Przegląd wtórnej osteoporozy

Osteoporoza wtórna jest spowodowana pewnymi chorobami i leczeniem, które zakłócają gęstość kości i powodują utratę masy kostnej. Badania opublikowane w Journal of Osteoporosis pokazują, że osteoporoza wtórna dotyka co najmniej 21% mężczyzn i 17,5% kobiet. 1

Chociaż leczenie wtórnej osteoporozy obejmuje leczenie podstawowego schorzenia lub leczenie powodujące te zmiany, różne metody mogą pomóc w zmniejszeniu utraty masy kostnej, wzmocnieniu kości i zapobieganiu złamaniom. 

Objawy

Osoby cierpiące na osteoporozę na ogół nie odczuwają objawów. W większości przypadków osteoporoza pozostaje niewykryta przez wiele lat i zostaje zdiagnozowana dopiero po złamaniu kości. Typowe złamania kości związane z osteoporozą obejmują złamania biodra, nadgarstka lub kręgosłupa. Czasami osteoporoza powoduje objawy związane ze stopniowym zapadaniem się osłabionych kości kręgosłupa. Mogą one obejmować:

• Bóle pleców spowodowane złamaniami kompresyjnymi kręgosłupa
• Pochylona postawa, w której górna część pleców ulega zakrzywieniu (zwana kifozą )
• Stopniowa utrata wzrostu 2

Ból pleców może być częstym zjawiskiem w przypadku osteoporozy kręgosłupa. Ból jest zlokalizowany i nasila się podczas podnoszenia. Częsta jest również tkliwość w dotkniętym obszarze. Ból i tkliwość mogą utrzymywać się przez długi czas.

Powoduje

Szereg schorzeń, leków i czynników stylu życia może powodować wtórną osteoporozę. Powszechnymi zaburzeniami chorobowymi, które przyczyniają się do wtórnej osteoporozy, są zaburzenia równowagi hormonalnej lub hormonalnej (takie jak nadczynność tarczycy , stan powodujący nadmierną czynność tarczycy). 3

Przewlekłe choroby nerek lub wątroby mogą również powodować wtórną osteoporozę, podobnie jak reumatoidalne zapalenie stawów , przewlekła choroba autoimmunologiczna, która powoduje ciężkie zapalenie stawów, tkanek i narządów w całym organizmie. Zaburzenia odżywiania mogą być również przyczyną wtórnej osteoporozy.

Leki, które mogą przyczyniać się do rozwoju wtórnej osteoporozy obejmują:

• Kortykosteroidy. Leki te leczą różne schorzenia i od dawna wiadomo, że powodują utratę masy kostnej. 3
• Kuracje hormonalne.
• Lit. Leki zawierające lit są powszechnie stosowane w leczeniu choroby afektywnej dwubiegunowej.
• Zabiegi chemioterapii.

Niektóre czynniki stylu życia mogą również przyczyniać się do wtórnej osteoporozy, w tym nadmierne spożycie alkoholu, palenie tytoniu i niejedzenie wystarczającej ilości pokarmów bogatych w witaminę D i wapń. 3

Diagnoza

Osteoporozę wtórną diagnozuje się za pomocą tych samych testów, co w przypadku osteoporozy pierwotnej. Testowanie obejmuje:

• Badanie gęstości kości: Test densytometrii kości (DEXA) jest najdokładniejszą metodą diagnozowania osteoporozy. Skanowanie DEXA wykorzystuje niskoenergetyczne promieniowanie rentgenowskie przechodzące przez kość (kręgosłup, biodro lub nadgarstek) w celu określenia gęstości mineralnej kości, która może wskazywać na stopień zaawansowania osteoporozy i prawdopodobieństwo złamań. Badanie jest krótkie i bezbolesne, a narażenie na promieniowanie jest ograniczone.
• Badanie krwi: Wykonuje się je w celu pomiaru poziomu wapnia, fosforu, fosfatazy alkalicznej, kreatyniny i witaminy D. Nieprawidłowe i niskie poziomy mogą wskazywać na możliwe do wyleczenia przyczyny rozwoju osteoporozy. U mężczyzn można również uwzględnić badanie surowicy na testosteron.
• Promienie rentgenowskie: Zdjęcia rentgenowskie, zwłaszcza kręgosłupa, mogą być pomocne w diagnozowaniu osteoporotycznego złamania kręgów u osób z objawami lub z grupy wysokiego ryzyka.

Leczenie

Podobnie jak w przypadku osteoporozy pierwotnej, na osteoporozę wtórną nie ma lekarstwa. Leczenie wtórnej osteoporozy może być nieco bardziej złożone i zależy od choroby podstawowej. 

Leczenie osteoporozy wtórnej ma również na celu zapobieganie utracie masy kostnej, złamaniom i niepełnosprawności , a także kontrolowanie bólu. Twój plan leczenia osteoporozy może obejmować zmiany stylu życia i leki. 

Styl życia

Poniższe zmiany w stylu życia mogą pomóc w opanowaniu osteoporozy i zmniejszeniu ryzyka złamań.

