Zaburzenie schizoafektywne to choroba psychiczna charakteryzująca się połączeniem cech psychotycznych i objawów nastroju. Zaburzenie to może być trudne do pokonania. Jest to również dezorientujące i niepokojące dla przyjaciół i rodziny, którzy opiekują się osobą cierpiącą na tę chorobę.
Po zdiagnozowaniu choroby i leczeniu za pomocą leków i terapii osoba cierpiąca na to zaburzenie może cieszyć się lepszą jakością życia i lepszą kontrolą objawów.
Charakterystyka
Zaburzenie schizoafektywne ma połączenie cech schizofrenii i zaburzeń nastroju . Oznacza to, że dana osoba cierpi na psychozę z halucynacjami i urojeniami , a także na kliniczną depresję lub manię.
Zaburzenie schizoafektywne zostało formalnie zdefiniowane w piątym wydaniu Podręcznika diagnostycznego i statystycznego zaburzeń psychicznych (DSM-5), będącego systemem klasyfikacji chorób stosowanym przez psychiatrów i innych specjalistów zajmujących się zdrowiem psychicznym.
Rozpoznanie zaburzenia schizoafektywnego stawia się, jeśli dana osoba spełnia wszystkie cztery z poniższych kryteriów (A, B, C i D): 1
Odp .: Epizod, podczas którego u danej osoby występują poważne zaburzenia nastroju, którym towarzyszą dwa z poniższych objawów schizofrenii:
- Urojenia (fałszywe przekonania)
- Halucynacje (widzenie lub słyszenie rzeczy, których nie ma)
- Wysoce zdezorganizowana mowa
- Zachowanie rażąco zdezorganizowane lub katatoniczne
- Objawy negatywne, takie jak zmniejszona ekspresja emocjonalna
B : Halucynacje i urojenia utrzymujące się przez dwa lub więcej tygodni bez objawów nastroju
C . Przez większość czasu trwania choroby występują objawy choroby afektywnej dwubiegunowej lub objawy depresyjne
D . Za objawy nie odpowiadają problemy zdrowotne ani używanie substancji psychoaktywnych
Stan ten rozwija się zazwyczaj w późnym okresie dojrzewania lub wczesnej dorosłości i zwykle powoduje objawy przez całe życie danej osoby.
Jeśli Ty lub ktoś z Twoich bliskich zmaga się z [nazwa schorzenia], skontaktuj się z krajową infolinią ds. nadużywania substancji i usług w zakresie zdrowia psychicznego (SAMHSA) pod numerem 1-800-662-4357 , aby uzyskać informacje na temat wsparcia i ośrodków leczenia w Twojej okolicy.
Więcej zasobów na temat zdrowia psychicznego można znaleźć w naszej krajowej bazie danych infolinii .
Typy
Istnieją dwa rodzaje zaburzeń schizoafektywnych. Różnią się one w zależności od zaburzenia nastroju związanego z psychozą.
Te dwa typy to: 2
- Typ depresyjny : Dotyczy to tylko sytuacji, gdy występują napady dużej depresji.
- Typ dwubiegunowy : Dotyczy to przypadków, w których w pewnym momencie choroby występowały epizody maniakalne. Mogą również wystąpić objawy depresyjne.
Podobne warunki
Niektóre choroby psychiczne mogą powodować objawy nastroju i psychotyczne i mogą być mylone z zaburzeniami schizoafektywnymi, w tym:
- Depresja psychotyczna
- Choroba afektywna dwubiegunowa z cechami psychotycznymi
- Zaburzenie schizofreniczne
- Schizofrenia
Główna różnica między chorobą schizoafektywną a chorobą afektywną dwubiegunową polega na tym, że w chorobie afektywnej dwubiegunowej objawy psychotyczne występują tylko w przypadku aktywnego epizodu nastroju.
Uderzenie
Schorzenie to dotyka około 3 na 1000 osób i występuje rzadziej niż schizofrenia, depresja czy choroba afektywna dwubiegunowa. 2
Zaburzenie schizoafektywne może powodować epizody psychozy i niestabilność nastroju, które upośledzają samoopiekę i interakcje z innymi.
Efekty z dnia na dzień
Osoba cierpiąca na zaburzenie schizoafektywne może doświadczać epizodów psychozy, depresji i manii. Zaburzenie może utrudniać współżycie z innymi, często utrudnia utrzymanie pracy i wykonywanie codziennych obowiązków. 3
Niektóre skutki tej choroby obejmują:
- Oderwanie się od rzeczywistości : Osoba cierpiąca na tę chorobę wierzy w rzeczy, które różnią się od tego, w co wierzą wszyscy wokół niej. Chociaż nie zawsze tak jest, halucynacje i urojenia mogą mieć motyw prześladowań lub paranoi.
- Izolacja : Zaburzenie schizoafektywne może sprawić, że dana osoba wycofa się z innych z powodu paranoi lub apatii. Może to prowadzić do długich okresów izolacji.
