Czym jest zespół Aspergera: przyczyny, objawy, leczenie, terapie alternatywne, rokowanie

Istnieje wiele zaburzeń rozwojowych, wśród których zespół Aspergera występuje częściej. Nazwa choroby pochodzi od austriackiego pediatry Hansa Aspergera, który obserwował i badał ten zespół u niektórych dzieci.

Zespół Aspergera jest znany pod różnymi nazwami, np. autyzm zaburzenie ze spektrum autyzmu (ASD), zaburzenie ze spektrum autyzmu (ASC), całościowe zaburzenie rozwoju ( PDD) i patologiczne unikanie popytu (PDA).

Zespół Aspergera to zaburzenie rozwojowe. Jest to łagodna forma autyzmu. Osoby cierpiące na zespół Aspergera wykazują znaczne trudności w interakcjach społecznych i komunikacji niewerbalnej. Osoby te widzą, słyszą i czują otaczający ich świat inaczej niż przeciętny człowiek. Zespół Aspergera nie jest chorobą ani chorobą. Nie jest to choroba uleczalna i jest chorobą trwającą całe życie.

Objawy zespołu Aspergera pojawiają się już w wieku dwóch lat i utrzymują się przez całe życie człowieka. Występuje pewien wzór objawów, który może różnić się w zależności od osoby. Uczestnictwo w codziennych czynnościach związanych z rodziną, nauką i pracą jest dla dzieci z zespołem Aspergera bardzo trudne. Niektóre powszechnie obserwowane objawy zespołu Aspergera obejmują:

• Osoby z zespołem Aspergera czują się niezręcznie w sytuacjach społecznych.
• Występują trudności w komunikacji werbalnej i nie są w stanie dobrze reagować na toczącą się rozmowę.
• Nie potrafią zrozumieć mowy ciała drugiej osoby.
• Osoby z zespołem Aspergera są często pozbawione emocji i ekspresji.
• Ich rozmowy są jednostronne i skupione na jednym temacie, który często powtarza się wielokrotnie. Podobnie pacjent przedstawia powtarzające się ruchy.
• Mają tendencję do mówienia o sobie.
• Nie potrafią utrzymać kontaktu wzrokowego.
• Pacjenci z zespołem Aspergera nie lubią zmian i na co dzień kierują się tymi samymi nawykami.
• Często są nadwrażliwe na pewne bodźce zmysłowe, takie jak określone kolory, wysokie dźwięki itp.
• Wykazują niezdarność fizyczną i używają niezwykłego języka.

Zauważono, że osoby z zespołem Aspergera charakteryzują się ponadprzeciętną inteligencją i mają wrodzoną zdolność skupiania się na konkretnym zadaniu.

Osoby cierpiące na zespół Aspergera ze względu na problemy w interakcjach społecznych często zastanawiają się, dlaczego są inne i dlaczego świat ich nie akceptuje.

Uważa się, że zespół Aspergera występuje na całym świecie i dotyka więcej mężczyzn niż kobiet. Jest to widoczne we wszystkich kulturach, grupach etnicznych, na każdym tle społecznym i religijnym.

W przypadku wczesnego wykrycia i leczenia przy zastosowaniu odpowiednich umiejętności poznawczych i behawioralnych, u pacjentów z zespołem Aspergera obserwuje się znaczną poprawę. Osoby cierpiące na zespół Aspergera żyją normalnie, ale mają więcej problemów psychologicznych, takich jak depresja i zaburzenia lękowe.

Przyczyna zespołu Aspergera nie jest poznana. Pojawia się na początku lat rozwojowych. Połączenie czynników genetycznych i środowiskowych odgrywa główną rolę w rozwoju zespołu Aspergera. Zaobserwowano, że w czasie ciąży narażenie na niektóre teratogenne substancje chemiczne może prowadzić do rozwoju zespołu Aspergera.

Zespół Aspergera często pozostaje nierozpoznany, dopóki dziecko nie napotka trudności w szkole. Diagnozuje się ją w wieku od czterech do jedenastu lat. Diagnozę schorzenia przeprowadza wielodyscyplinarny zespół.

