Co warto wiedzieć o meglitynidach

Meglitynidy to leki doustne stosowane w leczeniu cukrzycy typu 2. Działają poprzez uruchomienie produkcji insuliny. Leki w tej klasie obejmują Prandin (repaglinid) i Starlix (nateglinid).

Używa

W organizmie człowieka insulina jest wytwarzana przez wyspecjalizowane komórki trzustki zwane komórkami beta. U osób chorych na cukrzycę typu 2 trzustka albo nie wytwarza wystarczającej ilości insuliny, albo organizm nie wykorzystuje jej efektywnie. W obu scenariuszach trudno jest kontrolować poziom glukozy (cukru) we krwi.

Meglitynidy stymulują komórki beta do wytwarzania większej ilości insuliny, umożliwiając organizmowi lepsze przetwarzanie glukozy, a tym samym obniżenie poziomu cukru we krwi. Ta szczególna klasa leków ma na celu pomóc obniżyć poziom cukru we krwi po posiłkach i jest szczególnie pomocna dla osób o elastycznym harmonogramie posiłków i gdy nie zawsze możliwe są posiłki o stałych porach.

Od 1997 r. amerykańska Agencja ds. Żywności i Leków zarejestrowała meglitynidy do leczenia cukrzycy typu 2. Pierwszy lek z tej klasy, repaglinid, został zatwierdzony w 1997 r., a drugi, nateglinid, w 2000 r.1

Meglitynidy można stosować samodzielnie lub w połączeniu z innymi lekami.

Przed wzięciem

Meglitynidy nie zmniejszają bezpośrednio poziomu cukru we krwi i dlatego nie zastępują insuliny. Należy je przyjmować w połączeniu ze zmianami stylu życia, takimi jak przestrzeganie diety niskowęglowodanowej i zwiększenie aktywności fizycznej .

Środki ostrożności i przeciwwskazania

Badania wskazują, że repaglinid jest porównywalny z innymi doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi pod względem obniżania poziomu cukru we krwi. Nateglinid, choć użyteczny, może być nieco mniej skuteczny w obniżaniu poziomu cukru we krwi niż inne leki przeciwcukrzycowe.2

Nie powinny ich stosować osoby chore na cukrzycę typu 1 (insulinozależną) lub uczulone na meglitynidy. Osoby obecnie doświadczające stresu fizycznego spowodowanego infekcją, urazem lub operacją mogą wymagać tymczasowego zaprzestania przyjmowania meglitynidów. Osoby z chorobą nerek powinny również rozważyć inne opcje leczenia, ponieważ meglitynidy mogą zwiększać ryzyko hipoglikemii u osób z tą chorobą.3

Dawkowanie

Zazwyczaj przepisuje się meglitynidy, które należy przyjmować około 15 minut przed posiłkiem, trzy razy dziennie. Jeśli przegapisz posiłek, nie powinieneś zażywać leku. 4 Jeśli masz tendencję do regularnego pomijania posiłków, te leki prawdopodobnie nie są dla Ciebie odpowiednie.

Skutki uboczne

Meglitynidy są dobrze tolerowane przez większość ludzi, w tym osoby starsze, które potrzebują pomocy w obniżeniu stężenia cukru we krwi w porze posiłku.

Wspólny

Niski poziom cukru we krwi ( hipoglikemia ) jest najczęstszym działaniem niepożądanym meglitynidów. Objawy hipoglikemii obejmują pocenie się, drżenie, zawroty głowy i dezorientację.

Leki te mogą również powodować przyrost masy ciała .

Ciężki : silny

Meglitynidy działają stosunkowo krótko, co oznacza, że ​​jest mało prawdopodobne, aby powodowały hipoglikemię. Jednakże leki te przyjmowane bez jedzenia mogą powodować znaczny spadek poziomu cukru we krwi.

Osoba cierpiąca na hipoglikemię (cukier we krwi poniżej 70 mg/dl) powinna spożywać jakąś formę glukozy, na przykład cztery uncje soku. Każdy, kto doświadcza objawów śpiączki cukrzycowej, w tym splątania lub utraty przytomności, powinien natychmiast zwrócić się o pomoc lekarską.

Ostrzeżenia i interakcje

Meglitynidy mogą wchodzić w interakcje z innymi lekami. Ważne jest, aby osoby je przyjmujące sprawdziły u swoich pracowników służby zdrowia wszystkie aktualnie przyjmowane leki. Osoby chore na cukrzycę powinny także porozmawiać ze swoimi lekarzami przed przyjęciem jakichkolwiek leków dostępnych bez recepty lub suplementów ziołowych.