Jak rozpoznawać przemoc ze strony partnera i zapobiegać jej

Przemoc domowa, nazywana ostatnio przemocą ze strony partnera (IPV), stała się powszechnym, niewidzialnym przestępstwem. Uważa się, że jest niewidzialny, ponieważ zwykle jest ukryty pod wysokim poziomem wstydu i tajemnicy. Partner intymny to chłopak, dziewczyna, partner seksualny, małżonek lub partner domowy, z którym dana osoba jest obecnie lub w przeszłości związana. Dynamika stojąca za IPV jest spleciona w ramach powszechnych wzorców zachowań: początkowej fazy budowania napięcia, ostrej fazy bicia i fazy miesiąca miodowego. Cykle te przyczyniają się do zaprzeczania, zamieszania i oszałamiających skutków, jakie przemoc domowa pozostawia ofiarom.

IPV staje się znane jako kryzys zdrowia publicznego w Stanach Zjednoczonych. Pozostaje pytanie: czy można zapobiec IPV? Jeśli tak, jakie sprawdzone strategie zmniejszają częstość występowania tej powszechnej formy przemocy?

Fazy ​​​​IPV

Aby zrozumieć, jak zapobiegać IPV, należy najpierw móc go zidentyfikować. Pod koniec lat 70. psycholog Lenore Walker sformułowała koncepcję trzech faz przemocy domowej. 

Faza 1: Faza budowania napięcia

Faza ta opisuje rozwój przemocy domowej. Wydarzenia na tym etapie mogą obejmować kłótnię o pieniądze, dzieci, pracę lub inne okoliczności. Tutaj zwykle zaczyna się agresja słowna. Z czasem to „napięcie” osiąga szczyt i prowadzi do fazy pełnowymiarowego przemocy fizycznej.

Faza 2: Epizod ostrego bicia

Faza ta jest najczęściej wynikiem pewnego rodzaju zdarzenia zewnętrznego (takiego jak utrata pracy, nowa ciąża lub inne zdarzenie zewnętrzne). Może to być również wynikiem stanu emocjonalnego sprawcy — częstym przykładem jest sytuacja, gdy sprawca jest pod wpływem alkoholu lub narkotyków. Impet, który pobudza sprawcę, jest zwykle nieprzewidywalny. Co ciekawe, ofiara może zachęcić do rozpoczęcia przemocy, aby rozładować napięcie i przejść do końcowego etapu.

Faza 3: Faza miesiąca miodowego

Jest to część cyklu przemocy , która pomaga scementować relację i przekonać ofiarę, że nie ma powodu do odejścia. W tej fazie sprawca okazuje skruchę, przeprasza i szczerze stara się być hojny i pomocny. Zwykle po tym następuje przekonujące przeprosiny i przysięga, że ​​nigdy więcej nie powtórzy się molestowanie.

Ważne jest, aby zrozumieć, że przemoc ze strony partnera zwykle nie pojawia się z dnia na dzień. Centra Kontroli i Zapobiegania Chorobom (CDC) w Atlancie w stanie Georgia donoszą, że „IPV to poważny problem zdrowia publicznego, któremu można zapobiegać, który dotyka miliony Amerykanów i występuje przez całe życie”. 1 Jest to proces, który z czasem ulega pogorszeniu i stopniowo obniża u ofiary poczucie własnej wartości, nadzieję na lepsze życie i przekonanie, że zasługuje na coś lepszego. IPV nie występuje zwykle w ramach pojedynczego zdarzenia i rzadko kończy się, gdy się rozpocznie . 

