Mięsień dwugłowy to duży mięsień znajdujący się w przedniej części ramienia, rozciągający się od łokcia do stawu barkowego. Mięsień dwugłowy jest szczególnie ważny zarówno przy zgięciu łokcia, jak i skręceniu przedramienia tak, aby dłoń była skierowana do góry. Ten ruch, zwany supinacją , może nie wydawać się szczególnie ważny, ale podczas otwierania klamki lub kręcenia śrubokrętem jego znaczenie staje się całkiem oczywiste!
Ścięgno bicepsa
Mięsień dwugłowy jest przymocowany zarówno od góry, jak i od dołu do kości poprzez struktury zwane ścięgnami . Sam mięsień jest grubą, kurczliwą tkanką, która pozwala ciału ciągnąć z siłą. Z drugiej strony ścięgna są bardzo mocnymi, ale małymi i niekurczliwymi strukturami łączącymi mięsień z kością.
Na górze mięśnia dwugłowego i na dole mięśnia dwugłowego znajdują się ścięgna. Ścięgna w górnej części mięśnia dwugłowego nazywane są ścięgnami bliższymi mięśnia dwugłowego i są dwa z nich. Ścięgna w dolnej części mięśnia nazywane są ścięgnem dystalnym mięśnia dwugłowego i występuje tylko jedno z nich.
Ścięgno dystalne mięśnia dwugłowego znajduje się w zgięciu łokcia i można je wyczuć, a często też zobaczyć, gdy przyciągasz przedramię do ciężkiego przedmiotu. Uszkodzenia mogą wystąpić zarówno w bliższym, jak i dalszym ścięgnie mięśnia dwugłowego , a leczenie może znacznie się różnić w zależności od tego, który uraz wystąpił.
Uszkodzenia ścięgna dystalnego mięśnia dwugłowego
Urazy dalszego ścięgna mięśnia dwugłowego nie są rzadkością. Najczęściej występujące u mężczyzn w średnim wieku, urazy te często powstają podczas podnoszenia ciężkich przedmiotów. Ponad 90 procent dystalnych uszkodzeń ścięgna mięśnia dwugłowego występuje u mężczyzn. 1
Występują znacznie częściej w ramieniu dominującym, a ponad 80 procent urazów występuje po stronie dominującej. Chociaż panuje przekonanie, że urazy te są często związane z zajęciami sportowymi lub czynnościami zawodowymi wymagającymi bardzo dużego wysiłku, rzeczywistość jest taka, że najczęściej do nich dochodzi nieoczekiwanie podczas pozornie normalnej czynności związanej z podnoszeniem ciężarów.
Mechanizm powstawania łez nazywa się skurczem mimośrodowym. Oznacza to, że mięsień bicepsa kurczył się, na przykład próbując podnieść ciężki przedmiot, ale siła działająca na mięsień ciągnęła w przeciwnym kierunku.
Jak stwierdzono, uszkodzenia dalszego ścięgna mięśnia dwugłowego mięśnia dwugłowego występują prawie wyłącznie u mężczyzn. Chociaż w literaturze medycznej istnieją opisy przypadków tego typu urazów u kobiet, zdecydowana większość występuje u mężczyzn. Ponadto osoby palące wyroby tytoniowe są znacznie bardziej narażone na uszkodzenie dalszego ścięgna mięśnia dwugłowego ramienia. W rzeczywistości prawdopodobieństwo wystąpienia łez jest ponad 7 razy większe niż u osób niepalących.
Oznaki rozdartego bicepsa
Najczęstszym opisem osób, które naderwały ścięgno mięśnia dwugłowego ramienia w łokciu, jest słyszenie głośnego „trzasku” podczas podnoszenia ciężkiego przedmiotu. 3 Typowe objawy naderwania bicepsa to: 4
- Ból w okolicy zgięcia łokcia
- Obrzęk okolicy łokcia
- Siniak na łokciu i przedramieniu
- Deformacja mięśnia dwugłowego
Doświadczony lekarz jest w stanie wyczuć ścięgno mięśnia dwugłowego ramienia i podczas badania powinien być w stanie określić, czy doszło do zerwania ścięgna . W rzeczywistości istnieje test zwany „testem haka”, podczas którego badający próbuje zaczepić palec wskazujący o ścięgno mięśnia dwugłowego, gdy mięsień jest napięty. Jeśli ścięgno zostanie zerwane, nie będzie w stanie zaczepić palca o ścięgno. Stwierdzono, że test ten jest niezwykle dokładny w wykrywaniu naderwania ścięgna mięśnia dwugłowego ramienia. 5
Obrazowanie
Chociaż badania obrazowe mogą nie być konieczne w każdej sytuacji, często stosuje się je w celu wykluczenia innych potencjalnych przyczyn bólu łokcia i potwierdzenia podejrzanej diagnozy. Pomocnym badaniem pozwalającym upewnić się, że nie ma śladów złamania wokół stawu łokciowego i że kości są prawidłowo ustawione, jest zdjęcie rentgenowskie. 6 Uszkodzenie ścięgna mięśnia dwugłowego nie zostanie wykazane na badaniu rentgenowskim, ale można je wykorzystać w celu wykluczenia innych potencjalnych przyczyn dyskomfortu.
