Tajne nagrywanie jest coraz powszechniejsze i wielokrotnie legalne
Według Pew Research Center w 2016 roku aż 77% Amerykanów posiadało smartfon. 1 Liczba ta jest ponad dwukrotnie większa niż w momencie, gdy Pew Research Center po raz pierwszy rozpoczęło śledzenie posiadania smartfonów w 2011 r. Wtedy smartfony posiadało 35% Amerykanów. Ponadto w 2016 r. nastąpił gwałtowny wzrost własności zarówno wśród osób starszych, jak i osób o niższych dochodach. Smartfony są wszędzie, a ich zasięg rośnie.
Oprócz wykonywania połączeń telefonicznych smartfony mogą wykonywać wiele innych czynności. Mogą robić zdjęcia, kręcić filmy, odtwarzać muzykę i łączyć się z Internetem. Można ich również używać do rejestrowania wizyt u lekarza bez wiedzy lekarza.
Potajemne nagrywanie spotkań klinicznych może wydawać się podstępne, ale w 39 z 50 stanów jest to legalne. Co więcej, badania pokazują, że nagrane spotkania kliniczne mogą wzmacniać i edukować pacjentów. Jednakże wielu pracowników służby zdrowia jest, co zrozumiałe, nieufnych wobec udostępniania gdzieś w sieci nagrania ich porad.
Jak powszechne jest to zjawisko?
Nie ma zbyt wielu danych na temat rozpowszechnienia tajnego nagrywania; kwestia ta nabrała niedawno większego znaczenia.
W jednym małym badaniu w Wielkiej Brytanii Elwyn i współautorzy odkryli, że 15% respondentów stwierdziło, że nagrało spotkanie z klinicystą bez zgody, a 35% uczestników stwierdziło, że rozważało takie spotkanie. Co więcej, w tym samym badaniu 11% klinicystów odpowiedziało, że było świadomych, że w przeszłości byli potajemnie nagrywani przez pacjenta. Według autorów badania „69% respondentów wyraziło chęć nagrywania spotkań klinicznych, przy czym różnica dotyczy zarówno chęci robienia tego w tajemnicy, jak i za zgodą”.
Jak to jest legalne?
Każdy stan ma własne przepisy dotyczące podsłuchów i podsłuchów. Statuty różnią się w zależności od stanu w zależności od tego, czy jedna czy dwie strony muszą wyrazić zgodę na nagrywanie rozmowy, dlatego nazywane są odpowiednio jurysdykcjami jednostronnymi lub jurysdykcjami wszystkich stron. W sumie 39 z 50 stanów, a także Dystrykt Kolumbii to jurysdykcje jednopartyjne, na które zgodę musi wyrazić tylko jedna strona. Innymi słowy, w tych jurysdykcjach, jeśli ktoś chce nagrywać inną osobę – w tym spotkanie kliniczne – jest to legalne.
W 11 stanach, w których obowiązuje jurysdykcja wszystkich stron, zarówno lekarz, jak i pacjent muszą wyrazić zgodę na nagrywanie rozmowy: Kalifornia, Floryda, Illinois, Maryland, Massachusetts, Michigan, Montana, New Hampshire, Oregon, Pensylwania i Waszyngton. W tych stanach nagrywanie przez pacjenta podmiotu świadczącego opiekę zdrowotną bez pozwolenia jest przestępstwem.
W jurysdykcjach jednostronnych – lub w większości Stanów Zjednoczonych – jeśli pacjent poprosi o nagranie spotkania klinicznego, a lekarz odmówi, pacjent i tak może przystąpić do nagrywania spotkania. Następnie lekarz musi podjąć decyzję o kontynuowaniu lub zakończeniu spotkania.
W jurysdykcjach obejmujących wszystkie strony lekarz musi zostać poproszony przez pacjenta o nagranie spotkania klinicznego. Lekarz może następnie zgłosić władzom każde nielegalne nagranie. Możliwe konsekwencje obejmują odszkodowanie za krzywdę, honoraria adwokackie i inne koszty, przy czym rozpowszechnianie nagrania w Internecie jest uznawane za dodatkowe naruszenie.
A co z HIPAA?
Podobnie jak w przypadku każdej formalnej dokumentacji medycznej, zasada prywatności HIPAA obejmuje wszelkie nagrania audio i wideo wykonane przez podmiot świadczący opiekę zdrowotną, plan opieki zdrowotnej lub izbę informacyjną dotyczącą zdrowia. Jednakże ustawa HIPAA nie obejmuje nagrań wykonanych przez pacjenta. Innymi słowy, w jurysdykcjach jednostronnych pacjent może rozpowszechniać nagranie według własnego uznania.
