Czym jest dysfunkcja stawu krzyżowo-biodrowego?
Dysfunkcja stawu krzyżowo-biodrowego, znana również pod nazwą zaburzenia stawu krzyżowo-biodrowego lub zespołu stawu krzyżowo-biodrowego.
Dysfunkcja stawu krzyżowo-biodrowego to stan, w którym dana osoba odczuwa ból w okolicy stawu krzyżowo-biodrowego lub stawu SI, a główną przyczyną tego bólu jest nieprawidłowy ruch stawu krzyżowo-biodrowego lub stawu SI, który może wynikać ze zbyt dużego ruchu lub nadmiernej ruchomości, albo zbyt małego ruchu lub hipomobilność. Ten nieprawidłowy ruch powoduje stan zapalny stawu krzyżowo-biodrowego lub SI, powodując rozdzierający ból.
Ból odczuwany w wyniku dysfunkcji stawu krzyżowo-biodrowego może być tak silny, że może sprawić, że dana osoba będzie niepełnosprawna i nie będzie w stanie wykonywać nawet podstawowych, rutynowych zadań dnia codziennego.
Wracając do anatomii stawu krzyżowo-biodrowego, staw ten łączy kość krzyżową z miednicą i jest podtrzymywany przez szereg bardzo silnych więzadeł. Staw krzyżowo-biodrowy ma minimalny ruch, jeśli w ogóle, i pozostaje nieruchomy przez większość czasu. Staw ten działa jak amortyzator dla ciała.
Jakie są przyczyny dysfunkcji stawu krzyżowo-biodrowego?
Najczęstszą przyczyną dysfunkcji stawu krzyżowo-biodrowego jest choroba zwyrodnieniowa stawów, która jest stanem, w którym chrząstki pokrywające kość ulegają zwyrodnieniu, powodując ocieranie się kości o siebie, powodując podrażnienie i ból.
Zwyrodnieniowe zapalenie stawów jest częstą przypadłością stawu krzyżowo-biodrowego, podobnie jak innych części ciała.
Ciąża jest kolejną przyczyną dysfunkcji stawów krzyżowo-biodrowych. Kiedy kobieta zachodzi w ciążę, w organizmie uwalniane są hormony, które powodują rozluźnienie więzadeł, aby organizm mógł przygotować się na narodziny dziecka. Podobnie dzieje się z więzadłami stawów krzyżowo-biodrowych, a silne więzadła je utrzymujące rozluźniają się, umożliwiając nieprawidłowy ruch stawu, co powoduje zwiększone napięcie i zużycie stawu, co powoduje dysfunkcję stawu krzyżowo-biodrowego powodującą ból. Ponadto wraz z postępem ciąży zmienia się również sposób chodu matki, powodując większy nacisk na staw krzyżowo-biodrowy, co powoduje dysfunkcję stawu krzyżowo-biodrowego.
Każdy stan, który wywiera nacisk na staw krzyżowo-biodrowy, może spowodować dysfunkcję stawu krzyżowo-biodrowego. Każdy stan, w którym dana osoba ma zmieniony wzorzec chodu, taki jak rozbieżność długości nóg, zapalenie stawów, problemy z biodrem, kolanem lub kostką lub problem z kręgosłupem lędźwiowym skutkujący zmienionym wzorcem chodu, może skutkować dysfunkcją stawu krzyżowo-biodrowego. Niektóre schorzenia, które mogą powodować dysfunkcję stawu krzyżowo-biodrowego, to dna moczanowa, reumatoidalne zapalenie stawów, łuszczycowe zapalenie stawów i zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa.
Uraz lub bezpośredni upadek na okolicę stawu krzyżowo-biodrowego może również skutkować dysfunkcją stawu krzyżowo-biodrowego.
Jakie są objawy dysfunkcji stawu krzyżowo-biodrowego?
Klasycznym objawem dysfunkcji stawu krzyżowo-biodrowego jest ból stawu krzyżowo-biodrowego. Osoby z dysfunkcją stawu krzyżowo-biodrowego będą odczuwać objawy bólu w dolnej części pleców lub za biodrami. Mogą również odczuwać ból w pachwinie lub udach. Ból ten zwykle nasila się podczas stania i chodzenia, a zmniejsza się, gdy leży. Trudności staje się także siedzenie, stanie przez dłuższy czas lub wstawanie z pozycji siedzącej do stojącej. Osoba z dysfunkcją stawu krzyżowo-biodrowego może również odczuwać sztywność w okolicy miednicy i może odczuwać pieczenie w tym obszarze.
Jak diagnozuje się dysfunkcję stawu krzyżowo-biodrowego?
Aby zdiagnozować dysfunkcję stawu krzyżowo-biodrowego, lekarz rozpoczyna od szczegółowego wywiadu z pacjentem. Lekarz może zapytać, kiedy zaczęły się objawy. Lekarz może również zapytać, czy pacjent upadł lub doznał urazu miednicy lub pleców. W tym miejscu należy wspomnieć, że diagnoza dysfunkcji stawu krzyżowo-biodrowego jest dość trudna, gdyż objawy są dość podobne do innych schorzeń kręgosłupa.
