Zakażenie gronkowcem (gronkowcem) jest spowodowane bakterią zwaną Staphyloccocus przedostanie się do organizmu, zwykle przez skaleczenie skóry lub ranę.1 2 3Staphylococcus aureus jest najczęstszym typem infekcji u ludzi, chociaż istnieje ponad 30 innych.Chociaż gronkowiec zwykle żyje w nosie lub na skórze niektórych zdrowych osób bez konsekwencji, infekcje mogą powodować ropnie, zapalenie tkanki łącznej lub inne problemy skórne i rzadziej mogą powodować zakażenie krwi lub innych narządów (np. serca, płuc lub kości). .
W większości przypadków antybiotyki mogą skutecznie leczyć zakażenia gronkowcem. Jednak niektóre przypadki mogą być oporne, a nawet zagrażać życiu.
Objawy zakażenia gronkowcem
Objawy zakażenia gronkowcem zależą od rodzaju infekcji, którą powoduje. Gronkowiec jest najczęściej kojarzony z infekcjami skóry, takimi jak ropnie , zapalenie mieszków włosowych, czyrak, karbunkuł , liszajec i zapalenie tkanki łącznej , żeby wymienić tylko kilka.4
Objawy takie jak obrzęk, uczucie ciepła, zaczerwienienie i ból w obrębie zakażonego obszaru lub w jego sąsiedztwie są częste. Czasami występuje gorączka i zakażona skóra może wyciekać ropą.5
Jeśli bakterie gronkowca przedostaną się do krwioobiegu, może rozwinąć się sepsa , która jest bardzo poważna i potencjalnie śmiertelna.6
Inne poważne zakażenia gronkowcem (których objawy są charakterystyczne dla dotkniętej tkanki lub narządu) obejmują:
- Zapalenie kości i szpiku (infekcja kości)
- Zapalenie płuc (infekcja płuc)
- Zapalenie wsierdzia (infekcja zastawki serca)
- Zapalenie opon mózgowych (zakażenie błon pokrywających mózg i rdzeń kręgowy)
- Ropień nadtwardówkowy (zakażenie przestrzeni nadtwardówkowej )
- Septyczne zapalenie stawów (infekcja stawu)
- Zakażenia stawów protetycznych (zakażenie sztucznego stawu)
Staph może również powodować:3
- Zespół wstrząsu toksycznego (TSS)
- Zespół poparzonej skóry
- Zatrucie pokarmowe
- Zapalenie sutek
- Zakażenie dróg moczowych związane z cewnikiem
Kiedy szukać natychmiastowej pomocy lekarskiej
Chociaż objawy zakażenia gronkowcem są bardzo zmienne (w zależności od dotkniętego narządu), objawy te wymagają natychmiastowej pomocy lekarskiej:
- Silny ból głowy, sztywność karku i gorączka
- Bolesna wysypka lub wysypka związana z gorączką
- Szybkie tętno i/lub częstość oddechu
- Ból w klatce piersiowej lub problemy z oddychaniem
- Ciężkie lub uporczywe wymioty lub biegunka i/lub oznaki odwodnienia
- Obrzęk lub ból wokół urządzenia, takiego jak linia dożylna, rozrusznik serca lub staw zastępczy
Powoduje
W organizmie człowieka żyje wiele różnych rodzajów gronkowców (nazywa się to kolonizacją). Na przykład Staphylococcos aureus kolonizuje nosy około 30% zdrowych ludzi i skórę około 20% ludzi.2
Oprócz życia na ludziach, gronkowiec może żyć na przedmiotach, takich jak klamki do drzwi lub sprzęt sportowy. Osoba może zostać skolonizowana gronkowcem po prostu dotykając skóry skolonizowanej osoby lub dotykając lub dzieląc się skażonym przedmiotem (np. ręcznikiem lub brzytwą).7
To powiedziawszy, kolonizacja to nie to samo, co infekcja. Kolonizacja gronkowcem nie powoduje żadnych objawów. Z drugiej strony, gdy gronkowiec dostanie się do organizmu, powodując infekcję, pojawiają się objawy. Bakterie najczęściej przedostają się przez pęknięcia w skórze (np. drobne skaleczenie po goleniu lub ranę powstałą w wyniku urazu).
Chociaż u każdego może rozwinąć się infekcja gronkowcem, istnieją czynniki zwiększające ryzyko.5
Niektóre z tych czynników ryzyka obejmują:
- Bycie bardzo młodym lub bardzo starym
- Chorujesz na przewlekłą chorobę skóry lub płuc
- Mając otwartą ranę
- Bycie na leku osłabiającym układ odpornościowy (np. kortykosteroidy )
- Używanie wstrzykiwanych narkotyków, takich jak opioidy8
- Hospitalizacja lub mieszkanie w ośrodku opieki długoterminowej, np. w domu opieki
- Choruje na cukrzycę lub HIV9
- Posiadanie przeszczepionego narządu lub wszczepionego urządzenia medycznego (np. sztucznej zastawki serca, rozrusznika serca lub stawu)
- Będąc na dializie10
- Posiadanie długotrwałego dostępu wewnątrznaczyniowego (np. posiadanie portu do chemioterapii )10
Diagnoza
Rozpoznanie zakażenia gronkowcem wymaga wywiadu, badania fizykalnego i często badań, takich jak posiew bakteryjny lub różne badania krwi.11
Historia i badanie fizykalne
Wywiad i badanie przedmiotowe zostaną dostosowane do Twoich unikalnych objawów. Na przykład w przypadku potencjalnej infekcji skóry lekarz sprawdzi dotkniętą skórę pod kątem ciepła, zaczerwienienia, tkliwości i drenażu. Zapytają także o objawy, które mogą wskazywać na poważniejszą infekcję (np. gorączkę lub bóle ciała), a także o potencjalne narażenie na gronkowiec i czynniki ryzyka jego wystąpienia.