- Odrzucenie: Osoba cierpiąca na zaburzenie schizoafektywne może mieć epizody zmniejszonej dbałości o siebie i może mieć w tym czasie wygląd, który inni uznają za przerażający lub nie do przyjęcia. Ponadto osoby cierpiące na to zaburzenie mogą mówić w sposób irracjonalny ze względu na psychozę lub manię. Może to prowadzić do odrzucenia ze strony innych, ale może również narazić osobę cierpiącą na tę chorobę na niebezpieczeństwo.
Stan ten zwiększa ryzyko samookaleczenia, bezdomności i nieleczonych problemów zdrowotnych.
Korona
Jeśli uważasz, że Ty lub ktoś, na kim Ci zależy, może cierpieć na zaburzenie schizoafektywne, ważne jest, aby okazać życzliwość i współczucie oraz zwrócić się o profesjonalną opiekę.
Wiele osób słyszało o schizofrenii, depresji i chorobie afektywnej dwubiegunowej, ale termin „zaburzenie schizoafektywne” nie jest tak dobrze znany i może czasami wprowadzać w błąd pacjentów i ich rodziny, potencjalnie opóźniając diagnozę i leczenie.
Uzyskanie odpowiedniej pomocy psychiatrycznej jest najlepszym sposobem na ograniczenie skutków zaburzenia i poprawę życia wszystkich zaangażowanych osób.
Możesz zacząć od skontaktowania się z lekarzem pierwszego kontaktu, który może zapytać Cię o szczegółowe informacje na temat objawów, możliwych problemów zdrowotnych i może skierować Cię do psychiatry. Podczas rozmowy z psychiatrą będziesz w stanie bardziej szczegółowo opisać uczucia i myśli, które Ci towarzyszą.
Jeśli Ty lub ktoś z Twoich bliskich zmaga się z zaburzeniami schizoafektywnymi, skontaktuj się z Krajową infolinią Agencji ds. Nadużywania Substancji i Usług Zdrowia Psychicznego (SAMHSA) pod numerem 1-800-662-4357 , aby uzyskać informacje na temat wsparcia i ośrodków leczenia w Twojej okolicy.
Więcej zasobów na temat zdrowia psychicznego można znaleźć w naszej krajowej bazie danych infolinii .
Leczenie
Zaburzenie schizoafektywne nie jest uleczalne, ale można je opanować. Leczenie obejmuje psychoterapię i leki na receptę. Leki mogą obejmować leki przeciwpsychotyczne, przeciwdepresyjne i stabilizatory nastroju. 3
Czasami w przypadku ciężkich epizodów konieczna jest hospitalizacja szpitalna. Chociaż przez lata możesz nadal mieć pewne zaostrzenia, możesz wieść szczęśliwe życie dzięki zdrowym relacjom.
Mity
Zaburzenie schizoafektywne, podobnie jak wiele chorób psychicznych, jest często źle rozumiane. Może to być kłopotliwe dla osób, które na to cierpią, i może utrudniać wyjaśnienie stanu innym.
Niektóre popularne mity na temat tej choroby obejmują:
Zaburzenie schizoafektywne to rozdwojenie jaźni . Termin „schizo” oznacza rozdwojenie jaźni i często jest błędnie rozumiany jako rozdwojenie jaźni. Chociaż zaburzenie schizoafektywne może powodować zmiany osobowości, różni się ono od dysocjacyjnego zaburzenia tożsamości (czasami nazywanego osobowością „rozdwojoną” lub „rozdwojoną”).
Zaburzenie schizoafektywne to to samo, co osobowość histrioniczna : zaburzenie osobowości histrionicznej charakteryzuje się bardzo dramatycznymi zachowaniami emocjonalnymi i szukającymi uwagi. Podczas gdy osoby z zaburzeniem osobowości histrionicznej mogą mówić rzeczy, które brzmią paranoidalnie lub wysoce emocjonalnie, osoby z tym zaburzeniem osobowości nie doświadczają halucynacji ani urojeń.
Zaburzenie schizoafektywne sprawia, że ludzie wierzą w teorie spiskowe :
Chociaż osoby cierpiące na zaburzenie schizoafektywne mogą mieć różnorodne przekonania paranoidalne i urojeniowe, wiele osób bez zaburzeń psychicznych wierzy w teorie spiskowe, a wiele osób z zaburzeniami schizoafektywnymi nie przypisuje się tym teoriom spiskowym.
Słowo od Verywella
Życie z zaburzeniami schizoafektywnymi oznacza radzenie sobie z wieloma wyzwaniami. Ten stan może być trudny do zrozumienia dla osoby cierpiącej na to zaburzenie i dla innych osób w jego otoczeniu. Dla osoby cierpiącej na zaburzenie schizoafektywne ważne jest uzyskanie wsparcia od multidyscyplinarnego zespołu pracowników służby zdrowia oraz możliwie największego wsparcia społecznego.