Co to jest zespół odcinka szyjnego i jak się go leczy?

Zespół kręgów szyjnych, znany również pod nazwą choroby kręgów szyjnych i  choroby zwyrodnieniowej stawów szyjnych , jest stanem patologicznym odcinka szyjnego kręgosłupa, w którym dochodzi do strukturalnego pogorszenia jednego lub większej liczby stawów kręgowych w odcinku szyjnym kręgosłupa. Zespół części szyjnej jest zwykle obserwowany u osób starszych, u których występuje większe zużycie stawów. Zespół części szyjnej, jeśli nie jest leczony, może prowadzić do znacznego bólu szyi i trudności w poruszaniu szyją w dowolnym kierunku.

Zanim przejdziemy bardziej szczegółowo na temat zespołu twarzoczaszki szyjnej, ważne jest, aby zrozumieć, czym jest staw międzywyrostkowy. W szyi znajduje się siedem kręgów, począwszy od C1 do C7. Z wyjątkiem C1, pozostałe kręgi są połączone ze stawem wypełnionym płynem, zwanym stawem międzywyrostkowym. Funkcją tego stawu fasetowego jest zapewnienie stabilności stawu, a także ułatwienie płynnego ruchu szyi. Wraz z wiekiem i naturalnym zwyrodnieniem kręgosłupa podczas użytkowania, chrząstka pokrywająca staw międzywyrostkowy zużywa się, powodując kontakt kości z kościami. Nazywa się to zespołem części szyjnej

Zespół części szyjnej może być spowodowany wieloma przyczynami. Uraz okolicy szyi może spowodować podrażnienie stawów międzywyrostkowych, powodując zespół twarzoczaszki szyjnej. Również osoby, które spędzają długie godziny siedząc przed komputerem, wywierają duży nacisk na staw skokowy, co powoduje jego szybką degenerację, powodując zespół twarzoczaszki szyjnej.

Osoby ze znaną historią choroby zwyrodnieniowej krążka międzykręgowego w odcinku szyjnym kręgosłupa również mają tendencję do rozwoju zespołu twarzoczaszki szyjnej. Zła postawa jest kolejną przyczyną zespołu twarzoczaszki, ponieważ powoduje ona nadmierny nacisk na stawy. Naturalna krzywizna szyi, znana również jako  lordoza szyjna, jest zaprojektowana tak, aby wytrzymać pewną ilość stresu, ale gdy nacisk lub obciążenie stawów wzrasta bardziej, niż są w stanie wytrzymać, następuje zwiększenie  lordozy szyjnej , co powoduje większe obciążenie stawów. stawu międzywyrostkowego powodującego zespół twarzoczaszki szyjnej.

Niektóre z objawów zespołu twarzowego odcinka szyjnego to:

• Miejscowy ból w okolicy szyjki macicy
• Stała sztywność szyi
• Trudności w poruszaniu szyją
• Częste epizody bólów głowy
• Promieniujące drętwienie i mrowienie od szyi w dół ramion i barków.

Aby zdiagnozować zespół twarzoczaszki szyjnej, lekarz rozpoczyna od zbadania miejsca, w którym pacjent odczuwa dyskomfort, czyli w tym przypadku szyi. Lekarz podejmie próbę zbadania szyi, aby sprawdzić, czy nie występuje ograniczenie zakresu ruchu, któremu towarzyszy ból. W przypadku zespołu twarzoczaszki szyjnej będzie pojawiał się ból związany z zginaniem i prostowaniem odcinka szyjnego kręgosłupa, co wskazuje na rozpoznanie. Aby potwierdzić diagnozę, lekarz może wykonać niewielki zabieg zwany blokadą odnogi przyśrodkowej, podczas którego wstrzykuje się niewielką ilość środka znieczulającego miejscowo wokół gałęzi nerwu unerwiającego stawy międzywyrostkowe wokół miejsca dyskomfortu. Jeśli nastąpi natychmiastowa ulga w bólu, oznacza to praktycznie potwierdzenie, że ból pochodzi ze stawów międzywyrostkowych i pacjent cierpi na zespół twarzoczaszki szyjnej.