Kluczowym aspektem badania fizykalnego jest ocena parametrów życiowych – ciśnienia krwi, tętna, częstości oddechów i temperatury – ponieważ nieprawidłowości mogą wskazywać na jakąś poważną i/lub ogólnoustrojową (całego ciała) infekcję.12
Kultura i inne testy
Do ostatecznego zdiagnozowania zakażenia skóry wywołanego przez bakterie gronkowca stosuje się posiew bakteryjny . 13 Inne badania, które można zlecić w celu oceny ciężkości zakażenia, obejmują badania krwi, takie jak pełna morfologia krwi (CBC) , kompleksowy panel metaboliczny (CMP) , i poziom białka C-reaktywnego .
Można również zlecić badania obrazowe w celu oceny niektórych narządów (np. echokardiogram w przypadku zapalenia wsierdzia lub prześwietlenie klatki piersiowej w przypadku zapalenia płuc).
Leczenie
Po zdiagnozowaniu zakażenia gronkowcem, podstawową metodą leczenia jest antybiotykoterapia.
Antybiotyki można podawać miejscowo (na skórę), doustnie (doustnie) lub dożylnie (przez żyłę).
Wybór konkretnego antybiotyku zależy od dwóch głównych czynników:
- Nasilenie infekcji
- Czy bakteria gronkowca jest oporna na jakiekolwiek antybiotyki
Powaga
Łagodne lub umiarkowane zakażenia gronkowcem można na ogół leczyć miejscowymi lub doustnymi antybiotykami.
Na przykład można rozważyć miejscowy antybiotyk, taki jak Bactroban (mupirocyna), w leczeniu łagodnych przypadków liszajec i zapalenia mieszków włosowych. Podobnie doustny antybiotyk, taki jak Keflex (cefaleksyna) , może być stosowany w leczeniu zapalenia sutka lub nieropnego zapalenia tkanki łącznej (zapalenie tkanki łącznej bez wycieku ropy i powiązanego ropnia).
Dożylne antybiotyki, takie jak wankocyna (wankomycyna), podawane bezpośrednio do krwiobiegu, są wymagane w leczeniu ciężkich infekcji gronkowcowych, takich jak zapalenie kości i szpiku, zapalenie płuc i posocznica.
Opór
Chociaż wiele infekcji gronkowcem można leczyć metycyliną lub podobnym antybiotykiem, takim jak Keflex (cefaleksyna), niektóre bakterie gronkowca są oporne na metycylinę. Bakterie te nazywane są opornymi na metycylinę Staphylococcus aureus (MRSA) .
Aby określić, które antybiotyki są skuteczne wobec gronkowca, pracownicy służby zdrowia mogą przeprowadzić test wrażliwości na antybiotyki w warunkach laboratoryjnych.
Następnie, w zależności od miejsca zakażenia, pracownicy służby zdrowia mogą zdecydować się na leczenie zakażenia MRSA określonym antybiotykiem podawanym doustnie lub dożylnie.
Zakażenia MRSA nabyte w szpitalu są zwykle poważne i potencjalnie zagrażają życiu. Wymagają leczenia dożylnym antybiotykiem, takim jak Vancocin (wankomycyna) lub Cubicin (daptomycyna). Po wypisaniu ze szpitala pacjenci często wracają do domu z antybiotykami doustnymi lub dożylnymi podanymi przez linię PICC .
Pozaszpitalne zakażenia MRSA zwykle nie są tak poważne ani śmiertelne. Często można je leczyć doustnymi antybiotykami, takimi jak Bactrim (trimetoprim-sulfametoksazol) lub Cleocin (klindamycyna).
Inne terapie
Należy pamiętać, że leczenie infekcji gronkowcem może obejmować dodatkowe terapie wraz z antybiotykami.5
Na przykład ropień zwykle wymaga nacięcia i drenażu (w przypadku usunięcia ropy). 14 Podobnie zakażony staw (septyczne zapalenie stawów) zwykle wymaga drenażu przestrzeni stawowej oprócz terapii antybiotykowej.
W przypadku zakażonej kości lub stawu protetycznego wymagane jest chirurgiczne oczyszczenie wraz z antybiotykami.
W leczeniu ropni nadtwardówkowych gronkowcowych stosuje się dekompresję chirurgiczną wraz z antybiotykami.11
Zapobieganie
Właściwa higiena rąk i higiena osobista są podstawą zapobiegania zakażeniom gronkowcem. Oznacza to dokładne mycie rąk wodą z mydłem, unikanie dzielenia się przedmiotami osobistymi z innymi i zakrywanie ran bandażem do czasu ich zagojenia.15
W przypadku osób przebywających w szpitalu z zakażeniem MRSA środki ostrożności w zakresie izolacji — takie jak noszenie jednorazowych fartuchów i rękawiczek — pomagają zapobiegać rozprzestrzenianiu się infekcji na personel i innych pacjentów. Powszechnie stosuje się również sprzęt jednorazowy, taki jak jednorazowe stetoskopy.
Słowa Verywella
Najważniejsze jest to, że chociaż Staphylococcus aureus jest zwykle nieszkodliwym zarazkiem, może prowadzić do poważnych infekcji. Aby zachować proaktywność, należy dokładnie i często myć ręce i natychmiast zwracać się o pomoc lekarską w przypadku jakichkolwiek objawów infekcji, takich jak zaczerwienienie lub uczucie ciepła, drenaż, gorączka, dreszcze, bóle ciała lub inne nietypowe objawy.