Jak skuteczny jest dekstrometorfan i jakie są jego skutki uboczne?

Dekstrometorfan jest stosowany w leczeniu kaszlu i ma działanie tłumiące kaszel. Dekstrometorfan hamuje sygnały mózgowe wywołujące odruch kaszlowy, dzięki czemu lek ten jest skuteczniejszy w leczeniu kaszlu. Jednakże dekstrometorfan nie może leczyć kaszlu spowodowanego astmą , rozedmą płuc lub paleniem tytoniu .

Dekstrometorfanu nie można podawać dzieciom w wieku poniżej 4 lat. Przed podaniem dziecku leku na przeziębienie lub kaszel należy zawsze zasięgnąć porady lekarza. Dzieje się tak dlatego, że niewłaściwe stosowanie leków na kaszel lub przeziębienie u małych dzieci może być śmiertelne.

Nie należy stosować innych leków dostępnych bez recepty na alergię lub leczenie kaszlu bez konsultacji z lekarzem. Dzieje się tak dlatego, że może się okazać, że zażyjesz nadmierną ilość jednego rodzaju lub różnych leków. Zawsze czytaj etykietę innego przyjmowanego leku, aby sprawdzić, czy zawiera on dekstrometorfan. Przed przyjęciem dekstrometorfanu:

• • Należy zapytać farmaceutę lub lekarza, jak stosować dekstrometorfan w przypadku przewlekłego zapalenia oskrzeli lub rozedmy płuc.
  • Leki dekstrometorfanowe mogą zaszkodzić nienarodzonemu dziecku, a także przedostać się do mleka matki i zaszkodzić ssącemu dziecku. Dlatego wskazane jest poinformowanie lekarza, jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią w trakcie leczenia dekstrometorfanem.
  • Słodzony płynny lek na kaszel może zawierać fenyloalaninę. Ważne jest, aby sprawdzić, czy cierpisz na fenyloketonurię (PKU). Jeśli interesuje Cię fenyloalanina, zawsze patrz na etykiety z ostrzeżeniami i składnikami.

Upewnij się, że stosujesz dekstrometorfan zgodnie z zaleceniami lekarza. Nie należy przyjmować dużych ilości dekstrometorfanu ani stosować go dłużej niż jest to zalecane. Lek na kaszel jest zwykle przepisywany na krótki okres, aż do ustąpienia infekcji.

• • Nie podawać dekstrometorfanu dzieciom poniżej 4 lat. Zawsze skonsultuj się z lekarzem przed podaniem dziecku leku na przeziębienie i kaszel. Dzieje się tak dlatego, że niewłaściwe użycie leków na przeziębienie i kaszel może spowodować śmierć małych dzieci.
  • Upewnij się, że używasz specjalnej miarki do płynnego dekstrometorfanu, a nie zwykłych łyżek stołowych. Poproś farmaceutę o udostępnienie urządzenia do pomiaru dawki, jeśli go nie posiadasz.
  • Zawsze należy poczekać, aż pasek lub pastylki do ssania ulegające rozpadowi dekstrometorfanu całkowicie rozpuszczą się w ustach.
  • Podczas przyjmowania dekstrometorfanu zaleca się picie większej ilości płynów, aby wspomóc nawilżenie i rozluźnienie zatkanego gardła. Jeśli po siedmiu dniach nie zauważysz poprawy lub wystąpi gorączka z kaszlem, wysypką skórną lub bólem głowy, skontaktuj się z lekarzem.
  • Jeśli masz zaplanowany zabieg chirurgiczny, pamiętaj o poinformowaniu chirurga o przyjmowaniu lub przyjmowaniu leku na kaszel w ciągu ostatnich kilku tygodni.

• Zawsze przechowuj dekstrometorfan z dala od wilgoci, ciepła i światła, w temperaturze pokojowej. Trzymaj go także z dala od dzieci.

Występują łagodne lub poważne działania niepożądane dekstrometorfanu. W przypadku wystąpienia objawów, takich jak trudności w oddychaniu, pokrzywka, obrzęk twarzy, gardła, warg i języka, należy natychmiast zwrócić się o pomoc lekarską. Jeśli wystąpią takie objawy, należy przerwać stosowanie dekstrometorfanu i natychmiast skontaktować się z lekarzem.

• Silne zmęczenie, zawroty głowy , uczucie niepokoju i niepokój lub nerwowość;
• Halucynacje i dezorientacja,
• Powolne i szybkie bicie serca lub częstość oddechu.
• W przypadku przyjmowania dekstrometorfanu mogą wystąpić mniej poważne działania niepożądane, takie jak rozstrój żołądka.

Należy poinformować lekarza, jeśli pacjent stosuje lub ostatnio stosował następujące leki, które mogą wchodzić w interakcje i wpływać na dekstrometorfan:

• • Celekoksyb (Celebrex);
  • cynakalcet (Sensipar);
  • Darifenacyna (Enablex);
  • imatinib (Gleevec);
  • Chinidyna (Quinaglute, Quinidex);
  • Ranolazyna (Ranexa)
  • Rytonawir (Norvir);

• Sibutramina (Meridia);
• Terbinafina (Lamisil);
• Leki stosowane w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi; Lub
• Leki przeciwdepresyjne, takie jak amitryptylina (Elavil, Etrafon), imipramina (Tofrani, Janimine), bupropion (Wellbutrin, Zyban), sertralina (Zoloft), luoksetyna (Prozac, Sarafem), paroksetyna (Paxil), fluwoksamina (Luvox).