Badania krwi i kału na IBD

Liczba czerwonych krwinek

Liczba czerwonych krwinek jest częścią większego panelu krwi zwanego pełną morfologią krwi (CBC) . Test służy do pomiaru liczby czerwonych krwinek (RBC), zwanych również erytrocytami, są obecne w próbce krwi.

Badanie jest ważne, ponieważ czerwone krwinki zawierają hemoglobinę , białko bogate w żelazo, które transportuje tlen do tkanek organizmu. Jeśli masz niską liczbę czerwonych krwinek, mówi się, że masz anemię.

Niedokrwistość jest częstą cechą IBD i często jest pomijana jako powikłanie choroby. Osoby z IBD mają tendencję do niedokrwistości z niedoboru żelaza z powodu przewlekłego krwawienia z jelit i upośledzonego wchłaniania żelaza z powodu utrzymującego się zapalenia jelit. 1

Badanie hemoglobiny

Badanie hemoglobiny to kolejne badanie krwi stosowane do wykrywania i pomiaru stopnia niedokrwistości. Gdy zarówno poziom krwinek czerwonych, jak i hemoglobiny jest niski, może to być wynikiem stanu zwanego niedokrwistością chorób przewlekłych (ACD) , znanej również jako niedokrwistość zapalna.

W przypadku ACD możesz mieć normalny lub nawet wysoki poziom żelaza w tkankach, ale niski poziom żelaza we krwi. Z tego  powodu ilość hemoglobiny w czerwonych krwinkach, która opiera się na żelazie, które wiąże się z cząsteczkami tlenu, zostanie zmniejszona.

ACD jest charakterystyczne dla chorób powodujących przewlekłe zapalenie, w tym wielu chorób autoimmunologicznych .

Uważa się, że choroba Leśniowskiego-Crohna i wrzodziejące zapalenie jelita grubego mają podłoże autoimmunologiczne (co oznacza, że ​​układ odpornościowy atakuje sam siebie) lub podłoże immunologiczne (co oznacza nadmierną reakcję układu odpornościowego). 3

Test hematokrytu

Test hematokrytu nie mierzy określonego białka lub komórki we krwi. Jest to raczej obliczenie objętości czerwonych krwinek.

Badanie hematokrytu krwi określa procent czerwonych krwinek w próbce krwi, przy czym niski procent wskazuje na anemię, a wysoki procent sugeruje odwodnienie, brak tlenu lub inne przyczyny.

Oprócz diagnozowania niedokrwistości, badanie hematokrytu może pomóc w leczeniu IBD. Nagły spadek odsetka hematokrytu może być wczesnym sygnałem ostrzegawczym powikłań choroby lub przewidywać ryzyko powikłań po operacji nieswoistego zapalenia jelit .

Natomiast u osób ze stabilnym odsetkiem hematokrytu na ogół występuje niewiele powikłań i lepsza kontrola objawów IBD.

Liczba białych krwinek

Białe krwinki są kluczowymi elementami układu odpornościowego . Nie tylko celują i neutralizują mikroorganizmy chorobotwórcze (patogeny), ale „uczą się” identyfikować określone patogeny, aby móc przeprowadzić ukierunkowany atak w przypadku ich powrotu.

Białe krwinki (WBC), znane również jako leukocyty, składają się z różnych typów komórek, z których każdy ma określone przeznaczenie. Należą do nich granulocyty ( neutrofile , eozynofilei bazofile ), monocyty i limfocyty ( komórki T i komórki B ).

Liczba białych krwinek to panel testów mierzących każdy z tych typów komórek. Podwyższenie liczby białych krwinek jest na ogół oznaką infekcji lub stanu zapalnego. Pracownik służby zdrowia może rozpocząć badanie najbardziej prawdopodobnych przyczyn stanu zapalnego lub infekcji na podstawie tego, który poziom komórek jest podwyższony.

Testy na białko C-reaktywne i ESR

Do pomiaru stopnia uogólnionego stanu zapalnego w organizmie powszechnie stosuje się dwa badania krwi:

• Białko C-reaktywne (CRP) mierzy rodzaj białka wydzielanego przez wątrobę w odpowiedzi na stan zapalny.
• Szybkość sedymentacji erytrocytów (ESR) mierzy szybkość, z jaką czerwone krwinki (erytrocyty) osiadają na dnie probówki w ciągu jednej godziny. Osoby doświadczające stanu zapalnego będą miały szybsze tempo sedymentacji niż osoby, które tego nie robią.