MRI to badanie zwykle stosowane do identyfikacji naderwania ścięgna mięśnia dwugłowego ramienia . Jeśli pojawiają się pytania dotyczące diagnozy, pomocne może być badanie MRI. Ponadto badanie MRI może być pomocne w identyfikacji innych uszkodzeń tkanek miękkich. 7 Niektórzy ortopedzi zyskują coraz większe umiejętności w zakresie stosowania ultrasonografii w celu szybkiego potwierdzenia tego typu diagnozy. Twój chirurg ortopeda może zdecydować się na wykonanie USG w celu potwierdzenia podejrzenia diagnozy.
Najczęściej urazy dalszego ścięgna mięśnia dwugłowego dwugłowego to całkowite uszkodzenia. Zazwyczaj ścięgno odrywa się bezpośrednio od kości przedramienia. 8 Rany szarpane w dalszej części ścięgna są rzadkie, ale mogą wystąpić w przypadku bezpośredniego urazu ścięgna, na przykład ostrzem noża. Może również wystąpić częściowe uszkodzenie przyczepu ścięgna mięśnia dwugłowego ramienia.
W takich sytuacjach ścięgno będzie wydawało się nienaruszone, ale ból może nie ustąpić po prostym leczeniu. U osób z częściowym uszkodzeniem, jeśli proste kroki leczenia nie łagodzą objawów dyskomfortu, można rozważyć operację całkowitego odłączenia ścięgna, a następnie solidnego przywrócenia go do kości. 4
Opcje leczenia niechirurgicznego
Leczenie niechirurgiczne jest opcją leczenia zerwania dalszego ścięgna mięśnia dwugłowego ramienia. Chociaż wiele osób, w tym chirurdzy, uważa, że wszystkie zerwania ścięgna mięśnia dwugłowego wymagają leczenia chirurgicznego, rzeczywistość jest taka, że niektórzy ludzie radzą sobie bardzo dobrze z leczeniem niechirurgicznym.
Dotyczy to szczególnie pacjentów o niższych wymaganiach, np. osób starszych. Dodatkowo, gdy uraz pojawia się na ramieniu niedominującym, ludzie znacznie lepiej znoszą chronicznie naderwane ścięgno mięśnia dwugłowego ramienia. Przeprowadzono szeroko zakrojone badania nad deficytami doświadczanymi przez osoby z chronicznie zerwanym ścięgnem mięśnia dwugłowego. Na ogół występują trzy deficyty funkcjonalne: 4
- Zmniejszona siła zgięcia: Siła zginania łokcia zmniejszy się o około jedną trzecią w przypadku chronicznie naderwanego ścięgna mięśnia dwugłowego.
- Zmniejszona siła supinacji: Siła przedramienia podczas obracania się do pozycji dłonią do góry, na przykład otwierania klamki lub obracania śrubokręta, zmniejszy się o około połowę.
- Zmniejszona wytrzymałość: Wytrzymałość kończyn ma tendencję do ogólnego zmniejszania się, co powoduje, że powtarzalne czynności stają się nieco trudniejsze.
Oprócz tych zmian osoby z chronicznie zerwanym dalszym ścięgnem mięśnia dwugłowego zazwyczaj zauważają nieprawidłowy kształt mięśnia dwugłowego. U niektórych osób może to prowadzić do skurczów lub skurczów mięśni, chociaż objawy te zazwyczaj ustępują z czasem.
Opcje chirurgiczne
W przypadku większości osób, które doznały urazu dalszego ścięgna mięśnia dwugłowego, operacja będzie omawiana jako opcja leczenia. Istnieje wiele zabiegów i technik chirurgicznych, które można zastosować w celu naprawy dalszego ścięgna mięśnia dwugłowego ramienia. Typową odmianą techniki chirurgicznej jest wykonanie naprawy chirurgicznej za pomocą jednego nacięcia lub technika dwóch nacięć. Różni chirurdzy mają różne preferencje dotyczące najlepszego sposobu naprawy uszkodzenia ścięgna mięśnia dwugłowego.
