Pourazowa choroba zwyrodnieniowa stawów to uszkodzenie chrząstki stawu powstałe w wyniku urazu. choroba zwyrodnieniowa stawów , która rozwija się po urazie stawu. Większość z nas wie, że choroba zwyrodnieniowa stawów jest najczęstszym rodzajem zapalenia stawów , dotykającym 27 milionów dorosłych w USA. Choroba zwyrodnieniowa stawów jest także główną przyczyną niepełnosprawności kończyn dolnych związanej z mobilnością w Stanach Zjednoczonych.
Według doniesień 12 procent wszystkich objawowych przypadków choroby zwyrodnieniowej stawów, czyli około 5,6 miliona osób cierpiących na chorobę zwyrodnieniową stawów dolnych w USA, cierpi na pourazową chorobę zwyrodnieniową stawów. Objawową chorobę zwyrodnieniową stawów definiuje się jako obecność radiologicznej choroby zwyrodnieniowej stawów wraz z bólem, sztywnością i pewnymi ograniczeniami funkcjonalnymi zajętego stawu. Radiograficzna choroba zwyrodnieniowa stawów odnosi się do choroby zwyrodnieniowej stawów, którą można zaobserwować na zdjęciu rentgenowskim , ale nie zawsze jest ona objawowa.
Uraz stawu jest znanym czynnikiem ryzyka choroby zwyrodnieniowej stawów
Istnieje kilka znanych czynników ryzyka związanych z chorobą zwyrodnieniową stawów, takich jak starzenie się i otyłość. Uszkodzenia stawów należą do znanych czynników ryzyka choroby zwyrodnieniowej stawów.
Do urazu może dojść w każdym stawie, ale najczęściej dotyczy to stawu kolanowego i skokowego. W USA 11 procent wszystkich leczonych urazów układu mięśniowo-szkieletowego obejmuje skręcenia i naciągnięcia kolana lub nogi. Rodzaj urazu stawów związany z pourazową chorobą zwyrodnieniową stawów może obejmować złamanie, uszkodzenie chrząstki, ostre zwichnięcie więzadła lub przewlekłą niestabilność więzadeł.
Częstość występowania pourazowej choroby zwyrodnieniowej stawów
Szacuje się, że 13 milionów dorosłych Amerykanów w wieku 60 lat i starszych cierpi na radiologiczną chorobę zwyrodnieniową stawu kolanowego. Z tej grupy około 4 miliony osób cierpi na objawową chorobę zwyrodnieniową stawu kolanowego. Na podstawie wyników badań sugeruje się, że około 10 procent wszystkich przypadków choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego to, a dokładniej, pourazowa choroba zwyrodnieniowa stawów. Osoby, które zraniły kolano, są 4,2 razy bardziej narażone na chorobę zwyrodnieniową stawów niż osoby bez urazu kolana.
Choroba zwyrodnieniowa stawu skokowego występuje znacznie rzadziej. Według Journal of Athletic Training tylko jeden procent światowej populacji cierpi na chorobę zwyrodnieniową stawu skokowego związaną z jakąkolwiek przyczyną. Ryzyko zachorowania na chorobę zwyrodnieniową stawów kolanowych jest 10 razy większe u ludzi niż na chorobę zwyrodnieniową stawów skokowych. Uraz lub uraz stawów jest niewątpliwie główną przyczyną choroby zwyrodnieniowej stawów skokowych, przy czym od 20 do 78 procent wszystkich przypadków choroby zwyrodnieniowej stawów skokowych jest szczególnie powiązanych z pourazową chorobą zwyrodnieniową stawów.
Pourazowa choroba zwyrodnieniowa stawu biodrowego stanowi zaledwie 2 procent wszystkich przypadków choroby zwyrodnieniowej stawu biodrowego . Jednakże częstość występowania pourazowej choroby zwyrodnieniowej stawów biodrowych jest znacznie wyższa wśród żołnierzy i sięga nawet 20 procent. Szacuje się, że częstość występowania pourazowej choroby zwyrodnieniowej stawów barkowych waha się od 8 do 20 procent wśród osób, u których planowana jest operacja z powodu niestabilności przedniej części stawu ramiennego.
Kontuzja kolana
Oto kilka statystyk dotyczących urazów kolana, które ilustrują skalę problemu:
- Kolano jest przyczyną 15 procent wszystkich urazów sportowych w szkołach średnich.
- Każdego roku w USA dochodzi do około 250 000 urazów więzadła krzyżowego przedniego (ACL) .
- Spośród 250 000 osób z urazami ACL 175 000 ma operację rekonstrukcji ACL.
- Około 75 procent przypadków urazów ACL powoduje również uszkodzenie łąkotki .
- Uważa się, że zarówno urazy ACL, jak i łąkotki stwarzają wysokie ryzyko pourazowej choroby zwyrodnieniowej stawów.
