Choroba Parkinsona dotyka około 1 na 100 Amerykanów i należy do bardziej znanych zaburzeń neurologicznych. Co roku zgłaszanych jest około 50 000 nowych przypadków. Chociaż nie ma lekarstwa na chorobę Parkinsona, wczesna diagnoza i leczenie mogą pomóc spowolnić postęp choroby. Nie ma rutynowych badań przesiewowych w kierunku choroby Parkinsona, a diagnoza w dużej mierze opiera się na objawach przedmiotowych i podmiotowych.
Co dzieje się w chorobie Parkinsona?
Aby zrozumieć oznaki i objawy choroby Parkinsona, ważne jest, aby najpierw zrozumieć, co dzieje się w organizmie, a konkretnie w mózgu. Dokładna przyczyna i mechanizm choroby Parkinsona nie są w pełni poznane. W rzeczywistości wydaje się, że może istnieć więcej niż jeden mechanizm odpowiedzialny za chorobę Parkinsona. Utrata nerwów produkujących dopaminę w mózgu wydaje się być najbardziej prawdopodobną przyczyną.
Nerwy komunikują się ze sobą za pośrednictwem przekaźników chemicznych zwanych neuroprzekaźnikami. Jednym z tych neuroprzekaźników jest dopamina. W chorobie Parkinsona komórki nerwowe produkujące dopaminę obumierają. Ostatecznie utrata tych komórek jest tak duża, że zakłóca aktywność mózgu. Obszar najbardziej dotknięty chorobą Parkinsona jest odpowiedzialny za ruch ciała.
Przeczytaj więcej o chemii mózgu w chorobie Parkinsona .
Dlatego charakterystycznym objawem choroby Parkinsona jest spowolnienie ruchu i ruchy mimowolne. Choroba Parkinsona postępuje latami. Dlatego objawy mogą nie być łatwe do wykrycia na początku. Przed zdiagnozowaniem choroby Parkinsona ważne jest, aby objawy przedmiotowe i podmiotowe zostały ocenione przez lekarza. Prezentacja może czasami się różnić i na wczesnych etapach może być nietypowa.
Jak rozpoznać chorobę Parkinsona
Wiele osób z wczesną chorobą Parkinsona może nie mieć oczywistych objawów przedmiotowych i podmiotowych. W rzeczywistości jedyne cechy choroby Parkinsona mogą pojawiać się w określonych warunkach, na przykład podczas stresu lub odpoczynku. Często zdarza się, że bliskie kontakty, takie jak małżonek lub członkowie rodziny, nie zauważają tych wczesnych objawów u ukochanej osoby. Czasami osoba z chorobą Parkinsona może podjąć skoordynowany wysiłek, aby zamaskować objawy i jest w stanie skutecznie to zrobić we wczesnych stadiach choroby.
W przypadku podejrzenia choroby Parkinsona ważne jest, aby natychmiast skonsultować się z lekarzem w celu właściwej oceny. Należy również zauważyć, że inne schorzenia neurologiczne, takie jak udar, mogą być mylone z chorobą Parkinsona i odwrotnie. Chociaż są to różne stany, istnieją wspólne cechy, takie jak zaburzenia ruchu i niewyraźna mowa. Można go ponadto przeoczyć, gdy istnieje historia nadużywania substancji, jak w przypadku alkoholizmu.
Przeczytaj więcej o tym, czym różnią się udary od choroby Parkinsona .
Wstrząsy
Drżenie jest jednym z typowych wczesnych objawów choroby Parkinsona. Zwykle jest to drżenie spoczynkowe, w którym „drżenie” pojawia się, gdy dotknięta część jest nieruchoma, ale zatrzymuje się podczas ruchu. Przez większość czasu zaczyna się w jednym ramieniu, a konkretnie w kciuku i palcach. Ruch pocierania kciuka i palca wskazującego w przód iw tył jest kolejnym typowym objawem drżenia w chorobie Parkinsona i jest znany jako drżenie związane z rolowaniem pigułki.
