Gdy ciśnienie w płucach przekracza 25 mm Hg, mówimy o nadciśnieniu płucnym. Nie ma klasyfikacji, która klasyfikowałaby nadciśnienie ciężkie lub umiarkowane. Nadciśnienie płucne może mieć podłoże tętnicze lub żylne. W zależności od tego można ustalić pochodzenie nadciśnienia płucnego.
Tętnicze nadciśnienie płucne może mieć podłoże idiopatyczne lub może być związane z innymi przyczynami, do których zalicza się nadciśnienie wrotne, wrodzone przecieki ogólnoustrojowe do płuc, a czasami istnieje związek między zakażeniem wirusem HIV a nadciśnieniem płucnym.
Dotyczyło to przyczyn tętniczego nadciśnienia płucnego. Co zatem może wywołać ciężkie żylne nadciśnienie płucne? Główną przyczyną jest niewydolność lewej komory, która jest uważana za ważną przyczynę rozwoju żylnego nadciśnienia płucnego. Gdy w lewej komorze występuje przeciążenie płynowe, ciśnienie wsteczne wywierane jest na lewy przedsionek i podobnie ciśnienie w lewym przedsionku wywierane jest na żyły płucne. W ciężkich przypadkach dochodzi do zwiększenia przepuszczalności żył, co prowadzi do obrzęku płuc i objawów takich jak duszność. W ciężkich przypadkach może wystąpić duszność spoczynkowa, która jest uważana za najcięższą postać duszności.
Nadciśnienie płucne może nawet wystąpić w połączeniu ze śródmiąższowymi chorobami płuc. W takich przypadkach na skutek braku podatności płuc następuje wzrost ciśnienia w płucach. Główną przyczyną obrzęku płuc są przeważnie przewlekłe obturacyjne choroby płuc.
Nadciśnienie płucne może wystąpić fizjologicznie u osób podróżujących na duże wysokości, ale jest to stan przejściowy i ustępuje, gdy tylko dana osoba wróci na równinę.
Co to jest ciężkie nadciśnienie płucne?
Ciężka postać nadciśnienia płucnego występuje, gdy towarzyszy mu przewlekły stan zakrzepowo-zatorowy. Podwyższenie ciśnienia w tętnicy płucnej w przypadku niedrożności tętnicy płucnej trwającej dłużej niż 3 miesiące. Należy to udokumentować, tylko wtedy będzie to uznane za istotne. Niezakrzepowa zatorowość płucna może wystąpić w przypadku złamania kości udowej, gdy zator tłuszczowy wypchnie się z kości udowej i opadnie w tętnicy płucnej, powodując niedrożność.
Nadciśnienie płucne może czasami wystąpić nagle i spowodować ciężką duszność. Zatem pacjent zgłaszający się z dusznością lub inną dolegliwością kardiologiczną lekarz powinien wykluczyć nadciśnienie płucne, ponieważ zwiększa ono śmiertelność u pacjentów, którzy już cierpią na choroby serca, dlatego też wczesne wykrycie choroby jest kluczem do wyleczenia choroby.
Nadciśnienie płucne może mieć nasilenie od łagodnego do umiarkowanego, dlatego należy odpowiednio zaplanować leczenie. Lekiem z wyboru jest bloker kanału wapniowego, ponieważ powoduje on rozszerzenie naczyń i zmniejszenie oporu układu płucnego. Dawkę 240 mg uważa się za idealną w celu obniżenia ciśnienia w układzie płucnym. Bosentan można także stosować jako lek drugiego rzutu w celu złagodzenia nadciśnienia płucnego. Uważano, że można również stosować inhibitory fosfodiesterazy, takie jak sildenafil, ponieważ powoduje rozszerzenie naczyń i w ten sposób zmniejsza oporność, ale nigdy nie należy stosować syldenafilu razem z blokerem kanału wapniowego, ponieważ czasami może to powodować ciężkie niedociśnienie w wyniku łącznego działania rozszerzającego naczynia. Dlatego przed podaniem leku lekarz powinien na podstawie historii leku wykluczyć, jakie leki przyjmują pacjenci. Można stosować także analogi prostacyklin, w tym iloprost, lecz efekty stosowania tego leku nie są zbyt zadowalające. Zatem użycie jest kontrowersyjne.
Oprócz podawania leków należy leczyć przyczyny, które obejmują korekcję wad serca lub wrodzonych chorób serca. Dlatego należy podjąć odpowiednie leczenie przyczyny podstawowej, aby zapobiec dalszemu postępowi choroby. Natomiast w przypadku stanu zakrzepowo-zatorowego należy zastosować fibrynolizę, jednak przed tym należy udokumentować czas krwawienia, aby zapobiec dalszym powikłaniom.
Nadciśnienie płucne jest stanem nagłym. W tym czasie objawia się ciężką dusznością. Dlatego należy zarządzać w odpowiednim czasie. Nie ma nic łagodnego ani ciężkiego. Jeśli do tego dojdzie, może czasami spowodować śmierć.