Rodzaje przemocy

Ze względu na częstość występowania ofiar gwałtów wynikających z IPV wiele instytucji badawczych uważa to za problem zdrowia reprodukcyjnego w Stanach Zjednoczonych. W rzeczywistości, według niedawnej publikacji Instytutu Guttmachera, IPV „nieproporcjonalnie wpływa na kobiety i ma głębokie konsekwencje dla ich zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego oraz autonomii”. 2  W dalszej części artykułu wyjaśniono, że jedna na 10 kobiet, które doświadczyły przemocy ze strony partnera, również przyznała się do gwałtu . Statystyki dotyczące IPV zgłaszane przez CDC obejmują również:

• Około 23% kobiet i 14% mężczyzn w Stanach Zjednoczonych przyznaje, że doświadczyło poważnej przemocy fizycznej ze strony partnera.
• Prawie 16% kobiet i 7% mężczyzn przyznaje, że doświadczyło przemocy na tle seksualnym (w tym gwałtu). 1

CDC podaje również, że wpływ IPV (w tym przemoc seksualna, fizyczna lub prześladowanie) jest różny dla różnych grup rasowych/etnicznych.

Co więcej, badanie wskazuje, że wskaźniki przemocy ze strony partnera różnią się w zależności od orientacji seksualnej danej osoby.

Identyfikacja IPV

Istnieje wiele typowych nadużyć związanych z IPV.

• Agresja lub przemoc ze strony obecnego (lub byłego) partnera intymnego
• Myślistwo
• Agresja psychologiczna poprzez różne taktyki (w tym przymus)
• Przemoc fizyczna
• Przemoc na tle seksualnym (w tym gwałt)
• Akty poszukiwania władzy i kontroli nad partnerem intymnym
• Przymus reprodukcyjny (próba zmuszenia partnera do rozpoczęcia, utrzymania lub przerwania ciąży ) 
• Taktyka przymusu (przez telefon, urządzenia elektroniczne lub kontakt twarzą w twarz)

Wpływ IPV może się znacznie różnić. Jednak powszechne skutki zwykle obejmują szeroki zakres negatywnych skutków dla każdego partnera i członków jego rodziny. Może wystąpić niestabilność gospodarcza, szereg konsekwencji dla zdrowia psychicznego, problemy fizyczne oraz negatywny wpływ na zdrowie reprodukcyjne i niezależność.

Wspólne ryzyko

CDC zidentyfikowało kilka typowych czynników wysokiego ryzyka związanych z przemocą ze strony partnera: 3

• Wiek (najbardziej zagrożone są młodzież i młodzi dorośli)
• Niski przychód
• Bezrobocie
• Narażenie na przemoc w dzieciństwie
• Znęcanie się lub zaniedbywanie w dzieciństwie
• Stres, lęk i antyspołeczne cechy osobowości
• Tolerowanie przemocy w związkach
• Trzymanie się wiary w ścisłe role płciowe (takie jak kobiety nie powinny pracować poza domem)
• Wcześniejsze zaangażowanie w związek, w którym występowała przemoc domowa lub przemoc rówieśnicza
• Historia nadużywania substancji psychoaktywnych lub przestępczości
• Wrogość lub konflikt w poprzednich związkach kończący się separacją lub zerwaniem
• Mieszkanie w okolicy uznawanej za poziom ubóstwa lub o niskiej chęci sąsiadów do zaangażowania się 

CDC zidentyfikowało również czynniki wysokiego ryzyka w przypadku sprawców IPV. Co ciekawe, istnieje wiele podobieństw pomiędzy czynnikami ryzyka zarówno ofiar, jak i sprawców.

• Wiek (najbardziej zagrożone są młodzież i młodzi dorośli)
• Niskie dochody lub niski poziom wykształcenia
• Bezrobocie
• Narażenie na przemoc w dzieciństwie
• Doświadczyłeś w dzieciństwie przemocy, zaniedbania lub złego wychowania
• Stres, lęk lub antyspołeczne cechy osobowości
• Tolerowanie przemocy w związkach
• Wcześniejsze popełnienie lub wiktymizacja IPV
• Angażowanie się w przemoc rówieśniczą lub bycie sprawcą przemocy rówieśniczej
• Historia nadużywania substancji psychoaktywnych lub przestępczości
• Posiadanie wrogiego stylu komunikacji
• Wrogość lub konflikt w poprzednich związkach kończący się separacją lub zerwaniem
• Ubóstwo w społeczności lub mieszkanie w sąsiedztwie, przy niskiej chęci sąsiadów do zaangażowania się

Zapobieganie

Po zidentyfikowaniu wspólnych czynników IPV i świadomości tego, jak powszechna jest ta forma przemocy, pozostaje pytanie: co można z tym zrobić?

