedy, gdy u pacjenta występują objawy (na przykład drgawki lub arytmia serca).

Dializa

Istnieją pewne wskazania do dializy u pacjentów z zespołem rozpadu guza.

Niektóre z tych wskazań obejmują:6

• Brak lub bardzo mała ilość wydalanego moczu
• Przeciążenie płynami (może to powodować powikłania, takie jak obrzęk płuc , w którym serce i płuca są zalane nadmiarem płynu)
• Trwała hiperkaliemia
• Objawowa hipokalcemia

Zapobieganie

U osób poddawanych terapii przeciwnowotworowej można wdrożyć kilka strategii, aby przede wszystkim zapobiec wystąpieniu TLS.

Strategie te często obejmują:

• Co najmniej dwa razy dziennie pobieranie badań krwi (na przykład podstawowy panel metaboliczny w celu sprawdzenia wysokiego poziomu potasu i dysfunkcji nerek)
• Energiczne podawanie płynów i ścisłe monitorowanie wydalania moczu
• Monitorowanie arytmii serca
• Ograniczanie spożycia potasu i fosforu od trzech dni przed i siedem dni po rozpoczęciu leczenia nowotworu

Wreszcie, pacjenci średniego i wysokiego ryzyka (np. osoby chore na ostrą białaczkę z chorobami nerek) będą przyjmować leki zapobiegawczo obniżające poziom kwasu moczowego w organizmie, takie jak allopurynol lub rasburykaza.

Słowo od Verywella

Zespół rozpadu guza jest uważany za nagły przypadek nowotworu, ponieważ jest potencjalnie śmiertelny, jeśli nie zostanie szybko rozpoznany i leczony. Dobra wiadomość jest taka, że ​​u większości osób poddawanych chemioterapii TLS nie rozwija się, a w przypadku osób o podwyższonym ryzyku lekarze mogą działać proaktywnie i wdrażać strategie zapobiegawcze, aby zminimalizować to ryzyko.