Keloidy, różnica b/w Blizny i bliznowce, przyczyny, leczenie

Keloid to blizna, która rośnie i narasta w przeciwieństwie do normalnej blizny. Keloid jest również uniesiony w stosunku do otaczającej skóry . Keloid jest koloru fioletowego lub różowego, ma nieco twardą konsystencję i gładką górę. Mają nieregularny kształt i mają tendencję do stopniowego powiększania się. Główna różnica między normalną blizną a keloidem lub blizną keloidową polega na tym, że normalne blizny z czasem zanikają, a keloidy nie. Keloidy często rozwijają się na klatce piersiowej , ramionach , plecach i płatkach uszu. Mogą również rozwijać się na linii szczęki i rzadko na twarzy.

Leczenie obejmuje zastrzyki steroidowe, laseroterapię, radioterapię, zastrzyki interferonu, zastrzyki z fluorouracylu i krioterapię .

Dokładna przyczyna powstawania bliznowców u niektórych osób/sytuacji nie jest do końca jasna. Zdaniem eksperta za powstanie keloidu mogą odpowiadać zmiany w sygnałach komórek odpowiedzialnych za proliferację i kontrolę wzrostu. Jednak nic nie zostało udowodnione ostatecznie. Keloidy mogą powstawać po niewielkich urazach, takich jak przekłucie ciała. Jednak piercing nie zawsze prowadzi do powstania keloidów. Keloidy są również dziedziczne.

Po każdym urazie skóra goi się, zwykle pozostawiając płaską bliznę. U niektórych pacjentów blizna może być pogrubiona lub przerostowa; jednakże ogranicza się do brzegów rany. Blizny przerostowe są bardziej czerwone i mają tendencję do samoistnego blaknięcia w ciągu roku lub dłużej. Zastrzyki z kortyzonu pomagają przyspieszyć proces gojenia.

Z drugiej strony keloidy zaczynają się rozwijać jakiś czas po urazie i wykraczają poza miejsce rany lub wykraczają poza jej brzegi. Ta tendencja do migracji do otaczających obszarów innych niż rzeczywiste miejsce rany jest tym, co odróżnia keloidy od blizn przerostowych. Keloidy zwykle rozwijają się po urazie lub operacji, ale mogą również rozwinąć się po łagodnym zapaleniu, takim jak pryszcze itp., oraz po drobnych urazach, takich jak kolczyki, oparzenia itp.

• Keloidy są błyszczące i mają kształt kopuły.
• Przypominają powiększone blizny i wznoszą się ponad skórę.
• Mogą mieć kolor różowy, fioletowy lub czerwony.
• Czasami keloidy mogą stać się bardzo duże i mogą być dość krępujące dla pacjenta.
• Mogą swędzić i być wrażliwe na dotyk.
• Pacjent może również odczuwać ból przy dotyku.

• Keloidy występują częściej u dorosłych w porównaniu do dzieci i osób starszych.
• Kobiety są nieco bardziej narażone na powstawanie keloidów w wyniku przekłuwania płatków uszu itp.
• Osoby o ciemniejszej skórze są bardziej narażone na rozwój keloidów.
• Keloidy mogą być również dziedziczne, więc występowanie keloidów w rodzinie zwiększa ryzyko.

Leczenie bliznowców jest ważne, szczególnie jeśli są bolesne, swędzące lub powodują zniekształcenia i są źródłem wstydu dla pacjenta. Im większy keloid, tym trudniej go wyleczyć. Leczenie keloidów polega na:

• Zastrzyki z kortyzonu podawane w zmiany chorobowe są całkiem bezpieczne i przynoszą korzyści. Zastrzyki podaje się raz w miesiącu, aż bliznowce maksymalnie się spłaszczą. Skutkiem ubocznym zastrzyków kortyzonu jest to, że bliznowce mogą wyglądać na bardziej czerwone z powodu tworzenia się powierzchownych naczyń krwionośnych. Jednak nawet po skutecznym leczeniu pozostaje blizna, która wygląda inaczej niż otaczająca skóra.
• Można wykonać operację, ale jest ona dość ryzykowna, ponieważ przecięcie keloidu może spowodować utworzenie się keloidów większych lub tej samej wielkości. Korzystne może być zastosowanie ucisku i wstrzyknięcie sterydów w miejsce rany po wycięciu keloidu. Można również zastosować radioterapię po wycięciu chirurgicznym.
• Zabiegi laserowe lub pulsacyjny laser barwnikowy dość skutecznie spłaszczają bliznowce i zmniejszają ich zaczerwienienie. Jest to bezpieczne leczenie; jednakże pacjent może potrzebować wielu sesji tego zabiegu, aby osiągnąć pełne rezultaty. Zabiegi laserowe są kosztowne, ponieważ w większości przypadków nie są objęte ubezpieczeniem.
• Arkusze żelu silikonowego nałożone na dotknięty obszar przez wiele godzin i przez wiele tygodni lub miesięcy mogą dawać zmienne rezultaty.
• Krioterapia, czyli zamrażanie bliznowców za pomocą ciekłego azotu, pomaga w spłaszczeniu bliznowców, ale przyciemnia obszar poddawany zabiegowi.
• Wykazano, że zastrzyki interferonu zmniejszają wielkość keloidów. Nie udowodniono jednak, czy ma to trwały efekt, ponieważ badania są nadal prowadzone.
• Fluorouracyl w postaci zastrzyków, który jest lekiem stosowanym w chemioterapii, można podawać samodzielnie lub w połączeniu ze sterydami w celu leczenia bliznowców.
• Promieniowanie jest również pomocne w leczeniu keloidów.

Najlepszym sposobem leczenia jest zapobieganie. Jeśli dana osoba jest podatna na powstawanie keloidów, powinna unikać zabiegów kosmetycznych lub planowych zabiegów/operacji na skórze, takich jak piercing.

Przeczytaj także:

• Keloid: przyczyny, objawy, leczenie
• Strona główna zadośćuczynienie za pozbycie się keloidów