Korzyści z nagrywania
Badania pokazują, że pacjenci przywiązują dużą wagę do nagrań dźwiękowych ze spotkań klinicznych. Na przykład w przeglądzie z 2014 r. Tsulukidze i współpracownicy odkryli, że średnio 72% pacjentów słuchało nagranych konsultacji. 3 Co więcej, 60% pacjentów udostępniło te nagrania audio bliskim i innym osobom. Wykazano, że w większości przypadków nagrania te poprawiają pamięć pacjentów i zrozumienie ich schorzeń.
Wyniki innych badań sugerują, że pacjenci i członkowie ich rodzin często mają trudności ze zrozumieniem treści prezentowanych podczas wizyty u lekarza, ponieważ ogarnia ich smutek i złożone emocje. Nagrania można odtworzyć później, gdy pacjent i członkowie rodziny będą lepiej przygotowani do zrozumienia przesłania, wskazówek i porad. Onkolodzy wiedzą o tym zjawisku już od jakiegoś czasu, dlatego też nagrania spotkań są powszechnie oferowane pacjentom leczącym się na nowotwór .
We wspomnianym wcześniej badaniu przeprowadzonym w Wielkiej Brytanii Elwyn i współautorzy odkryli, że główną motywacją do rejestrowania spotkań z lekarzami jest poprawa jakości opieki zdrowotnej i dzielenie się doświadczeniami z innymi. 2 Jednak niektórzy pacjenci zgłosili chęć wykorzystania nagrań jako dowodu złej opieki.
Jak czują się pracownicy służby zdrowia?
Zwłaszcza w pracy niewiele osób lubi być nagrywane bez ich zgody; świadczeniodawcy nie różnią się od siebie.
W punkcie widzenia JAMA Rodriguez i Morrow piszą, co następuje:
„Nie wszystkie możliwe sposoby wykorzystania nagranych rozmów są korzystne dla pacjentów i świadczeniodawcy. Pacjenci lub członkowie rodziny, którzy nie zgadzają się z radami swoich lekarzy lub którzy z jakiegokolwiek powodu są zdenerwowani na swojego lekarza, mogą z łatwością wyjąć komentarze z tych nagrań wyrwane z kontekstu i za pomocą kilku naciśnięć klawiszy rozpowszechniać je za pośrednictwem mediów społecznościowych. Pacjenci mogą prawdopodobnie nagrywać rozmowy, których konkretnym celem jest ustalenie podstaw do pozwu lub zebranie materiałów, za pomocą których można manipulować lekarzem. 4
Co więcej, jeśli podmiot świadczący opiekę zdrowotną podejrzewa lub później dowie się, że spotkanie zostało nagrane bez jego zgody, może to ucierpieć w relacji między podmiotem świadczącym opiekę zdrowotną a pacjentem . Po pierwsze, praktycy ci mogą sądzić, że odmówiono im prawa do wyrażenia zgody na nagrywanie. Po drugie, świadczeniodawcy mogą czuć się podatni na kontrolę i nieufni wobec pacjenta.
Słowo od Verywella
Ostatecznie świadczeniodawcy, decydenci i organizacje działające na rzecz pacjentów muszą połączyć siły, aby opracować wytyczne i wytyczne regulacyjne dotyczące rejestrowania pacjentów.
W międzyczasie jednak dobrym pomysłem może być, aby podmioty świadczące opiekę zdrowotną w jurysdykcjach jednopartyjnych uwzględniły możliwość potajemnego nagrywania podczas każdego spotkania klinicznego. Świadczeniodawca może następnie kontynuować działania, nie pozwalając, aby jakiekolwiek obawy dotyczące rejestracji wpływały na opiekę nad pacjentem, podejmowanie decyzji medycznych lub nastawienie do pacjenta.
Alternatywnie lekarz może zapytać, czy spotkanie jest nagrywane, wyrazić zgodę i pouczyć pacjenta o użyteczności i najlepszym wykorzystaniu takich nagrań.
Wreszcie, nawet jeśli nie ma takiego obowiązku prawnego, może zaistnieć potrzeba poinformowania lekarza, że planuje nagrywanie spotkania. Może to zapobiec wszelkim urazom, niepokojowi lub oburzeniu ze strony podmiotu świadczącego opiekę zdrowotną.