CDC twierdzi, że istnieje kilka interwencji, które okazały się skuteczne. Należą do nich: 1

• Wzmocnienie bezpieczeństwa finansowego w gospodarstwie domowym. Brak bezpieczeństwa finansowego zwiększa ryzyko IPV – brak pieniędzy na utrzymanie rodziny często predysponuje ofiarę do pozostania w związku, w którym stosowano przemoc. Dzieje się tak dlatego, że ofiara nie jest w stanie samodzielnie ponieść kosztów przeprowadzki lub opłacenia wydatków domowych. Pomocne mogą być programy takie jak tymczasowa pomoc dla potrzebujących rodzin (TANF) i program pomocy w zakresie dodatkowego żywienia (SNAP). 
• Programy wsparcia rodziny i pracy. Pracodawcy oferujący takie polityki, jak urlop macierzyński i zwolnienie lekarskie dla rodziców chorych dzieci, mogą pomóc w zmniejszeniu częstości występowania IPV. Stwierdzono, że urlop macierzyński zwiększa prawdopodobieństwo utrzymania przez kobiety długotrwałego zatrudnienia. Pomaga to ofiarom przemocy domowej zwiększyć dochód gospodarstwa domowego. Ponadto kobiety, które opóźniają pracę po porodzie, są mniej narażone na depresję niż te, które wcześniej wracają z urlopu macierzyńskiego.
• Programy wspierające osoby, które przeżyły. Stwierdzono, że zajęcie się niektórymi negatywnymi skutkami IPV ( choroby przenoszone drogą płciową , przewlekły ból , depresja, nadużywanie substancji, zespół stresu pourazowego i inne) skutecznie zmniejsza częstość występowania IPV. Dzieci w rodzinach dotkniętych przemocą domową są również narażone na depresję, stany lękowe i inne zaburzenia emocjonalne. Osoby, które przeżyły, potrzebują pomocy we wszystkim, od leczenia zaburzeń fizycznych i emocjonalnych po uzyskanie wsparcia w przypadku niestabilności mieszkaniowej, aby zapobiec przyszłemu ryzyku przemocy domowej. Dwa akty prawne stworzone w celu zaspokojenia tych potrzeb to Ustawa o ponownej autoryzacji przemocy wobec kobiet oraz Ustawa o zapobieganiu przemocy w rodzinie i o usługach.
• Programy profilaktyczne, edukacyjne i przesiewowe. Wykazano, że badania przesiewowe, edukacja i interwencje IPV zmniejszają ryzyko przemocy domowej. Wykazano, że programy te mają potencjalne pozytywne skutki dla osób, które przeżyły IPV i ich dzieci. Inne interwencje, które zmniejszają częstość występowania IPV, to ośrodki przemocy domowej, programy mieszkalnictwa rodzinnego i programy pierwszej pomocy, które interweniują w przypadku przemocy domowej w rodzinie.

Potencjalne korzyści programów zapobiegania IPV obejmują:

• Stabilność mieszkania
• Wzrost bezpieczeństwa fizycznego
• Ograniczenie przyszłych doświadczeń związanych z IPV
• Redukcja stresu pourazowego, depresji i lęku
• Doskonalenie pozytywnych umiejętności rodzicielskich
• Zmniejszenie agresji werbalnej i fizycznej wśród dzieci osób, które przeżyły IPV
• Zmniejszenie liczby zabójstw wynikających z IPV
• Wyższa masa urodzeniowa i poprawa innych wyników ciąży u kobiet
• Zmniejszenie częstości przymusu reprodukcyjnego i nieplanowanych ciąż

Słowo od Verywella

Wpływ przemocy ze strony partnera jest wielowymiarowy i występuje we wszystkich aspektach życia. Znajomość częstości występowania, objawów , czynników ryzyka i środków zapobiegawczych może pomóc danej osobie w skutecznym zakończeniu cyklu i przerwaniu milczenia związanego z przemocą domową dla zaangażowanych osób.