CRP jest bardziej bezpośrednią metodą pomiaru stanu zapalnego i lepiej wykrywa ostre zapalenie, jakie może wystąpić podczas zaostrzeń (nawrotów) choroby Leśniowskiego-Crohna lub wrzodziejącego zapalenia jelita grubego. ESR mierzy stan zapalny pośrednio i zwykle pozostaje podwyższony w przypadku przewlekłej choroby zapalnej, takiej jak IBD.

CRP i OB to jedynie uogólnione markery stanu zapalnego, ale mogą być przydatne w przewidywaniu rozwoju zaostrzeń u osób z IBD, umożliwiając wczesne leczenie i lepszą kontrolę objawów. 5

Test na kalprotektynę w kale

Test na kalprotektynę w kale służy do różnicowania zapalnych chorób jelit od niezapalnych chorób jelit, takich jak choroba uchyłkowa i niedokrwienne zapalenie jelita grubego . Test wykrywa i mierzy ilość białka zwanego kalprotektyną w próbce kału. 6

Kalprotektyna jest produktem ubocznym neutrofili. Kiedy liczba neutrofilów jest nienormalnie podwyższona, co jest oznaką stanu zapalnego, wzrasta również liczba kalprotektyny.

Wartość kalprotektyny powyżej 50 do 60 mikrogramów na miligram (mcg/mg) sugeruje IBD. 7

Test pomaga pacjentom uniknąć niepotrzebnych zabiegów, takich jak endoskopia , potwierdzając obecność stanu zapalnego w samym jelicie (a nie tylko we krwi). Pod tym względem test kalprotektyny w kale jest bardziej jakościowy niż badania krwi, takie jak ESR czy CRP.

Test na kalprotektynę w kale można również wykonać, jeśli wystąpi zaostrzenie IBD, aby określić jego nasilenie, lub wykorzystać go do monitorowania reakcji na leczenie do czasu całkowitej stabilizacji stanu pacjenta.

Testowanie TPTM

Jeśli lekarz rozważa stosowanie leku Purixan (merkaptopuryna) lub Azasan (azatiopryna) w leczeniu ciężkiego IBD, można zlecić badanie metylotransferazy tiopuryny (TPMT). Test TMPT może wykryć niedobór enzymu tiopuryny i określić ryzyko wystąpienia poważnych działań niepożądanych w przypadku stosowania leków tiopurynowych immunosupresyjnych. 8

W zależności od poziomu metylotransferazy tiopurynywe krwi, lekarz będzie w stanie obliczyć odpowiednią dawkę, aby uniknąć skutków ubocznych leku. W niektórych przypadkach stężenie tiopuryny może być tak niskie, że stanowi przeciwwskazanie do stosowania tej klasy leków.

Specjalistyczne badania krwi

Niektórzy pracownicy służby zdrowia wykonują specjalistyczne badania krwi, które mogą pomóc w rozpoznaniu choroby Leśniowskiego-Crohna lub wrzodziejącego zapalenia jelita grubego. Wykrywają specyficzne białka, zwane przeciwciałami , wytwarzane przez układ odpornościowy w odpowiedzi na niektóre choroby zapalne. Zawierają:

• Przeciwciało anty-Cbir1 (CBir1)
• Przeciwciało przeciwko Saccharomyces cerevisiae  (ANSA)
• Przeciwciało przeciw błonie zewnętrznej poryny C (OmpC)
• Okołojądrowe przeciwciało cytoplazmatyczne przeciwko neutrofilom (pANCA)

Około 80% osób chorych na IBD może mieć te i inne biomarkery IBD. Posiadanie przeciwciał nie oznacza jednak, że masz IBD, ponieważ przeciwciała mogą być obecne nawet u osób bez IBD. 9

Ponieważ testy te mają niską swoistość (co oznacza, że ​​mogą występować w przypadku wielu chorób), cieszą się różnym stopniem akceptacji w środowisku medycznym. Mimo to badania krwi mogą pomóc w postawieniu diagnozy, ponieważ obecność tych przeciwciał może pomóc wykluczyć inne schorzenia.