Dieta

Pracownicy służby zdrowia zalecają spożywanie dużej ilości witaminy D i wapnia w diecie. Wapń jest głównym minerałem występującym w kościach, natomiast witamina D pomaga organizmowi wchłaniać wapń niezbędny do utrzymania optymalnego zdrowia i mocnych kości. Utrzymanie odpowiedniego spożycia witaminy D i wapnia może spowolnić utratę masy kostnej. 4  Kiedy utrata masy kostnej jest spowolniona, ryzyko złamań jest zmniejszone.  

Produkty bogate w wapń, które warto dodać do swojej diety, obejmują:

• Mleczarnia
• Wzbogacone pieczywo i zboża
• Ciemnozielone warzywa
• Produkty sojowe     
• Soki i płatki zbożowe wzbogacane wapniem

NIH Osteoporoza i powiązane choroby kości – Narodowe Centrum Zasobów zaleca, aby dorośli mężczyźni i kobiety przyjmowali 1000 miligramów (mg) wapnia dziennie. 5  Kobiety w wieku od 51 do 70 lat i wszystkie osoby powyżej 70. roku życia powinny spożywać 1200 mg wapnia dziennie. NIH zaleca ponadto, aby osoby dorosłe poniżej 70. roku życia przyjmowały 600 jednostek międzynarodowych (IU) witaminy D dziennie. Pokarmy bogate w witaminę D obejmują ryby morskie, wzbogacone mleko, wątrobę i żółtka jaj. 

Jeśli nie możesz uzyskać wystarczającej ilości witaminy D lub wapnia z diety, Twój lekarz może zalecić suplementy, które pomogą Ci uzyskać zalecane ilości.

Ćwiczenia

Aktywność fizyczna, niezależnie od jej rodzaju, może przynieść korzyści osobom chorym na osteoporozę. Może poprawić postawę i równowagę oraz zmniejszyć ryzyko upadku, co oznacza, że ​​zmniejsza ryzyko większej liczby złamań. Może mieć również pewien wpływ na gęstość kości.

Trening siłowy może pomóc wzmocnić ramiona i kręgosłup i może obejmować wszystko, od maszyn do ćwiczeń po taśmy oporowe i wolne ciężary. Ćwiczenia obciążające, takie jak chodzenie, a także aerobik o niskim wpływie, takie jak jazda na rowerze, mogą wzmocnić kości bioder, dolnej części kręgosłupa i nóg. Przed rozpoczęciem nowego programu ćwiczeń skontaktuj się ze swoim lekarzem.

Odwróć złe nawyki

Oprócz wszystkich problemów zdrowotnych, jakie może powodować palenie i nadmierne spożywanie alkoholu, wpływają one również na zdrowie kości. 6  Palenie papierosów może zakłócać tworzenie kości i zwiększać ryzyko utraty masy kostnej. Alkohol może mieć podobne skutki. Należy całkowicie zrezygnować z palenia i pić z umiarem.

Leki 

Leki stosowane w leczeniu osteoporozy mają na celu zmniejszenie utraty masy kostnej. Bisfosfoniany są najczęściej przepisywanymi lekami w leczeniu osteoporozy. 7  Do popularnych bisfosfonianów zalicza się:

• Fosamax (alendronian)
• Actonel (risedronian)
• Reclast (kwas zoledronowy)            
• Boniva (ibandronian)

Dodatkowe leki stosowane w leczeniu osteoporozy wtórnej obejmują:

• Prolia. Prolia (denosumab) jest alternatywą dla bisfosfonianów dla osób, które nie mogą przyjmować tych leków. Badania pokazują, że może poprawić gęstość mineralną kości i zmniejszyć ryzyko złamań. 8
• Forteo. Zastrzyki Forteo (teryparatyd) są powszechnie przepisywane osobom, które miały złamania i których osteoporoza jest spowodowana stosowaniem kortykosteroidów. Ten lek może pomóc w odbudowie kości.  
• Hormonalna terapia zastępcza (HTZ). Wykazano, że HTZ lub estrogeny zapobiegają utracie masy kostnej i złamaniom oraz zwiększają gęstość kości. Zwykle przepisywany jest kobietom po menopauzie. Jest dostępny w postaci plastra lub pigułki. Nie zaleca się stosowania HTZ w długotrwałym leczeniu osteoporozy ze względu na jej działania niepożądane, w tym zwiększone ryzyko zawału serca, udaru mózgu, zakrzepów krwi i raka piersi. 9 Kobiety powinny porozmawiać ze swoimi lekarzami o tym, czy HTZ jest metodą leczenia osteoporozy i czy korzyści ze stosowania HTZ przewyższają ryzyko.

Streszczenie

Osteoporoza jest częstym schorzeniem i choć nie ma na nią lekarstwa, dostępne są metody leczenia. Leki, terapie hormonalne i zmiany stylu życia mogą pomóc spowolnić utratę masy kostnej i wzmocnić kości. Jeśli uważasz, że możesz mieć wtórną osteoporozę, porozmawiaj ze swoim lekarzem o najlepszych sposobach leczenia Twojej wyjątkowej sytuacji. Z pomocą swojego lekarza możesz znaleźć odpowiedni plan leczenia i zmniejszyć ryzyko złamań.