Co ciekawe, przegląd systematyczny wykazał, że częstość występowania pourazowej choroby zwyrodnieniowej stawów była większa wśród osób, które przeszły operację rekonstrukcji uszkodzonej więzadła krzyżowego przedniego (ACL) w porównaniu z tymi, które nie zostały poddane rekonstrukcji. „Czas od kontuzji” miał jednak znaczenie. Ustalono, że w ciągu 20 lat od urazu u osób, które poddały się rekonstrukcji, częściej występowała pourazowa choroba zwyrodnieniowa stawów niż u osób, które tego nie zrobiły, jak stwierdzono powyżej, ale w trzeciej dekadzie (tj. 20–30 lat po urazie) u osób, które nie przeszły rekonstrukcji ACL, ryzyko wystąpienia pourazowej choroby zwyrodnieniowej stawów było o 34% większe niż u osób, które przeszły rekonstrukcję.
Chociaż urazy i operacje łąkotek są również powiązane z pourazową chorobą zwyrodnieniową stawów, po 2 latach (po urazie) nie wydaje się, aby istniał znaczący związek. Wydaje się, że całkowita resekcja łąkotki jest bardziej powiązana z rozwojem pourazowej choroby zwyrodnieniowej stawów niż naprawa łąkotki lub częściowa meniscektomia.
Co konkretnie powoduje pourazową chorobę zwyrodnieniową stawów po urazie ACL lub łąkotki, nie jest w pełni poznane. Czynniki sprzyjające prawdopodobnie obejmują zwiększone markery stanu zapalnego, uszkodzenie tkanki w wyniku urazu, który rozpoczyna proces zwyrodnieniowy, degradację chrząstki i zmienione obciążenie stawów lub inne zmiany biomechaniczne zarówno u pacjentów rannych, jak i zrekonstruowanych. Innym istotnym czynnikiem może być osłabienie mięśnia czworogłowego , które pojawia się po kontuzji kolana. To również może wpływać na obciążenie stawów, a nieprawidłowe obciążenie może wpływać na chrząstkę.
Uraz kostki
Statystyki dotyczące urazów kostki pokazują nam, że jest to również stosunkowo częsta kontuzja:
- Urazy kostek są przyczyną 20 procent wizyt na izbach przyjęć.
- Kostka jest przyczyną 23 procent urazów sportowych w szkołach średnich.
- Większość urazów stawu skokowego wynika z bocznego skręcenia stawu skokowego.
- Szacuje się, że w USA każdego dnia dochodzi do 25 000 skręceń kostki
- Pomimo dużej liczby skręceń, 37 procent przypadków pourazowej choroby zwyrodnieniowej stawów skokowych jest konsekwencją złamań.
Leczenie pourazowej choroby zwyrodnieniowej stawów
Przebieg leczenia pourazowej choroby zwyrodnieniowej stawów jest zasadniczo taki sam, jak w przypadku choroby zwyrodnieniowej stawów. Istnieją niechirurgiczne opcje leczenia , w tym utrata masy ciała, boczne wkładki klinowe, ortezy/podpory i ćwiczenia. Istnieją leki, przede wszystkim leki przeciwbólowe i niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) , a także zastrzyki z kwasu hialuronowego lub kortykosteroidów . Inną opcją leczenia jest operacja wymiany stawu, należy jednak wziąć pod uwagę wiek pacjenta. Operacja jest mniej optymalna w przypadku młodszych pacjentów, ponieważ mogą oni przeżyć swoją protezę i po drodze wymagać jednej lub większej liczby rewizji chirurgicznych.
Konkluzja
Sam uraz nie może spowodować rozwoju pourazowej choroby zwyrodnieniowej stawów w dotkniętym stawie. W rzeczywistości mogą mieć w tym udział czynniki genetyczne. Czynniki genetyczne uznane za przyczyniające się do choroby zwyrodnieniowej stawów mogą również przyczyniać się do pourazowej choroby zwyrodnieniowej stawów. To skomplikowany proces, ale wiemy, że uszkodzenie stawów powoduje przewlekły proces przebudowy chrząstki i innych tkanek stawowych. Zmiany w stawie powstałe w wyniku procesu przebudowy mogą prowadzić do pourazowej choroby zwyrodnieniowej stawów, zwłaszcza u osób predysponowanych genetycznie.
Czas potrzebny do przejścia od urazu stawów do pourazowej choroby zwyrodnieniowej stawów może wynosić mniej niż rok u osób z poważnym złamaniem lub nawet dekadę, jeśli nie dłużej, u osób z urazami więzadeł lub łąkotek. Ponadto u osób starszych (tj. powyżej 50. roku życia) ze złamaniem występuje większe ryzyko wystąpienia choroby zwyrodnieniowej stawów niż u osób młodszych.