Zespół długiego QT to nieprawidłowość występująca w przewodzeniu sygnałów elektrycznych w sercu. LQTS może prowadzić do arytmii serca, ponieważ kanały regulujące transport jonów ulegają częściowej lub całkowitej utracie funkcji. Prowadzi to do nieprawidłowego przewodzenia impulsu elektrycznego i nieprawidłowego rytmu serca. Kiedy stan staje się ciężki, u pacjenta może wystąpić zatrzymanie akcji serca lub nagła śmierć. LQTS może być uwarunkowane genetycznie lub nabyte. W genetycznym zespole długiego QT geny odpowiedzialne za tworzenie i regulację kanałów nie wykazują skutecznej ekspresji, co prowadzi do utraty funkcji. Przyczyną nabytego zespołu długiego QT mogą być leki wydłużające odstęp QT lub niedobór wapnia lub potasu. Leczenie może obejmować leki takie jak beta-blokery. Zaleca się jednak, aby pacjent skonsultował się z lekarzem przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku samodzielnie, zwłaszcza leków dostępnych bez recepty.
Jaka jest średnia długość życia z zespołem długiego QT?
Wielu pacjentów cierpiących na zespół długiego QT nie ma żadnych objawów, a diagnozę choroby przeprowadza się podczas rutynowych badań kontrolnych. Pacjenci bezobjawowi i niezdiagnozowani, ale ze zmutowanymi genami, mają normalną długość życia. Istnieje jednak duże prawdopodobieństwo, że pacjenci przekażą zmutowane geny następnemu pokoleniu, co może spowodować wystąpienie objawów. U pacjentów, u których zdiagnozowano tę chorobę podczas rutynowych badań kontrolnych, mogą wystąpić objawy. Dlatego należy zachować ostrożność w przypadku takich pacjentów, aby złagodzić objawy. Oczekiwana długość życia tych pacjentów jest prawidłowa, jeśli zostaną wprowadzone odpowiednie modyfikacje stylu życia, takie jak unikanie forsownych ćwiczeń i głośnych dźwięków oraz utrzymywanie równowagi elektrolitowej. Pacjenci z omdleniami są leczeni z najwyższą precyzją, a w ich leczeniu stosuje się beta-adrenolityki i blokery kanałów wapniowych. W ciężkich przypadkach stosuje się ICD, aby zapobiec śmiertelnej arytmii.
Około połowa pacjentów z zespołem długiego QT nie odczuwa żadnych szczególnych objawów, a schorzenie to jest u nich diagnozowane podczas rutynowych badań kontrolnych. Jeśli jednak schorzenie daje objawy, pacjent może odczuwać utratę przytomności, zwaną omdleniem. Stan ten jest bardziej wyraźny, gdy pacjent poddawany jest intensywnym ćwiczeniom lub znajduje się pod wpływem stresu emocjonalnego. Ponadto stan może się pogorszyć pod wpływem głośnych dźwięków. Czasami objawy są łagodne, a stan pacjenta może powrócić do normy. Jeśli jednak stan utrzymuje się przez jakiś czas, mogą wystąpić objawy przypominające napad padaczkowy. W ciężkich stanach serca dochodzi do ciężkiej arytmii, która może prowadzić do migotania komór, które jest poważnym stanem i wymaga natychmiastowej interwencji medycznej. Jeśli migotanie komór pozostanie niekontrolowane, u pacjenta z zespołem długiego odstępu QT może wystąpić zatrzymanie akcji serca lub śmierć.
Leczenie
Podejście do leczenia zespołu długiego QT polega na ogół na ograniczeniu migotania komór i nagłego zatrzymania krążenia. Leczenie może obejmować przyjmowanie leków, zmianę stylu życia, a u pacjentów z grupy zwiększonego ryzyka może obejmować również operację. Ponadto leczenie obejmuje również suplementację wapnia i potasu, gdy przyczyną LQTS jest hipokalcemia lub hipokaliemia. Lekami stosowanymi w leczeniu zespołu długiego QT i związanych z nim powikłań są beta-blokery i blokery kanału wapniowego. W niektórych przypadkach stosuje się także leki przeciwpadaczkowe w celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia drgawek. Zaleca się także, aby pacjent nie zażywał żadnego leku, nawet jeśli jest to lek dostępny bez recepty, bez konsultacji z lekarzem. Ponadto, w ciężkich przypadkach, aby zapobiec śmiertelnej arytmii u pacjenta, stosuje się ICD (wszczepialny defibrylator serca).
Ponadto pacjent powinien unikać forsownych ćwiczeń i głośnych dźwięków, ponieważ może to pogorszyć stan arytmii.
Wniosek
Zespół długiego QT to stan nieprawidłowej pracy serca, zwany arytmią, wynikający z różnic w przewodnictwie elektrycznym w sercu. Leczenie zależy od ciężkości choroby i obejmuje modyfikację stylu życia oraz przyjmowanie leków. Do leków zaliczają się beta-blokery i blokery kanału wapniowego. Modyfikacje stylu życia polegają na unikaniu forsownych ćwiczeń i głośnego hałasu. Ponadto należy utrzymywać równowagę elektrolitową i unikać leków powodujących wydłużenie odstępu QT. Przy odpowiedniej opiece i leczeniu pacjent ma normalną długość życia. W ciężkich przypadkach stosuje się ICD.
Przeczytaj także:
- Jak poważny jest zespół długiego QT?
- Jakie są domowe sposoby na zespół długiego QT?
- Jakich leków unikać, jeśli masz zespół długiego QT?
- Ile jest rodzajów zespołu długiego QT?
- Jakie są skutki uboczne leków na zespół długiego QT?
- Czy są jakieś ćwiczenia na zespół długiego QT?
- Czy joga jest dobra na zespół długiego QT?