Lekarz przeprowadzi kilka badań, aby ustalić źródło bólu i czy ból pochodzi ze stawu krzyżowo-biodrowego, czy z innego źródła. Lekarz może ułożyć nogi i biodra pacjenta w określonych pozycjach i wywrzeć na nie nacisk, aby zidentyfikować staw krzyżowo-biodrowy jako źródło bólu pacjenta i potwierdzić diagnozę dysfunkcji stawu krzyżowo-biodrowego.
Następnie lekarz zleci wykonanie badań radiologicznych w postaci zdjęć RTG, tomografii komputerowej lub rezonansu magnetycznego bioder i miednicy, aby przyjrzeć się wewnętrznym strukturom tych okolic oraz przyjrzeć się stawowi krzyżowo-biodrowemu w poszukiwaniu ewentualnych nieprawidłowości. W przypadku podejrzenia dysfunkcji stawu krzyżowo-biodrowego, w celu potwierdzenia tego, wykonuje się zastrzyk w celu znieczulenia bolącego miejsca i ustalenia źródła bólu. Zastrzyk ten wykonuje się bezpośrednio do stawu krzyżowo-biodrowego. Jeśli nastąpi natychmiastowa ulga w bólu i stanie zapalnym, diagnoza dysfunkcji stawu krzyżowo-biodrowego jest praktycznie potwierdzona. Ulga w bólu odczuwana podczas tej metody diagnostycznej może być tymczasowa, ale może potwierdzić diagnozę dysfunkcji stawu krzyżowo-biodrowego i można opracować dalszy plan leczenia.
Jakie jest leczenie dysfunkcji stawu krzyżowo-biodrowego?
Zastrzyki do stawu krzyżowo-biodrowego, jak opisano powyżej, można stosować zarówno w celach terapeutycznych, jak i diagnostycznych. Po potwierdzeniu dysfunkcji stawu krzyżowo-biodrowego zastrzyki można wykonywać okresowo w celu złagodzenia bólu i wyciszenia stanu zapalnego. Czas trwania ulgi w bólu związanym z dysfunkcją stawu krzyżowo-biodrowego jest różny i może wynosić od kilku dni do nawet miesięcy. Poza tym zwykle NLPZ, takie jak Tylenol i Advil, można stosować w celu łagodzenia bólu i stanu zapalnego. Czasami doustne sterydy są również stosowane w leczeniu dysfunkcji stawu krzyżowo-biodrowego.
Kolejnym krokiem w leczeniu dysfunkcji stawu krzyżowo-biodrowego jest fizjoterapia, która okazała się bardzo pomocna w leczeniu dysfunkcji stawu krzyżowo-biodrowego. Ponieważ dysfunkcja stawu krzyżowo-biodrowego jest najczęściej spowodowana zbyt dużym lub zbyt małym ruchem stawu SI, w tym przypadku na ratunek może przyjść terapeuta, ucząc różnych ćwiczeń rozciągających lub stabilizujących, aby złagodzić ból i stan zapalny. Dodatkowo do stabilizacji stawu krzyżowo-biodrowego można zastosować ortezę w postaci pasa krzyżowo-biodrowego.
Jeśli wszystkie powyższe środki zachowawcze nie przyniosą ulgi pacjentowi cierpiącemu na dysfunkcję stawu krzyżowo-biodrowego, lekarze preferują operację. Zabieg chirurgiczny w przypadku dysfunkcji stawu krzyżowo-biodrowego polega na zespoleniu stawów krzyżowo-biodrowych. Podczas zabiegu usuwa się chrząstki pokrywające kości, a kości łączy się za pomocą płytek i śrub do momentu połączenia lub zrośnięcia kości. Wykonując tę procedurę, nie będzie ruchu stawu krzyżowo-biodrowego, a zatem dysfunkcja stawu krzyżowo-biodrowego zostanie wyleczona. Należy zauważyć, że tę procedurę stosuje się jedynie w ostateczności, gdy inne metody leczenia nie przyniosły ulgi pacjentowi.
Jakie jest rokowanie w przypadku dysfunkcji stawu krzyżowo-biodrowego?
Rokowanie w przypadku dysfunkcji stawu krzyżowo-biodrowego jest zmienne i zależy od przyczyny. Jeśli przyczyną dysfunkcji stawu krzyżowo-biodrowego jest ciąża, wystarczy odpoczynek, gdyż stan dziecka poprawia się po porodzie.
Jeśli dysfunkcja stawu krzyżowo-biodrowego jest spowodowana stanem chorobowym, takim jak zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa lub łuszczycowe zapalenie stawów, leczenie tych schorzeń decyduje o rokowaniu w przypadku dysfunkcji stawu krzyżowo-biodrowego. Zwyrodnieniowego zapalenia stawów powodującego dysfunkcję stawu krzyżowo-biodrowego nie można odwrócić, ale obecnie dostępnych jest wiele metod leczenia, które mogą być bardzo skuteczne w kontrolowaniu objawów spowodowanych dysfunkcją stawu krzyżowo-biodrowego.