Diagnoza odgrywa ważną rolę w leczeniu guza osłonek nerwowych. Diagnoza pomaga lekarzowi w określeniu obecności guza osłonki nerwowej, niezależnie od tego, czy jest on łagodny czy złośliwy, a także rozległości przerzutów i stadium choroby. Pomoże to onkologowi w ocenie rokowania choroby, a także pomoże w opracowaniu optymalnej strategii leczenia. Wczesna diagnoza jest niezwykle ważna dla korzystnego rokowania i jest obecnie możliwa dzięki wysoce wyrafinowanym i skomputeryzowanym technikom diagnostycznym.
Jak diagnozuje się guz osłonki nerwowej?
Prawidłowa i wczesna diagnoza każdego nowotworu jest warunkiem wstępnym zapewnienia korzystnego rokowania i opracowania właściwej strategii leczenia. Jest to również ważne dla odróżnienia nowotworu łagodnego od złośliwego, ponieważ oba wymagają innego podejścia do leczenia i mają różne rokowanie. Co więcej, objawy kliniczne obu typów są również różne. Złośliwy nowotwór osłonek nerwów wymaga agresywnego leczenia, podczas gdy nowotwór osłonek nerwów na ogół wymaga podejścia wyczekującego i obserwacji, pod warunkiem, że guz osłonek nerwów nie utrudnia codziennych czynności pacjenta. Ponadto należy zdiagnozować stopień zaawansowania guza osłonek nerwowych, ponieważ pomoże to również w ocenie rokowania i schematu leczenia.
Poniżej przedstawiono techniki diagnostyczne stosowane w diagnostyce guza osłonek nerwowych:
Techniki obrazowania – jest to jedna z najpotężniejszych technik diagnozowania wszelkich zmian chorobowych lub nowotworów w organizmie, w tym nowotworów osłonek nerwowych. Do technik obrazowania zalicza się tomografię komputerową, rezonans magnetyczny i ultrasonografię. Spośród nich MRI jest uznawany za najskuteczniejszą metodę diagnostyczną guza osłonek nerwowych. Technika obrazowania pomaga w lokalizacji i rozległości guza. Chociaż ultrasonografia nie jest bardzo niezawodną techniką w przypadku guzów osłonek nerwów, ale w połączeniu z innymi technikami daje dokładne wyniki i pomaga w różnicowaniu guza osłonek nerwów od powiększonego węzła chłonnego.
Badanie przedmiotowe – Na początkowym etapie lekarz przeprowadza szczegółowe badanie skórne lub neurologiczne, aby wykluczyć obecność innych chorób o podobnych objawach. Badanie pełnego wywiadu chorobowego pacjenta pomaga również w rozpoznaniu guza osłonek nerwowych. Podczas badania fizykalnego sprawdza się także obecność grudek lub masy.
Elektromiogram – jest narzędziem diagnostycznym oceniającym aktywność mięśni. Gdy guz osłonki nerwowej uciska nerwy, przewodzenie elektryczne nerwów obwodowych ulega pogorszeniu, powodując zmniejszenie aktywności mięśni. W tej technice igły mocuje się do mięśni, a aktywność mięśni jest obliczana przez instrument.
Badania krwi i moczu – chociaż nie jest to rozstrzygająca metoda diagnozowania guza osłonek nerwowych, obecność niektórych substancji chemicznych we krwi może pomóc w ocenie nieprawidłowości wewnątrz organizmu. Identyfikacja potencjalnego biomarkera nowotworu odbywa się na podstawie testów laboratoryjnych.
Analiza immunohistochemiczna – w ostatnim czasie technika ta utorowała drogę w diagnostyce nowotworów poprzez identyfikację różnych białek, których obecność może wskazywać na istnienie nowotworu. Ocenia się profile immunochemiczne nowotworu osłonek nerwowych, takie jak SOX10, SOX2 i neurofibromina.
Mielografia – u pacjentów z guzami osłonek nerwowych, których nie można poddać badaniu MRI, pożądaną opcją jest mielografia CT. Wymaga nakłucia lędźwiowego i wprowadzenia środka kontrastowego. Jest to technika, w której przeprowadza się prześwietlenie rentgenowskie w czasie rzeczywistym. Służy do badania nerwów i powiązanych tkanek za pomocą środka kontrastowego.
Biopsja – biopsja to inwazyjna procedura, podczas której pobiera się tkankę z guza osłonki nerwowej i bada pod mikroskopem pod kątem wszelkich nieprawidłowości komórkowych. Jest to ważna technika pozwalająca potwierdzić obecność nowotworu złośliwego. Jeśli usunięto całą dotkniętą tkankę, nazywa się to biopsją wycinającą, podczas gdy biopsja nacinająca obejmuje ekstrakcję części dotkniętej tkanki. Inną metodą biopsji jest biopsja rdzeniowa lub biopsja igłowa, podczas której igła pobiera próbkę do analizy.
Badanie przewodnictwa nerwowego – podczas gdy elektromiogram obejmuje analizę siły mięśni, badanie przewodnictwa nerwowego przeprowadza się w celu określenia prędkości impulsu nerwowego generowanego w układzie nerwowym.
Wniosek
W diagnostyce guza osłonki nerwowej stosuje się różne techniki diagnostyczne. Obejmują one techniki obrazowania, takie jak tomografia komputerowa , rezonans magnetyczny i ultrasonografia, badanie przewodnictwa nerwowego, badanie fizykalne, biopsję, mielografię, elektromiogram, badanie krwi i analizę immunohistochemiczną.