Zespół części szyjnej leczy się zarówno zachowawczo, jak i chirurgicznie. Lekarz najpierw podejmie próbę leczenia zespołu kręgów szyjnych metodą zachowawczą. Celem tej metody leczenia będzie uspokojenie bólu i zwiększenie ruchomości szyi. Niektóre z konserwatywnych metod leczenia stosowanych przez lekarza w leczeniu zespołu twarzowego odcinka szyjnego to:

NLPZ stosowane w leczeniu zespołu twarzoczaszki szyjnej: Lekarz może przepisać  NLPZ w postaci ibuprofenu lub tylenolu w celu łagodzenia bólu. W niektórych przypadkach silnego bólu można także przepisać na krótki okres narkotyczne leki przeciwbólowe w celu opanowania bólu lub jeśli pacjent nie reaguje korzystnie na NLPZ .

Fizjoterapia w leczeniu zespołu odcinka szyjnego: Następnym krokiem w kierunku leczenia zespołu odcinka szyjnego jest fizjoterapia specyficzna dla kręgosłupa w celu wzmocnienia mięśni szyi i zwiększenia ruchomości odcinka szyjnego kręgosłupa. Fizjoterapia kręgosłupa  , wykonywana przez okres około czterech do sześciu tygodni, może bardzo pomóc w leczeniu zespołu części szyjnej.

Zastosowanie ciepła/lodu: Jest to kolejne konserwatywne podejście do leczenia zespołu twarzoczaszki szyjnej. Aby złagodzić ból i dyskomfort, pacjent może zastosować okład rozgrzewający w okolicy szyi na 15-20 minut dwa do trzech razy dziennie. Alternatywnie można również przechowywać okład z lodu przez 15–20 minut dwa do trzech razy dziennie. Należy przy tym zaznaczyć, że nie można stosować jednocześnie okładów termicznych i lodowych, gdyż może to prowadzić do powstania pęcherzy na powierzchni skóry.

Orteza szyi: W leczeniu zespołu twarzoczaszki szyjnej pacjentowi można również założyć ortezę szyi, aby ograniczyć mobilność i umożliwić gojenie się stawów objętych stanem zapalnym. Ten sposób leczenia jest stosowany tylko przez krótki okres czasu, ponieważ noszenie go przez dłuższy czas może w rzeczywistości pogorszyć stan pacjenta lub spowodować pogorszenie sztywności szyi pacjenta

Zastrzyki na stawy twarzowe: To kolejne skuteczne leczenie zachowawcze zespołu twarzoczaszki szyjnej. Odbywa się to poprzez zastosowanie połączenia środka znieczulającego miejscowo i niesteroidowego leku przeciwzapalnego, który wstrzykuje się w miejscu uszkodzenia lub pogorszenia stanu stawu, aby złagodzić ból. Ponieważ trudno jest dokładnie określić, który staw jest dotknięty, lekarze wstrzykują wiele stawów międzywyrostkowych, co pomaga im dokładnie zdiagnozować, który staw jest najbardziej dotknięty.

Zmiany stylu życia: Oprócz wyżej wymienionych metod leczenia lekarze zalecają również pewne zmiany stylu życia pacjentom z zespołem twarzoczaszki szyjnej. Te zmiany stylu życia to:

• Utrzymanie idealnej wagi
• Utrata masy ciała w przypadku stwierdzenia nadwagi
• Powstrzymywanie się od  palenia i alkoholu
• Utrzymanie zdrowej i zbilansowanej diety
• Wykonywanie regularnej aktywności fizycznej
• Utrzymanie dobrej postawy.

Alternatywne metody leczenia: Oprócz wyżej wymienionych metod leczenia zachowawczego, alternatywne metody terapii, takie jak  joga i chiropraktyka, również wykazały korzyści w leczeniu zespołu kręgów szyjnych.

W przypadkach, gdy wszystkie metody leczenia zachowawczego zostały wypróbowane i okazały się nieskuteczne, lekarz może zalecić operację kręgosłupa w celu leczenia zespołu części szyjnej. Zalecaną operacją jest minimalnie inwazyjna procedura dekompresyjna i stabilizacyjna w leczeniu zespołu twarzoczaszki szyjnej.