• Neurolog dziecięcy zajmuje się chorobami mózgu, a pediatra rozwojowy pomaga w leczeniu problemów z mową i językiem.
• Psycholog diagnozuje problemy na podstawie ogólnej analizy zachowania. Jest to konieczne, aby uniknąć błędnej diagnozy innego stanu niż zespołu Aspergera. Ogólna diagnoza zespołu Aspergera jest bardzo trudna, ponieważ dziecko może wykazywać różnorodne objawy. Badanie kliniczne i wywiad lekarski przeprowadza się poprzez przesłuchanie danej osoby, kładąc większy nacisk na zachowania z dzieciństwa.

Zespół Aspergera można zdiagnozować za pomocą różnych narzędzi przesiewowych, takich jak Skala Diagnostyczna Zespołu Aspergera (ASDS), Test Spektrum Autyzmu Dziecięcego (CAST) i Kwestionariusz Przesiewowy Spektrum Autyzmu (ASSQ) itp.

Inne kwestie, które należy wziąć pod uwagę podczas diagnostyki różnicowej, obejmują schorzenia takie jak schizofrenia, deficyt uwagi zespół nadpobudliwości psychoruchowej (ADHD), zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne, depresja i deficyt funkcji poznawczych spowodowany nadużywaniem alkoholu. Pomiędzy wszystkimi tymi zaburzeniami istnieją znaczne podobieństwa i ważne jest, aby je rozróżnić.choroba afektywna dwubiegunowa, zaburzenia uczenia się niewerbalnego,

Nie ma jednoznacznego leczenia zespołu Aspergera. Istnieją jedynie strategie radzenia sobie z tym zespołem. Najczęściej terapia poznawczo-behawioralna jest bardzo pomocna dla pacjentów cierpiących na zespół Aspergera. Leki takie jak leki przeciwpsychotyczne i stymulanty podawane są w celu leczenia problemów związanych z depresją i stanami lękowymi.

Osobom z zespołem Aspergera poddawana jest terapia poznawczo-behawioralna, która pomaga im w nauce umiejętności społecznych, samokontroli emocji i powtarzalnych zachowań. Dostępne są różne programy szkoleniowe. W zależności od objawów występujących u konkretnej osoby, należy rozwijać określone zestawy umiejętności w następujący sposób:

• Stosowana analiza behawioralna lub trening umiejętności społecznych mają na celu poprawę interakcji dziecka z zespołem Aspergera z innymi, aby mogło ono wyrażać siebie. Terapeuta wykorzystuje techniki zaszczepiania u dziecka pozytywnych uczuć poprzez zachęcanie do pozytywnych zachowań społecznych i dobrych umiejętności komunikacyjnych.
• Aby poprawić umiejętności komunikacyjne, dziecko cierpiące na zespół Aspergera objęte jest terapią logopedyczną. Pomaga to również w utrzymaniu kontaktu wzrokowego.
• Aby uzyskać lepszą kontrolę nad emocjami i powtarzalnymi zachowaniami, stosuje się terapię poznawczo-behawioralną w celu radzenia sobie z wybuchami emocji.
• Aby przezwyciężyć problemy sensoryczne i koordynacyjne, zapewnia się terapię zajęciową, integrację sensoryczną i fizykoterapię.
• Nawet rodzice otrzymują specjalne kształcenie i szkolenie, aby mogli uczyć swoje dziecko umiejętności społecznych w domu.

Kiedy dziecko z zespołem Aspergera otrzymuje wiedzę na temat odpowiednich umiejętności, poprawia to jego umiejętności społeczne i komunikacyjne oraz umożliwia mu przezwyciężenie napotykanych wyzwań. Pomaga im to osiągnąć sukces w życiu.

Zespół Aspergera to zaburzenie chorobowe zaliczane do zaburzeń ze spektrum autyzmu. Dzieci te często są błędnie rozumiane przez dorosłych jako niegrzeczne. Istnieje potrzeba zrozumienia przyczyny i mechanizmu rozwoju zespołu Aspergera. Należy zwiększyć świadomość społeczeństwa na temat tego zaburzenia, aby takie osoby nie zostały źle zrozumiane i zostały zaakceptowane.