Jak wykonuje się artroskopię i jakie choroby wymagają artroskopii|Proces rekonwalescencji, ryzyko, powikłania artroskopii

Zabieg chirurgiczny, podczas którego sprawdzana jest wewnętrzna struktura stawu w celu postawienia diagnozy lub leczenia, przy użyciu rurkowatego instrumentu zwanego artroskopem, nazywany jest artroskopią.

Podczas gdy duński lekarz dr Severin Nordentoft po raz pierwszy opisał artroskopie stawu kolanowego w 1912 r., to profesor Kenji Takagi w Tokio wykonał pierwsze badanie artroskopowe stawu kolanowego w 1919 r. Wraz z pojawieniem się technologii światłowodowych w XX wieku był to Masaki Watanabe, japoński lekarz, który wynalazł artroskop i jako pierwszy zastosował artroskopię w chirurgii interwencyjnej. Artroskopia zyskała później popularność i technika ta jest obecnie powszechnie stosowana na całym świecie. Artroskopię zazwyczaj wykonuje lekarz ortopeda. Pacjenci poddawani artroskopii nie muszą nocować w szpitalu i mogą wrócić do domu tego samego dnia po zakończeniu zabiegu.

Artroskopia, zazwyczaj wykonywana w trybie ambulatoryjnym, wymaga założenia linii dożylnej (IV) do podawania pacjentowi leków, płynów i znieczulenia w placówce, w której będzie wykonywany zabieg. Rodzaj znieczulenia, które należy podać, ustala się na podstawie stanu zdrowia pacjenta i badanego stawu. Do wykonania artroskopii można zastosować znieczulenie ogólne, miejscowe, regionalne lub nawet podpajęczynówkowe.

Po osiągnięciu odpowiedniego poziomu znieczulenia rozpoczyna się artroskopię. Po stronie badanego stawu wykonuje się nacięcie chirurgiczne, a następnie ostrożnie wprowadza się artroskop do nacięcia. Dodatkowe narzędzia do napraw chirurgicznych wprowadza się również do stawu poprzez inne małe nacięcia. Przyrządów tych można używać do szycia, cięcia i usuwania uszkodzonych tkanek. Po zakończeniu zabiegu artroskopii artroskop jest ostrożnie usuwany, a nacięcia zszywane i zamykane. Następnie nacięcia pokrywa się sterylnym opatrunkiem, a wokół stawu zakłada się bandaż lub ortezę ACE.

Jak wspomniano powyżej, technika artroskopii polega na wprowadzeniu do stawu artroskopu, czyli małej rurki zawierającej soczewki i włókna optyczne, poprzez małe nacięcia w skórze. Do artroskopu podłączona jest kamera wideo, a wnętrze stawu można oglądać na monitorze telewizyjnym. Rozmiar artroskopu różni się w zależności od wielkości stawu, który ma być badany. Na przykład artroskop używany do badania kolana ma średnicę około 5 mm, natomiast artroskop używany do badania małych stawów nadgarstka ma średnicę w przybliżeniu 0,5 mm. Jeżeli wraz z badaniem stawu wykonywane są inne zabiegi przy użyciu artroskopu, wówczas nazywa się to zabiegiem artroskopowym. Obecnie istnieje wiele zabiegów wykonywanych w ten sposób, ponieważ zabieg artroskopowy jest mniej bolesny, szybszy w rekonwalescencji i powoduje mniej urazów tkanek w porównaniu z tradycyjnymi technikami chirurgicznymi.

Za pomocą artroskopii można zdiagnozować i leczyć wiele zapalnych, niezapalnych i zakaźnych postaci zapalenia stawów oraz różnych wewnętrznych uszkodzeń stawów. Choroba zwyrodnieniowa stawów lub niezapalne zwyrodnieniowe zapalenie stawów można zobaczyć w artroskopie jako nieregularną i zużytą chrząstkę. Młodych pacjentów cierpiących na izolowane uszkodzenie chrząstki pokrywającej końce kości w obrębie stawu można leczyć pastą z własnych komórek chrząstki za pomocą artroskopii. W ramach tej procedury komórki hoduje się i zbiera w laboratorium, a następnie w późniejszym terminie ponownie wszczepia w kolano za pomocą artroskopu.

W przypadku zapalenia stawów , takiego jak reumatoidalne zapalenie stawów , pacjenci z izolowanym przewlekłym obrzękiem stawów mogą w pewnych sytuacjach odnieść korzyść z artroskopowego usunięcia tkanki stawowej objętej stanem zapalnym. Błonę maziową można poddać biopsji i sprawdzić pod mikroskopem, aby zidentyfikować przyczynę zapalenia i infekcji punktowych, takich jak gruźlica itp. Artroskopia może dostarczyć bardziej konkretnych informacji w przypadku schorzeń, których nie można wykryć poprzez zwykłe pobranie i badanie płynu stawowego. Chociaż artroskopia jest szeroko stosowana w ocenie barków i kolan, może również pomóc w badaniu i leczeniu schorzeń stóp, bioder, kręgosłupa, nadgarstków, łokci i kostek. Artroskopię można również zastosować do usunięcia wszelkich ciał obcych, takich jak igły cierniowe lub luźne tkanki, takie jak kawałki chrząstki, które utknęły w stawie.

