Ból pęcherza: patofizjologia, etiologia, czynniki ryzyka, objawy, objawy, leczenie

Pęcherz moczowy jest pustym, muskularnym i rozciągliwym narządem, w którym gromadzi się mocz wydalany przez nerki. Mocz wchodzi do pęcherza przez moczowody i wychodzi przez cewkę moczową. Pęcherz znajduje się w dolnej części brzucha, w okolicy miednicy. Ból pęcherza może wynikać ze stanu zapalnego, infekcji, uszkodzenia lub urazu pęcherza. Objawy różnią się w zależności od każdego schorzenia. Mogą być stałe lub zmienne i mogą się nasilać lub pogarszać wraz z ruchem. Ból pęcherza może być ostry, tępy, przeszywający, palący lub pulsujący i ma intensywność od łagodnej do ciężkiej. Istnieje kilka przyczyn bólu pęcherza, z których trzy najczęstsze to śródmiąższowe zapalenie pęcherza moczowego, infekcja dróg moczowych i rak pęcherza moczowego. Ból pęcherza może być również spowodowany przewlekłymi chorobami podstawowymi, takimi jak endometrioza i zaburzenia jelit. Nowotwory złośliwe mogą również powodować ból pęcherza, ból podczas oddawania moczu, ból brzucha i krwawy mocz. Bliznowacenie pęcherza lub uszkodzenie otaczających struktur, takich jak cewka moczowa, może również przyczyniać się do bólu pęcherza. Jeśli cewka moczowa jest zwężona, mocz może pozostać w pęcherzu, co prowadzi do bólu i infekcji. Należy natychmiast zgłosić się do lekarza, jeśli ból pęcherza jest związany z wysoką gorączką, trudnościami w oddawaniu moczu, krwią w moczu, silnym bólem brzucha lub utrzymującym się bólem pęcherza.

Śródmiąższowe zapalenie pęcherza moczowego, czyli zespół bolesnego pęcherza, to zespół mieszany, który charakteryzuje się bólem pęcherza z częstym oddawaniem moczu i nokturią. Odkrycia ujawniły różne mechanizmy patofizjologiczne, takie jak nabłonek, aktywowane komórki tuczne, zapalenie neurogenne i utajona infekcja. Nabłonek dróg moczowych i komórki nabłonka dróg moczowych w ludzkim pęcherzu odgrywają ważną rolę w prawidłowym mechanizmie obronnym. Najczęstszym objawem u pacjentów z tym zespołem jest ścieńczenie nabłonka pęcherza moczowego, co sugeruje zmianę w regulacji homeostazy nabłonka dróg moczowych. Wykazano, że mocz pacjentów cierpiących na IC/PBS zmniejsza proliferację nabłonka dróg moczowych poprzez czynnik antyproliferacyjny (APF). Próbki moczu pacjentów z IC/PBS wykazały znaczny wzrost APF, spadek naskórkowego czynnika wzrostu wiążącego heparynę (HB-EGF) i podwyższony poziom EGF. APF z komórek nabłonka dróg moczowych reguluje ekspresję innych cytokin, regulację w górę HB-EGF i regulację w dół EGF wraz z poprawioną przepuszczalnością w hodowli komórkowej. Te nieprawidłowości w zakresie cytokin były również związane ze wzrostem sygnalizacji purynergicznej, która przenosi zwiększone czucie w pęcherzu. Po uszkodzeniu nabłonka następują inne zmiany histopatologiczne w ścianie pęcherza moczowego. Nerwy doprowadzające i odprowadzające w podnabłonkowej sieci komórkowej śródmiąższowej mogą indukować miejscowy proces zapalny, który obejmuje przekazywanie sygnałów z nabłonka dróg moczowych do mięśni wypieracza w ścianie pęcherza moczowego. Badanie związku między przewlekłym stanem zapalnym a dysfunkcją nabłonka dróg moczowych, taką jak apoptoza nabłonka dróg moczowych, ekspresja białek połączeń i reakcje zapalne w podbłonku może wyjaśnić tę teorię.

