Termin niedodma wiąże się z zapadnięciem się obwodowego obszaru płuc, segmentowego lub płatowego, albo z masywnym zapadnięciem się jednego lub obu płuc, co uzasadnia niemożność przeprowadzenia wymiany gazowej.
Ta nienormalna sytuacja jest konsekwencją różnych zaburzeń płucnych lub pozapłucnych, więc ta jednostka patologiczna nie jest chorobą samą w sobie, ale przejawem leżącej u podstaw patologii płuc.
Co powoduje niedodmę uciskową?
W przypadku niedodmy uciskowej zapadnięcie płuc następuje w wyniku ucisku miąższu z przyczyny zewnętrznej, w wyniku czego powietrze pęcherzykowe wydostaje się przez przepuszczalne drogi oddechowe.
W przypadku zapaści spowodowanej skurczem lub gojeniem następuje zmniejszenie objętości płuc na skutek obecności miejscowych zmian lub uogólnionych guzów włóknistych w płucach lub opłucnej, uniemożliwiających ich całkowite rozszerzenie.
Kiedy płuco się cofa, ciśnienie wewnątrzopłucnowe staje się ujemne, co prowadzi do odchylenia struktur śródpiersia w kierunku chorej strony, aby zrekompensować utratę objętości, powodując również hiperinflację kompensującą niezajęte obszary płuc.
Objawy występujące w niedodmie zależą zasadniczo od dwóch czynników: choroby podstawowej i wielkości niedrożności. Czasami niedodma może nie dawać objawów, chyba że niedrożność jest istotna.
Występuje duża zmienność w zakresie objawów klinicznych i będzie ona również zależeć od czynników przyczynowych niedodmy.
Niezależnie od przyczyny niedodmy, ucisku zewnętrznego, niedrożności lub inaktywacji lub braku środka powierzchniowo czynnego, zapadnięciu towarzyszy wchłanianie powietrza zawartego w pęcherzykach płucnych, co wiąże się z utratą objętości dotkniętego obszaru.
Niedodma upośledza funkcjonalizm płuc, niezależnie od patologii, która ją powoduje, powodując zmiany w mechanice płuc, a tym samym w wymianie gazowej.
Istnieje zaangażowanie w „podatność płuc” (podatność = objętość/ciśnienie), wpływającą na elastyczność płuc w odniesieniu do czasu trwania zapadnięcia płuc, ponieważ im dłuższy czas trwania niedodmy, do osiągnięcia rozszerzenia płuc potrzebne będą wyższe ciśnienia wdechowe. upadłe terytoria.
Opory sprężyste, jakie stawiają płuca osoby dorosłej i dziecka, są podobne, jednakże ściana klatki piersiowej niemowlęcia jest bardziej rozciągliwa, a cofanie się tej ściany przyczynia się do powstania trudności w nadmuchaniu płuc w stosunku do osoby dorosłej, dlatego u u tych małych praca konieczna do wprowadzenia określonej objętości powietrza do płuc jest większa w porównaniu z osobą dorosłą.
Patofizjologiczny mechanizm powstawania niedodmy jest różny w zależności od przyczyny zapaści.
W przypadku niedodmy spowodowanej niedrożnością oskrzeli powietrze zawarte w pęcherzykach płucnych zostaje ponownie wchłonięte, ponieważ jego ciśnienie parcjalne jest mniejsze niż ciśnienie krwi żylnej, co powoduje przedostawanie się gazów pęcherzykowych do krwi aż do całkowitego zawalić się.
Symptomatologia, którą możemy znaleźć w ewolucyjnym przebiegu niedodmy kompresyjnej, jest następująca:
-Kaszel: Występuje, gdy częstotliwość i intensywność przeszkody wzrasta i jest to mechanizm obronny, mający na celu próbę rozwiązania przeszkody.
– Krwioplucie : Może pojawić się, gdy przyczyną jest aspiracja ciała obcego lub procesy zakaźne.
– Duszność , sinica i stridor: Widoczne, gdy pojawia się zwężenie dróg oddechowych.
– Ból w klatce piersiowej i gorączka: spowodowane nadkażeniem wtórnym niedodmy.
-Przesunięcie śródpiersia i szum serca: W przypadku masywnej niedodmy następuje przesunięcie w stronę dotkniętą chorobą, co zdarza się częściej u małych dzieci ze względu na większą ruchliwość śródpiersia, jakie posiadają.
Diagnoza
Rozpoznanie niedodmy uciskowej należy rozpocząć od przeprowadzenia pełnego wywiadu klinicznego, a następnie dokładnego zbadania pacjenta, po którym lekarze zbadają etiologię procesu.
Rozpoznanie niedodmy uciskowej u dzieci wiąże się z wieloma trudnościami i aby wykluczyć niedodmę u dzieci z ostrymi lub przewlekłymi objawami ze strony dróg oddechowych, należy wykazać się dużą podejrzliwością kliniczną.
Wniosek
Niedodma uciskowa jest oznaką choroby, ale „per se” nie sugeruje konkretnej diagnozy. Może być zlokalizowany w dowolnym płacie lub segmencie płuc, przy czym najczęściej zapada się dolny, prawy i lewy płat.
Zapadnięcie płuc występuje głównie w przypadku niedodmy uciskowej, ponieważ miąższ jest uciskany przez przyczynę zewnętrzną.
Przeczytaj także:
- Co to jest niedodma płuc i jaka jest jej patofizjologia?
- Przyczyny, objawy niedodmy płuc i jej diagnostyka
- Niedodma płuc: leczenie, joga, okres rekonwalescencji, rokowanie, domowe sposoby
- Czy niedodma zagraża życiu?
- Który rodzaj niedodmy jest najczęstszy?
- Jakie są trzy rodzaje niedodmy?