Ponadto niektórzy chirurdzy badają możliwości przeprowadzenia zabiegu chirurgicznego z dostępu endoskopowego, chociaż jest to znacznie mniej powszechne. Istnieje wiele badań mających na celu określenie, która z tych technik jest najlepsza, a każda technika będzie miała swoje zalety i wady, a żadna jasna technika nie jest „najlepsza”.
Istnieje również wiele różnych sposobów przyłączenia uszkodzonego ścięgna z powrotem do kości. Ścięgno prawie zawsze odrywa się bezpośrednio od kości. Do przymocowania rozdartego ścięgna z powrotem do kości można zastosować różne rodzaje kotwic i urządzeń lub można je naprawić w postaci małych otworów wywierconych w kości. Każdy chirurg ma preferowaną technikę naprawy uszkodzonego ścięgna. Moją najlepszą radą jest omówienie tych opcji ze swoim chirurgiem, ale poproś go o wykonanie najwygodniejszej techniki.
Rehabilitacja i powikłania
Protokoły rehabilitacji po leczeniu chirurgicznym różnią się znacznie u poszczególnych chirurgów. Ogólnie rzecz biorąc, większość chirurgów zaleca unieruchomienie w szynie po operacji na kilka tygodni, aby obrzęk i stan zapalny ustąpiły. Rozpocznie się delikatny zakres ruchu, ale przez pierwsze 6-8 tygodni należy unikać wzmacniania. Powrót do pełnej aktywności fizycznej jest zazwyczaj dozwolony dopiero po upływie co najmniej 3 miesięcy, a czasami dłużej. 12
Powikłania leczenia chirurgicznego są rzadkie, ale mogą wystąpić. Najczęstszym powikłaniem jest podrażnienie lub uszkodzenie nerwów czuciowych przedramienia. Nerw ten, zwany bocznym nerwem skórnym przedramienia, zapewnia czucie w przedniej części przedramienia. Kiedy nerw ten zostanie uszkodzony w czasie operacji, ludzie mogą odczuwać drętwienie lub mrowienie w przedniej części przedramienia. 13 Poważniejsze uszkodzenia nerwów są możliwe, ale bardzo rzadkie.
Innym powikłaniem charakterystycznym dla operacji dalszego ścięgna mięśnia dwugłowego ramienia jest rozwój tak zwanego heterotopowego tworzenia kości . Oznacza to, że kość może rozwijać się w tkankach miękkich pomiędzy kośćmi przedramienia. To niezwykłe powikłanie może ograniczyć ruchomość przedramienia. Zakażenie jest zawsze potencjalnym powikłaniem leczenia chirurgicznego. Zazwyczaj infekcjom można zapobiegać, podejmując kroki w czasie operacji i odpowiednią pielęgnację nacięcia chirurgicznego w okresie pooperacyjnym. 14
Operację najlepiej przeprowadzić w ciągu kilku tygodni po początkowym urazie, który spowodował zerwanie ścięgna mięśnia dwugłowego. 15 Przewlekłe urazy ścięgna mięśnia dwugłowego ramienia, które są albo nierozpoznane, albo nieleczone przez miesiące, mogą być trudniejsze do wyleczenia chirurgicznie. W niektórych sytuacjach te przewlekłe uszkodzenia mogą wymagać zastosowania przeszczepu ścięgna w celu przywrócenia normalnej długości ścięgna mięśnia dwugłowego. 16
Kiedy pojawia się początkowy uraz, ścięgno mięśnia dwugłowego zostaje odciągnięte od normalnego przyczepu. Z biegiem czasu ścięgno i mięsień stracą swoją elastyczność, a blizny zaczną zanikać, co utrudni ich przywrócenie do normalnej długości. Jeśli długość jest niewystarczająca, aby umożliwić przyczepienie, może być konieczny przeszczep ścięgna w celu wypełnienia luki. 16 Może to wydłużyć czas potrzebny na rehabilitację i ograniczyć przywrócenie oczekiwanej funkcji.
Słowo od Verywella
Uszkodzenia dalszego ścięgna mięśnia dwugłowego mięśnia dwugłowego są potencjalnym źródłem znacznego bólu i osłabienia kończyny górnej. Chociaż diagnoza tych urazów jest zwykle jasna, dla niektórych osób decyzja o leczeniu może być trudna. Operacja wydaje się być bezpieczną i skuteczną metodą zapewnienia powrotu do zdrowia, ale istnieje ryzyko operacji.
Decyzja o najlepszym leczeniu zależy od wielu czynników, w tym od czasu, jaki upłynął od urazu, kończyny dominującej lub niedominującej oraz oczekiwań dotyczących użytkowania kończyny. Rozmowa ze swoim lekarzem może pomóc w podjęciu najlepszej decyzji w danej sytuacji.