Ból pęcherza jest spowodowany wieloma czynnikami, w tym infekcją, chorobą lub uszkodzeniem pęcherza. Zajęcie innych części ciała powoduje również ból pęcherza, taki jak nowotwory, endometrioza lub zaburzenia jelit. Wszystkie te stany prowadzą do uszkodzenia pęcherza, powodując ból pęcherza.

• Śródmiąższowe zapalenie pęcherza moczowego.
• Obrażenia.
• Guzy łagodne lub złośliwe.
• Wrodzona nieprawidłowość.
• Infekcja nerek.
• Zwężenie cewki moczowej .
• Zakażenie dróg moczowych.
• Innymi przyczynami bólu pęcherza są zaburzenia jelit, endometrioza oraz nowotwory pęcherza i otaczających go narządów.

• Krwiomocz (krew w moczu).
• Częste oddawanie moczu.
• Mętny mocz.
• Trudności w oddawaniu moczu.
• Zatrzymanie moczu.
• Cuchnący mocz.
• Ból lub pieczenie przy oddawaniu moczu.
• Pilna potrzeba oddania moczu.
• Ból lub skurcze w jamie brzusznej.
• Zmęczenie.
• Gorączka i dreszcze.
• Ból dolnej części pleców, pachwiny lub boku.
• Letarg.
• Nocne poty.
• Zaczerwienienie, uczucie ciepła lub obrzęk.

• Wysoka gorączka (wyższa niż 30 stopni Fahrenheita).
• Niemożność unieważnienia.
• Ciągłe wymioty.
• Ostry ból brzucha.
• Krwiomocz.
• Utrzymujący się ból pęcherza.

Polisiarczan sodu pentozanu (Elmiron) jest jedynym doustnym lekiem zatwierdzonym przez FDA do leczenia śródmiąższowego zapalenia pęcherza moczowego, ale ten lek nie działa na wszystkich i potrzeba dużo czasu, aby wykazać jakiekolwiek efekty. Inne leki obejmują hydroksyzynę przeciwhistaminową (Vistaril, Atarax), trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, takie jak amitryptylina (Elavil). Leki przeciwpadaczkowe, takie jak gabapentyna (Neurontin) i topiramat (Topamax). Leki immunosupresyjne, takie jak cyklosporyna i azatiopryna. W przypadku łagodnego bólu pęcherza pomocne mogą być dostępne bez recepty leki przeciwbólowe, takie jak aspiryna, ibuprofen lub acetaminofen. Antybiotyki są przepisywane w przypadku infekcji pęcherza moczowego lub ZUM. Pacjentowi zaleca się także picie dużej ilości płynów w celu wypłukania bakterii z dróg moczowych. Leczenie raka pęcherza moczowego obejmuje operację usunięcia guza, chemioterapię i terapię dopęcherzową. W zaawansowanym stadium nowotworu wykonuje się operację usunięcia części pęcherza lub całego pęcherza (cystektomia radykalna). U pacjentów, którzy nie mogą poddać się operacji ze względu na inne dolegliwości, stosuje się skojarzenie chemioterapii i radioterapii.

• Zakroplenie pęcherza.
• Rozdęcie pęcherza.
• Stymulacja nerwów.
• Akupunktura.
• Ponowne szkolenie pęcherza.
• Ćwiczenia dna miednicy.
• Radzenia sobie ze stresem.

Jeśli wszystkie te metody leczenia nie działają, a ból pęcherza nadal utrzymuje się, lekarz może w ostateczności zalecić operację.

• W diagnostyce śródmiąższowego zapalenia pęcherza moczowego wykonuje się badanie moczu i cystoskopię.
• Można również wykonać USG lub tomografię komputerową miednicy, aby wykluczyć inne schorzenia.
• Zakażenia dróg moczowych diagnozuje się poprzez pobranie próbki moczu i zbadanie jej pod kątem obecności bakterii.
• Badania w celu zdiagnozowania raka pęcherza moczowego: Wykonuje się cytoskopię z biopsją, tomografię komputerową, skan MRI, badanie moczu, posiew moczu i cytologię moczu.