Ogólnie rzecz biorąc, najważniejszym środkiem jest usunięcie źródła zatrucia. Zabieg chelatujący stosuje się u osób z podwyższonym poziomem ołowiu we krwi, środki chelatujące wiążą się z ołowiem we krwi, ułatwiając jego eliminację z żółcią i moczem, co zmniejsza całkowitą ilość ołowiu w organizmie i jego toksyczne działanie.
Leczenie zatrucia ołowiem musi być prowadzone przez zespół wielodyscyplinarny. Opiera się to na trzech filarach, którymi w kolejności ważności są: eliminacja lub redukcja źródła narażenia, wsparcie żywieniowe i w razie potrzeby leczenie chelatorami ołowiu.
Eliminacja źródła narażenia:
Eliminacja źródła narażenia jest najważniejszym etapem leczenia zatrucia ołowiem. Jeżeli źródło narażenia jest niejasne, należy przeprowadzić dokładne badanie możliwych źródeł. Aby zmniejszyć ilość kurzu zawierającego ołów z domu, który osadza się na podłogach, ramach okiennych i drzwiach, należy go usunąć szmatką lub gąbką zwilżoną zwykłym lub specjalnym detergentem zawierającym fosforany.
Inne zalecenia to: częste mycie rąk dzieci, zwłaszcza przed jedzeniem lub snem, utrzymywanie zawsze w czystości miejsca zabaw, butelek, smoczków, zabawek oraz kontrolowanie nawyku pica (uporczywej i kompulsywnej chęci spożycia substancji niejadalnych).
Jedno z badań wykazało, że poradnictwo rodzicielskie w zakresie wyżej wymienionych środków okazało się skuteczne w zmniejszaniu poziomu ołowiu, który spadł o około 20%.
Zapewnienie zbilansowanej diety:
Należy leczyć niedobory żelaza i wapnia. Sprawdź, czy dieta jest zbilansowana, ponieważ zmniejsza to wchłanianie ołowiu.
Leczenie chelatorami ołowiu:
Leczenie zatrucia ołowiem za pomocą chelatorów zmniejsza śmiertelność. Stosowanymi chelatorami są wersenian disodowo-wapniowy (EDTA); dimerkaprol (BAL) i sukcymer (DMSA).
Dzieci z objawami i/lub z poziomem ołowiu 70 µg/dl lub większym:
W tej grupie każdą osobę należy traktować jako nagły przypadek medyczny i hospitalizować w celu natychmiastowego leczenia zatrucia ołowiem.
Leczenie zatrucia ołowiem rozpoczyna się od BAL osiągającego całkowitą dawkę dobową 450 mg/m2 podzieloną na sześć dawek. Trzy lub cztery godziny po rozpoczęciu leczenia zatrucia ołowiem kontynuuje się ciągły wlew dożylny EDTA w dawce 1500 mg/m2/24 godziny. Czas trwania leczenia wynosi pięć dni. BAL zostaje zawieszony, gdy poziom ołowiu we krwi spadnie do 60 μg/dl.
W niektórych przypadkach cykle leczenia należy prowadzić do momentu, aż poziom ołowiu we krwi spadnie do 20 µg/dl.
Dzieci bezobjawowe z poziomem ołowiu 45-69 µg/dl:
Każda osoba w tej grupie musi przejść leczenie zatrucia ołowiem. EDTA 100 mg/m2/24 godziny podaje się dożylnie przez pięć kolejnych dni.
Innym sposobem leczenia zatrucia ołowiem jest DMSA, podawany doustnie, który powoduje niewiele działań niepożądanych. Podaje się go przez pięć dni w dawce 350 mg/m2 co 8 godzin, a następnie przez dodatkowe 14 dni w dawce 350 mg/m2 co 12 godzin. W razie potrzeby można zastosować inne cykle leczenia w odstępie dwutygodniowym, aż stężenie ołowiu we krwi spadnie poniżej 20 µg/dl.
Dzieci bezobjawowe z poziomem ołowiu w zakresie 20–45 µg/dl:
W tej grupie preferuje się wykonanie testu prowokacyjnego EDTA w leczeniu zatrucia ołowiem, który ocenia przydatność rozpoczęcia leczenia chelatującego.
Badanie polega na podaniu 500 mg/m2 EDTA w infuzji dożylnej przez 30 minut. Następnie zbieraj diurezę przez kolejne 8 godzin. Wydalony ołów koreluje się z podaną ilością EDTA według następującego wzoru: ołów w moczu (μg) / podane EDTA (mg). Jeśli stosunek jest większy niż 0,7, uznaje się go za wynik dodatni (nieprawidłowy). Ten nieprawidłowy lub pozytywny wynik sugeruje, że leczenie jest wskazane i skuteczne. Wyniki testu z wartościami mniejszymi niż 0,7 wskazują, że należy położyć nacisk na kontrolę środowiskową i przeprowadzać kolejne kontrole. Stosowanym środkiem chelatującym jest EDTA w ilości 1000 mg/m2/24 godziny.
Dzieci bezobjawowe z poziomem ołowiu 10–19 µg/dl:
Leczenie chelatujące w leczeniu zatrucia ołowiem nie jest konieczne: zostanie przeprowadzona ogólna edukacja w zakresie zapobiegania i źródła narażenia będą kontrolowane.