Ocena stanu zdrowia pacjenta przed artroskopią zazwyczaj obejmuje badania krwi, badanie moczu i badanie fizykalne. Pacjenci w wieku powyżej 50 lat lub z chorobami płuc i serca w wywiadzie będą zazwyczaj musieli wykonać prześwietlenie klatki piersiowej i elektrokardiogram (EKG). . Artroskopię zwykle przesuwa się na późniejszy termin, jeśli występują jakiekolwiek oznaki infekcji, z wyjątkiem możliwej infekcji stawu, którą należy leczyć za pomocą artroskopii.

Podczas artroskopii może wystąpić minimalna utrata krwi i drobne powikłania. Przy ocenie, czy kwalifikuje się on do poddania się artroskopii, szczególną uwagę zwraca się na stan zdrowia pacjenta. Bardzo ważne jest, aby pacjent tolerował znieczulenie. Płuca, nerki, serce i wątroba pacjenta powinny prawidłowo funkcjonować. Ważne jest, aby przed wykonaniem artroskopii przeprowadzić optymalizację u pacjentów, którzy również cierpią na rozedmę płuc lub przyjmują leki, takie jak antykoagulanty. Przed wykonaniem zabiegu artroskopowego należy sprawdzić problemy zdrowotne, takie jak wysokie ciśnienie krwi i cukrzyca.

Jeżeli podczas artroskopii podano znieczulenie ogólne lub uspokajające, po zabiegu artroskopowym pacjent może odczuwać senność. Pacjentowi można również podać leki łagodzące ból. Ból może nie być odczuwalny bezpośrednio po zabiegu u pacjentów, u których stosowane jest znieczulenie miejscowe. U pacjentów, u których stosowane jest znieczulenie rdzeniowe lub przewodowe, może wystąpić drętwienie i osłabienie kończyn, które stopniowo ustępuje przed wyjazdem pacjenta do domu.

Podczas artroskopii wykonuje się jedno lub więcej nacięć o długości 5 mm lub 0,25 cala po obu stronach stawu, które po operacji są zabandażowane. Część drenażu tkanek z tych obszarów rany może zostać wchłonięta przez bandaż. Jednakże bandaż i ranę należy utrzymywać w możliwie suchym stanie przez kilka pierwszych dni po zabiegu artroskopii. Usunięcie bandaża powinno odbywać się wyłącznie po konsultacji i pod nadzorem pielęgniarki lub chirurga prowadzącego zabieg. W przypadku wystąpienia obrzęku, uczucia ciepła, zaczerwienienia, specyficznego bólu stawów lub jakiegokolwiek urazu zajętego stawu, pacjent musi natychmiast zgłosić to swojemu lekarzowi.

Po artroskopii pacjentów zazwyczaj zaleca się kilkudniowy odpoczynek i utrzymywanie stawu w pozycji uniesionej, a także stosowanie okładów z lodu w celu zmniejszenia bólu i obrzęku. Stopniowo inicjowany jest także program ćwiczeń, aby wzmocnić mięśnie otaczające staw i zapobiec przykurczom otaczających tkanek miękkich. Wykonuje się je w celu przywrócenia zakresu ruchu, poprawy stabilności oraz bezpiecznego i szybkiego wzmocnienia stawu, jednocześnie zapobiegając gromadzeniu się tkanki bliznowatej. Program ten jest istotną częścią procesu rekonwalescencji, zapewniającą optymalny wynik tej procedury.

Artroskopia jest powszechnie uważana za procedurę bezpieczną, obarczoną rzadkim ryzykiem powikłań. Istnieją jednak pewne potencjalne powikłania, takie jak infekcje i krwawienie do stawu oraz skutki uboczne znieczulenia, które mogą wystąpić podczas artroskopii.

Wraz z postępem technologii na przestrzeni lat, najwyższej jakości sprzęt światłowodowy ustąpił miejsca rozwojowi miniaturowych artroskopów. Umożliwiło to badanie mniejszych stawów za pomocą artroskopii. Artroskopia stała się niezbędnym narzędziem w chirurgii ortopedycznej, a jej rola będzie coraz większa w miarę wprowadzania w nadchodzących czasach coraz większej liczby udoskonaleń w artroskopach i instrumentach artroskopowych.