Wstrząsy nie zawsze są tak oczywiste, jak opisano. Można to zauważyć tylko wtedy, gdy dana osoba podejmuje czynności, takie jak jedzenie lub czytanie gazety. Wyzwalacze, takie jak stres i zmęczenie, mogą powodować pojawienie się i pogorszenie drżenia. Jednak drżenie nie występuje w każdym przypadku choroby Parkinsona i nie musi być obecne, aby choroba Parkinsona została zdiagnozowana.
Powolne ruchy
Zapytaj lekarza online już teraz!
Powolność ruchu jest kolejną ważną cechą choroby Parkinsona. Jednak może nie być obecny lub łatwy do wykrycia we wczesnych stadiach choroby. To spowolnienie ruchu jest znane jako bradykinezja. Rozwija się stopniowo przez długi czas, a jej przebieg jest różny u pacjentów z chorobą Parkinsona. Niektórzy pacjenci zgłaszają to również jako osłabienie mięśni.
Problem często pojawia się przy inicjowaniu ruchu i dochodzi do uogólnionego spowolnienia czynności, nawet mrugania i mówienia. Może to być postrzegane jako powolność podczas wstawania z krzesła, poruszanie stopami podczas chodzenia, powodujące ciągnięcie stóp, mruganie rzadziej niż zwykle i duży wysiłek podczas pisania, trzymania naczynia do jedzenia lub przekręcania klucza lub klamki.
Sztywne mięśnie
Sztywność lub sztywność mięśni jest kolejną cechą choroby Parkinsona, ale nie występuje w każdym przypadku. Czasami bradykinezja jest mylona ze sztywnością. Sztywność mięśni ogranicza ruch lub elastyczność i mogą wystąpić skurcze, które mogą być bolesne. Ta sztywność nie dotyczy tylko ramion ani miejsc, w których drżenie jest bardziej widoczne. Sztywność może dotyczyć dowolnej części ciała.
Problemy z postawą i równowagą
Pochylanie się jest kolejnym objawem choroby Parkinsona, ale może nie być widoczne, dopóki nie pojawi się spowolnienie ruchowe (powolne ruchy) i sztywność (sztywność mięśni). Zwykle występuje, gdy choroba znacznie się rozwinęła. Słaba równowaga jest kolejnym objawem choroby Parkinsona. Bardziej prawdopodobne jest, że jest to spowodowane bradykinezją, sztywnością i utratą odruchów. Upośledza to zdolność poruszania się i używania mięśni w normalny sposób do utrzymania pionowej postawy i stabilnego poruszania się.
Zmiana w chodzie
Sposób, w jaki osoba się porusza (chód) zmienia się w czasie w chorobie Parkinsona. Różni się to od szurania nogami podczas chodzenia i powolności ruchu, która jest charakterystyczna dla wszystkich czynności ruchowych w chorobie Parkinsona. Jedna lub obie ręce mogą również nie kołysać się tak normalnie podczas chodzenia. Ostatecznie u niektórych pacjentów, a szczególnie w skrajnych przypadkach, dochodzi do całkowitej niezdolności do poruszania się. Istnieją trudności w rozpoczęciu ruchu, a nawet zatrzymaniu ruchu, gdy już się rozpocznie.
Zmieniona mowa
Ze względu na trudność w zapoczątkowaniu ruchu, a także powolność pracy mięśni, w chorobie Parkinsona często dochodzi do zaburzeń mowy. Może to mieć różny charakter, od problemów z rozpoczęciem mówienia (często postrzeganych jako wahanie) do miękkości głosu, monotonii i niewyraźnej mowy. Słowa mogą być niewłaściwie sformułowane i mogą wystąpić trudności w zrozumieniu mowy danej osoby. Ślinotok może również wystąpić jednocześnie, ale zwykle w późniejszych stadiach choroby.